ΚΗΦΗΝΑΣ-ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ-ΕΡΓΑΤΡΙΑ ΜΕΛΙΣΣΑ-Στο ιστολόγιο αυτό, θα βρείτε ζητήματα που απασχολούν τον μελισσοκομικό κόσμο τόσο του Νομού Πέλλας στην Μακεδονία όσο και της υπόλοιπης Ελλάδας. Στόχος είναι να υπάρξει ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων, με τρόπο διαφορετικό απ'ότι μέχρι τώρα.
In this blog you will find comments on apiarian issues of the Prefecture of Pella-Macedonia Greece as well as the rest of the country. Our objective is the exchange of opinions and information .
Μελισσοκομικός Σύλλογος Νομού Πέλλας - Ο Μέγας Αλέξανδρος-ΠΕΝΤΑΠΛΑΤΑΝΟΣ ΤΘ 377,58100,ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ ΠΕΛΛΑΣ-Τηλ:6937275481 Πρόεδρος Κοντόπουλος Αλέξανδρος, 6977 027612 Γιαλαμπούκης Γιώργος- Επίτιμος Πρόεδρος E-mail: beeclubpellas@yahoo.gr,beeclubpellas@gmail.com - BEE CLUB PELLAS-THE GREAT ALEXANDER-YΙANNITSA PELLAS, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ-MACEDONIA- HELLAS-GREECE,- Ωράριο λειτουργίας (ΔΕΥΤΕΡΑ+ΤΕΤΑΡΤΗ 18.00μμ-20.00μμ)
Δε φτάνει ο ήλιος μονάχα, η γη σοδειά να δώσει, χρειάζονται κι άλλα πολλά, και προπαντός η γνώση… (Κωστής Παλαμάς)
Έλληνες, ο πραγματικός Έλληνας ηγέτης θα βρεθεί. Το πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή είναι να βρεθεί ο πραγματικός Έλληνας ΠΟΛΙΤΗΣ!"
"Προδότης δεν είναι μόνο αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδος στους εχθρούς, αλλά είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώση του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει..." - Θουκυδίδης (460-398 π.Χ.)
Λένε ότι οι πραγματικοί φίλοι μπορεί να περάσουν μεγάλα χρονικά διαστήματα χωρίς να μιλήσουν ή να ειδωθούν, χωρίς ποτέ να τεθεί σε αμφιβολία η φιλία τους. Όταν βλέπονται, ενημερώνονται σαν να είχαν μιλήσει την προηγούμενη ημέρα, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο χρόνος που πέρασε ή πόσο μακρυά ήταν!
“Γίνε εσύ η αλλαγή, αν θες να αλλάξεις τον κόσμο” Μ.Γκάντι
Η εξέλιξη της επιστήμης, αλλά και οι ανακαλύψεις ειδών στη
Βαλκανική χερσόνησο αλλάζουν συνεχώς τα δεδομένα και τους αριθμούς των
ειδών φυτών που υπάρχουν σε κάθε περιοχή.
Έτσι, για παράδειγμα, πολλά είδη που έως τώρα θεωρούνταν ενδημικά της
Ελλάδας (δηλαδή ότι υπήρχαν μόνο στην Ελλάδα και πουθενά αλλού στον
κόσμο), ανακαλύφθηκαν σε γειτονικές χώρες (Αλβανία, ΠΓΔΜ, Βουλγαρία) και
πλέον δεν θεωρούνται ενδημικά της Ελλάδας, αλλά Βαλκανικά ενδημικά:
π.χ. Acanthus greuterianus,
Allium meteoricum,
Bellevalia hyacinthoides,
Erysimumcephalonicum,
Euphorbia deflexa,
Soldanel
la pindicola,
Trifolium eparnassi).
Από πρόσφατη δημοσίευση (Αύγουστος 2017) στο επιστημονικό περιοδικό
Botanica Serbica, από τους Strid και Tan,
συνολικά η ελληνική χλωρίδα,
μέχρι στιγμής θεωρείται ότι αποτελείται από 5760 είδη φυτών ή 6622 είδη
και υποείδη φυτών, από τα 5752 είδη και 6600 είδη και υποείδη που είχαν
συμπεριληφθεί στον κατάλογο των ειδών της Ελληνικής χλωρίδας το 2013
(από τους Dimopoulos et al. 2013).
Οι πιο πλούσιες περιοχές
Συνολικά φαίνεται ότι ο μεγαλύτερος απόλυτος αριθμός ειδών βρίσκεται
στη βορειοδυτική ηπειρωτική Ελλάδα.
Μάλιστα φαίνεται ότι τα περισσότερα
εντοπίζονται στη βόρεια Πίνδο, τον Βόρα, την Πρέσπα, τον Όλυμπο, την
κεντρική Στερεά Ελλάδα (κυρίως Παρνασσό, Οίτη) και την ευρύτερη περιοχή
του Χελμού στην Πελοπόννησο.
Σε μια πιο ενδελεχή έρευνα, φαίνεται ότι οι
σημαντικές περιοχές είναι «διάσπαρτες» σε όλη την Ελλάδα,
συμπεριλαμβανομένων και νησιών (π.χ. Σαμοθράκη, Νάξο, Κεφαλονιά) και
άλλων περιοχών στη νότια Ελλάδα (π.χ. δυτική Κρήτη, Ταϋγετο).
Αριθμός ειδών σε άλλες περιοχές της Ελλάδας με την ίδια έκταση με την Κρήτη (by Botanica Serbica)Αριθμός ειδών σε κελιά 20′ x 20′ (by Botanica Serbica)Αριθμός ειδών σε κελιά 10′ x 10′ (by Botanica Serbica)Πηγές – Άρθρα – Πληροφορίες
Dimopoulos P., Raus T., Bergmeier E., Constantinidis T., Iatrou G.,
Kokkini S., Strid A. & Tzanoudakis D. 2013. Vascular Plants of
Greece. An annotated checklist. Botanic Garden and Botanical Museum
Berlin-Dahlem & Hellenic Botanical Society, Berlin & Athens. Strid A. & Tan K. 2017. Recent progress in plant taxonomy and floristic studies in Greece. Botanica Serbica 41(2): 123-152. Επιμέλεια – Κείμενο MSc Αιμιλία Λεμπέση Πηγή Άρθρου: wi-fi-votaniki.net
Στην Ελλάδα απαντούν τρία είδη Ελάτης:
η Abies cephalonica
(κεφαλληνιακή Eλάτη),
η Abies alba (λευκή Ελάτη), καθώς
και το υβρίδιό
τους Abies borisii-regis (υβριδογενής Ελάτη).
Η
Abies cephalonica είναι ελληνικό ενδημικό είδος, δηλαδή απαντάται μόνο
στον Ελλαδικό χώρο. Συγκεκριμένα, απαντάται στην Κεφαλονιά (Εικ. 1-4),
την Εύβοια και την ηπειρωτική Ελλάδα από την Πελοπόννησο έως τον Όλυμπο
και τον Άθωνα, σε περιοχές με υψόμετρο από 600-1600 m (Χάρτης Ι).
Χάρτης Ι. Eξάπλωση της Abies cephalonica στην Ελλάδα (σημειώνεται με καφέ τελείες).
Η ανάγκη της προστασίας του δάσους Ελάτης στον Αίνο, από όπου
περιγράφηκε ως νέο είδος (ο κλασσικός τόπος της), καθώς και η
φυτογεωγραφική σημασία της παρουσίας της στην Κεφαλονιά, υπήρξαν οι
κύριοι λόγοι για τους οποίους το όρος Αίνος κηρύχθηκε το 1962 Εθνικός
Δρυμός.
Το όνομα Abies cephalonica δόθηκε από τον Άγγλο Βοτανικό J.W.
Loudon το 1838, όταν ταξινόμησε την Ελάτη της Κεφαλονιάς ως νέο είδος.
Η έντονη υλοτομία στο δάσος του Αίνου-Ρουδίου κατά τους προηγούμενους
αιώνες, κυρίως μετά το 16ο αιώνα και η απουσία μέσων κατάσβεσης για την
αντιμετώπιση των πυρκαγιών που ξεσπούσαν στην περιοχή, έθεσαν σε
κίνδυνο τη βιωσιμότητα του δάσους της Ελάτης.
Αποτέλεσμα αυτών είναι να
έχει περιοριστεί η έκτασή του, η οποία σήμερα αποτελεί μόλις το 25% της
αρχικής (Χάρτης ΙΙ). Μελλοντικά, τα δάση της Ελάτης ενδέχεται να
απειληθούν από την αύξηση της θερμοκρασίας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας
κλιματικής αλλαγής.
H αύξηση της θερμοκρασίας, που προβλέπεται
ειδικότερα για την Μεσογειακή λεκάνη, θα έχει σημαντικές αρνητικές
επιπτώσεις στους πληθυσμούς των περισσότερων ειδών κωνοφόρων,
συμπεριλαμβανομένης και της Abies cephalonica.
Χάρτης ΙΙ. Eξάπλωση της Abies cephalonica στη νήσο Κεφαλονιά (σημειώνεται με έντονο πράσινο χρώμα).
Κάθε άνοιξη στο δάσος του Εθνικού Δρυμού Αίνου μπορείτε να
παρατηρήσετε πολυάριθμα νεαρά έλατα, ύψους μόλις λίγων εκατοστών που
βλάστησαν με το πέρας του χειμώνα (Eικ. 5). Από αυτά, τα περισσότερα δεν
θα επιβιώσουν τα επόμενα έτη, είτε εξαιτίας φυσικών αιτίων είτε
εξαιτίας της παράνομης βόσκησης. Όσα από αυτά επιβιώσουν (Εικ. 6-7) θα
χρειαστούν έως και 50 έτη μέχρι να ωριμάσουν για να παράγουν τα δικά
τους σπέρματα. Υπό ιδανικές συνθήκες η ηλικία τους μπορεί να φθάσει
μέχρι και τα 500 έτη.
Σε κάθε δέντρο τα άρρενα άνθη είναι συνήθως στα χαμηλότερα κλαδιά
(Eικ. 8-9), όπου σχηματίζουν ερυθροκάστανες ταξιανθίες (ίουλοι), ενώ τα
θήλεα άνθη βρίσκονται στα μεσαία και υψηλότερα κλαδιά, όπου σχηματίζουν
χαρακτηριστικούς, όρθιους κώνους (Εικ. 8 & 10).
Τα σπέρματα
ωριμάζουν στους κώνους τον Σεπτέμβριο και διασπείρονται τον Οκτώβριο. H
κεφαλληνιακή Ελάτη παρουσιάζει το φαινόμενο της πληροκαρπίας, δηλαδή της
παραγωγής μεγάλου αριθμού σπερμάτων που συμβαίνει μόνο κάθε 3-4 έτη.
350 μερίδες των 350-400 γρ γυρεόπιτα με την παρακάτω συνταγή:
60 κιλά άχνη ζάχαρη
22 κιλά νωπή γύρη
40 κιλά μέλι
8 λίτρα ζεστό νερό
6 κιλά σογιάλευρο με max 2% λίπος από μη γενετικά μεταλλαγμένη σόγια(για να σφίξει το μίγμα)
500 γρ σκόρδο σκόνη.
500-600 ml εκχύλισμα τσαγιού από βότανα
δηλ. 20 % ποσοστό τροφές με πρωτεΐνες(γύρη+ σογιάλευρο)
29% μέλι
44 % άχνη ζάχαρη
Ποιός ο λόγος της χρήσης της γυρεοπίτας?
Σύμφωνα με την βιβλιογραφία και το βιβλίο του καθηγητή Πασχάλη Χαριζάνη-Μέλισσα και Μελισσοκομική Τεχνική-1996 σελ.37.
Η Maurizio(1950) ανακοίνωσε ότι η ελλιπής διατροφή της μέλισσας σε πρωτεΐνες,
μειώνει την διάρκεια ζωής της και αντιστρόφως. Αυτό συμβαίνει γιατί η
μέλισσα έχει στο σώμα της τα λιπώδη σώματα, αυτά έχουν αποθηκευτικό σκοπό για
το σώμα της μέλισσας και περιέχουν λίπος, γλυκογόνο και πρωτεϊνικές ενώσεις.
Βρέθηκε ότι όταν οι μέλισσες έχουν ισορροπημένη πρωτεϊνούχο διατροφή
τότε παρουσιάζεται μεγαλύτερο ποσοστό πρωτεΐνης στα λιπώδη σώματα και η πρωτεΐνη αυτή σχετίζεται με την
μακροβιότητα της μέλισσας. Οι χειμερινές μέλισσες
έχουν πολλή πρωτεΐνη στα λιπώδη σώματα, γι αυτό και ζουν κατά μέσο όρο 140
ημέρες(5 μήνες). Οι καλοκαιρινές μέλισσες έχουν πολύ λίγη πρωτεΐνη στα λιπώδη
σώματα, και ζουν πολύ λιγότερο(15-38 ημέρες).
Η ποσότητα πρωτεΐνης στα λιπώδη σώματα της ενήλικης μέλισσας μπορεί
να αυξάνεται ή να μειώνεται, ανάλογα με την διαθέσιμη ποσότητα γύρης και
αντιστρόφως ανάλογα με τον γόνο που εκτρέφει,
Έτσι προσφέροντας πρωτεϊνούχο
τροφή μπορούμε να αυξήσουμε αυτή την πρωτεΐνη των λιπωδών σωμάτων και να μεγαλώσει η διάρκεια ζωής της
μέλισσας ... και κατά συνέπεια τον χρόνο που θα είναι συλλέκτρια,
τότε θα έχουμε εξασφαλίσει και την ανάλογη αύξηση της παραγωγής........
Οι μέλισσες και ο ευκάλυπτος αποτελούν ένα πολύ κερδοφόρο ζευγάρι και επωφελούνται από τη μεταξύ τους συνύπαρξη. Ο ευκάλυπτος είναι πηγή ζωής για τη μέλισσα, ενώ η μέλισσα είναι ο σύμμαχος του ευκαλύπτου στον αγώνα για επιβίωση.
Κυψέλες σε μια φυτεία ευκαλύπτου
Η ποιότητα του μελιού που παράγεται από τον ευκάλυπτο, είναι αναγνωρισμένη τόσο από τους μελισσοκόμους όσο και από τους αγοραστές.
Η καλλιέργεια ευκαλύπτου σε συνδυασμό με την παραγωγή μελιού παρουσιάζει ένα επιπλέον πλεονέκτημα.
Τα άνθη ευκαλύπτου είναι ιδιαίτερα ελκυστικά για τις μέλισσες, αφού επιτρέπουν υψηλά ποσοστά συλλογής σε γύρη και νέκταρ και ορισμένα είδη ευκαλύπτου όπως η Melliadora ή η Urophylla, παρουσιάζουν έντονη ανθοφορία.
Ανάμεσα στα είδη ευκαλύπτου τα οποία αρχίζουν να ανθίζουν νωρίς, συγκαταλέγεται ο Grandis, ο οποίος ανθίζει μόλις 18 μήνες μετά τη φύτευσή του.
Οι ημέρες που απαιτούνται για να ανοίξει ένα άνθος εξαρτώνται τόσο από το είδος του ευκαλύπτου, όσο και από τις διάφορες περιβαλλοντικές συνθήκες.
Στα περισσότερα λουλούδια σταματάει η παραγωγή του νέκταρ μόλις ολοκληρωθεί η γονιμοποίηση, μέσω της επικονίασης. Μετά από αυτό το στάδιο απαιτούνται 5-8 ημέρες για να ανοίξουν τα άνθη.
Οι ιδιότητες και το χρώμα του μελιού εξαρτώνται από το είδος του ευκαλύπτου.
Συνήθως είναι πορτοκαλί, με εξαιρετική γεύση και άρωμα. Με καλή διαχείριση του πληθυσμού των μελισσών, επιτυγχάνεται μια μέση τιμή παραγωγής η οποία μπορεί να φτάσει ακόμη και τα 50 κιλά ανά κυψέλη.
Το μέλι ευκαλύπτου έχει αντισηπτικές και καταπραϋντικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο για την καταπολέμηση των προβλημάτων του αναπνευστικού συστήματος.
Ηρεμεί το βήχα, μαλακώνει το λαιμό και βοηθά στη θεραπεία της φαρυγγίτιδας.
Επίσης, είναι ιδανικό για τη θεραπεία λοιμώξεων του ουροποιητικού.
Ο ευκάλυπτος, εκτός από την παροχή νέκταρ, προσφέρει και πολτό με υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη.
Κατά τη διάρκεια της ανθοφορίας, είναι δυνατή η συλλογή 2-3 κιλών βασιλικού πολτού ανά κυψέλη. Το χρώμα του ποικίλλει από λευκό προς ανοιχτό πρασινοκίτρινο μέχρι σκούρο πρασινοκίτρινο.
O ευκάλυπτος Grandis, κοινώς γνωστός ως Flooded Gum ή Rose Gum, είναι ένα ψηλό δέντρο με λείο φλοιό, πιο τραχύς στη βάση του, ινώδης και με φύλλωμα γκρι χρώματος ή γκρι-καφέ.
Κατά την ωρίμανση φτάνει τα 50 μέτρα ύψος, αν και τα υψηλότερα είδη μπορούν να υπερβούν τα 80 μέτρα.
Βρίσκεται σε παράκτιες και υπό-παράκτιες περιοχές από το Νιούκαστλ στην βόρεια Νέα Ουαλία, έως και τα δυτικά της Daintree στο Queensland.
Συναντάται κυρίως σε επίπεδες εκτάσεις και χαμηλότερες πλαγιές και είναι το κυρίαρχο δέντρο στα υγρά δάση και στις παρυφές των τροπικών δασών.
Ο ευκάλυπτος Grandis μεγαλώνει κατακόρυφα και είναι ψηλό δέντρο, φθάνοντας περίπου τα 50 μέτρα ύψος, με περίμετρο από 1,2 μέτρα έως 2 μέτρα.
Τα μεγαλύτερα δέντρα μπορεί να φθάσουν ακόμα και τα 75 μέτρα ύψος και 3 μέτρα διάμετρο.
Το ψηλότερο δέντρο αυτού του είδους είναι γνωστό ως "The Grandis", βρίσκεται κοντά στην περιοχή Bulahdelah της Νέας Νότιας Ουαλίας, με ύψος 86 μέτρα και διάμετρο τα 8,5 μέτρα.
Ο κορμός του είναι κατακόρυφος για περίπου 2.5 μέτρα και για τα 3/4 του ύψους του δέντρου.
Ο φλοιός του είναι λείος και η υφή του κοκκώδεις με ωχρό μπλε-γκρι ή λευκό χρώμα, και μια επικάλυψη από τραχύ φλοιό καφέ χρώματος στο κάτω μέρος, περίπου στα 1-4 μέτρα από το κορμό του δέντρου.
Τα γυαλιστερά σκουροπράσινα φύλλα του είναι λογχοειδή και στην κάτω πλευρά τους πιο ανοιχτόχρωμα, έχουν 10 - 11 εκατοστά μήκος και 2 - 3 εκατοστά (0.8-1.2 μέσα) εύρος.
Είναι τοποθετημένα εναλλάξ κατά μήκος των κλαδιών.
Τα άσπρα λουλούδια του, εμφανίζονται από τα μέσα του φθινοπώρου έως τα τέλη του χειμώνα και είναι διατεταγμένα σε ομάδες των 7 έως 11 ταξιανθιών.
Τα λουλούδια έχουν μικρούς ή κωνικούς καρπούς ('Gum nuts') διαστάσεων 5 – 8χιλ. μήκος και 4 – 7χιλ. περίμετρο.
Χρησιμοποιείται κυρίως για παραγωγή ξυλείας και ξυλοπολτού.
Μεγάλες φυτείες συναντώνται στη Νότιο Αφρική και εντός της Αυστραλίας, αλλά και στην Νέα Νότια Ουαλία.
O ευκάλυπτος Robusta συναντάται σε ύψος 100 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, κυρίως σε υγρά εδάφη και βάλτους γλυκού νερού.
Μπορεί να αναπτυχθεί στα χαμηλά τμήματα των κοιλάδων και των βάλτων.
Ωστόσο, αυτό το είδος δεν προτιμά αυτές τις συνθήκες και σε οργανωμένες καλλιέργειες τοποθετείται σε πιο γόνιμα εδάφη κοντά στις πλαγιές που βρίσκονται έξω από βάλτους.
Σε αυτές τις συνθήκες το είδος αναπτύσσεται πολύ πιο γρήγορα.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο Robusta προσαρμόζεται σε ποικίλες συνθήκες π.χ από τις περιοχές του ισημερινού με μέγιστες θερμοκρασίες περίπου 35˚C, αλλά και σε πιο εύκρατα κλίματα όπου μπορεί να αντέξει και τον παγετό, υπό τον όρο ότι ο παγετός δεν είναι ιδιαίτερα έντονος.
Αναπτύσσεται ταχύτατα σε καλλιέργειες που βρίσκονται σε καλές τοποθεσίες, αλλά και λόγω της ικανότητάς του να αναπτύσσεται και σε κακώς αποστραγγιζόμενα εδάφη.
Συχνά φυτεύεται και σε περιοχές με δυσμενείς εδαφολογικές συνθήκες.
Αναγεννιέται σε περιοχές που έχουν πλημμυρίσει με γλυκό νερό και οι ρίζες του μπορούν να αναπτυχθούν σε βαριά αργιλώδη εδάφη, που κυρίως υπάρχουν σε αυτές τις συνθήκες.
Η γρήγορη προσαρμογή του, σε τέτοιες συνθήκες, τον βοηθά να εγκαθίσταται σε δύσκολα αλλά όχι κατ 'ανάγκη πλημμυρισμένα εδάφη.
Επίσης, προσαρμόζεται σε περιοχές πολύ διαφορετικές από αυτές του συνήθη βιότοπου του. Μπορούν να βλαστήσουν εναέριες ρίζες από τον κορμό του.
Προτιμά μια ήπια εποχή ξηρασίας, διάρκειας έως και 4 μήνες.
Επιβιώνει επίσης από πυρκαγιά, δημιουργώντας βλαστούς από σχετικά μικρά κλαδιά μεγέθους μερικών εκατοστών σε διάμετρο.
O ευκάλυπτος Saligna, γνωστός και ως Sydney Blue Gum, είναι ένα ιδιαίτερα διαδεδομένο είδος αυστραλιανού ευκαλύπτου.
Συναντάται κατά μήκος της Νέας Νότιας Ουαλίας και στην ακτή Queensland.
Το συγκεκριμένο είδος μπορεί να φθάσει μέχρι και τα 65 μέτρα ύψος.
Είναι ένα κοινό είδος που καλλιεργείται κυρίως για την παραγωγή ξυλείας, στην Αυστραλία και τη Νότια Αφρική.
Ο ευκάλυπτος Saligna μεγαλώνει κατακόρυφα και γίνεται ένα ψηλό δέντρο δάσους.
Το ύψος του φτάνει από 30 έως και 55 μέτρα (σπανίως φτάνει τα 65 μ.).
Ο κορμός του είναι λείος και το χρώμα του φλοιού του είναι ανοικτό γκρι ή λευκό. Διαθέτει ένα μακρύ (1 έως 4 μέτρα ύψος) κάλυμμα ακατέργαστου καφέ φλοιού που ξεκινάει από τη βάση.
Τα σκουροπράσινα φύλλα του είναι διατεταγμένα εναλλάξ κατά μήκος των βλαστών και είναι μήκους 10-17 εκατοστά.
Τα άσπρα λουλούδια του εμφανίζονται από το Δεκέμβριο μέχρι τον Φεβρουάριο και είναι διατεταγμένα σε ομάδες.
Το ξύλο αυτού του είδους, είναι βαρύ (περίπου 850 kg/m³), αρκετά σκληρό, τραχύ σε υφή και εύκολο στην επεξεργασία του.
Χρησιμοποιείται για τη γενική κατασκευή κτιρίων, για εσωτερικές επενδύσεις και κατασκευές πλοίων.
Τα δάπεδα και τα έπιπλα που κατασκευάζονται από το ξύλο του είναι ιδιαίτερα ακριβά, λόγω του ξεχωριστού χρώματος του, σκούρο του μελιού.
Icarus Dream, ο μεγαλύτερος ευκάλυπτος στον κόσμο!
Ο μεγαλύτερος εν ζωή ευκάλυπτος του κόσμου είναι ο Icarus Dream και ζει στο αυστραλιανό νησί της Τασμανίας.
Αυτό το δείγμα του είδους Regnans έχει 97 μέτρα ύψος και ανακαλύφθηκε τον Ιανουάριο του 2005.
Ο ευκάλυπτος Regnans, είναι το ψηλότερο είδος όλων των ανθοφόρων φυτών.
Έχει κατακόρυφο κορμό και έναν λείο γκρι φλοιό, εκτός από τα πρώτα 5 έως 15 μέτρα που είναι πιο τραχύς. Τα φύλλα του μπορούν να αυξηθούν μέχρι 14 εκατοστά στο μήκος και 2,5 μέτρα πλάτος, είναι πράσινα και γκρι-πράσινα με κοκκινωπούς μίσχους.
Τα άνθη του είναι διατεταγμένα, έως 15, σε ομάδες και κάθε λουλούδι έχει 2,5εκ πλάτος. Αποτελείται από ένα δακτύλιο πολλών λευκών στημόνων.
Ο καρπός του μοιάζει με μία κάψουλα μικρού μεγέθους.
Ο ευκάλυπτος Regnans ζει σε ορεινές περιοχές, με βαθιά εδάφη και με υψηλή βροχόπτωση. Αναπτύσσεται πολύ γρήγορα, περισσότερο από ένα μέτρο ανά έτος, φθάνοντας τα 65 μέτρα σε μισό αιώνα.
Έχει μέσο χρόνο ζωής τα 400 έτη.
Υπάρχουν είδη που έχουν καταγραφεί και έχουν πεθάνει οπού έφτασαν έως και τα 150 μέτρα ύψος, όπως είναι η περίπτωση του «Δέντρου Ferguson» το οποίο πέθανε μετά από μια πυρκαγιά στην αυστραλιανή πολιτεία της Βικτώριας στα τέλη του 19ου αιώνα.
Στην Ισπανία, ο υψηλότερος ευκάλυπτος βρίσκεται στη Γαλικία και θεωρείται το μεγαλύτερο δέντρο στη χώρα.
Αυτό το γιγάντιο δέντρο ζει στα βόρεια της επαρχίας Lugo, συγκεκριμένα στην περιοχή Souto και είναι γνωστό με το κοινό όνομα ο «παππούς της Chavin». Αυτό το είδος του Globulus υπερβαίνει τα 130 χρόνια ζωής.
Ο ευκάλυπτος Polybractea (Blue Mallee) αναπτύσσεται στην κεντροδυτική Νέα Νότια Ουαλία και στην κεντρική Βικτώρια της Αυστραλίας.
Αντέχει σε αρκετά εδάφη, αλλά προτιμά τα καλά αποστραγγισμένα.
Αντέχει στον παγετό, την ξηρασία και τη μικρή έως μέτρια περιεκτικότητα σε αλάτι.
Κατάλληλος για την παραγωγή βιομάζας, για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ιδανικός για την παραγωγή αιθέριων ελαίων και για τη δέσμευση άνθρακα.
Οι καλλιέργειες αναγεννιούνται εύκολα μετά τη συγκομιδή.
Περιγραφή και μορφή:
Ο Polybractea είναι ένας μικρός πολύμισχος ευκάλυπτος, το ύψος του μπορεί να φτάσει τα 5-10 μέτρα ανάλογα το έδαφος και τα άνθη του έχουν μπλε περίβλημα. Ο φλοιός του είναι τραχύς, σε γκρι χρώμα και ινώδης στα κάτω τμήματα των βλαστών. Είναι λείος, με λευκό, ροζ, πορτοκαλί ή γκρι χρώμα στα επάνω τμήματα του. Τα ενήλικα φύλλα είναι στενά, έχουν λογχοειδές σχήμα και χρώμα μπλε ή γκριζοπράσινο.
Τα σπορόφυτα και τα νεανικά φύλλα είναι μακρόστενα και γκρίζα. Όλα τα φύλλα του έχουν άφθονο έλαιο. Οι καρποί του έχουν σχήμα κυπέλλου ή βαρελιού 3-5χιλ.
Ο Polybractea έχει μέτριο ρυθμό ανάπτυξης και αναπτύσσεται έντονα και πυκνά ακόμη και μετά από πολλά χρόνια κοπής στο επίπεδο του εδάφους.
Η συλλογή των σπόρων γίνεται το καλοκαίρι και έχει περίπου 620 βιώσιμους σπόρους/γραμμ.
Εδαφικές Προδιαγραφές:
Αναπτύσσεται σε ελαφρώς επικλινή εδάφη με χαμηλό υψόμετρο.
Τα εδάφη είναι συνήθως κόκκινα-καφέ και εύφορα, συχνά με χαλαζίτη, αλλά αναπτύσσεται εξίσου καλά και σε αμμώδη ή σχιστολιθικά εδάφη.
Περιβαλλοντολογικοί Περιορισμοί:
Ελάχιστη Τιμή
Μέγιστη Τιμή
Βροχόπτωση
350mm
550mm
Θερμοκρασία
2°C
32°C
Υψόμετρο
140m
350m
Το ξύλο του Polybractea είναι ιδανικό για πολτό, βιομάζα ενεργό άνθρακα και κάρβουνο.
Επίσης τα φύλλα του είναι ιδανικά για αιθέρια έλαια, αφού είναι πλούσια σε τανίνες κάτι που τον καθιστά Νo1 στις προτιμήσεις για φαρμακευτική χρήση.
Είναι ιδανικός ως ανεμοφράκτης, καθώς προσφέρει σκιά και προστατεύει το έδαφος από τη διάβρωση. Επίσης, βοηθά στον έλεγχο της αλατότητας, αρκεί αυτή να είναι μέτρια, γι’ αυτό προτιμάται σε αλατώδης περιοχές.
Οι φυτείες έχουν επίσης τη δυνατότητα να συμβάλλουν στη βιοποικιλότητα, μέσω της παροχής πρόσθετων ενδιαιτημάτων για τα ενδημικά ζώα και τα έντομα.
Φύτευση:
Η πυκνότητα φύτευσης εξαρτάται και από την ποιότητα του εδάφους και από το ποσοστό της βροχόπτωσης.
Για τη μηχανική συγκομιδή, το επίπεδο του εδάφους πρέπει να είναι ελαφρώς επικλινές. Η φύτευση είναι αναγκαίο να πραγματοποιείται σε ευθείες γραμμές. Επίσης, πρέπει να υπάρχει επαρκής χώρος μεταξύ των σειρών για την πρόσβαση μηχανημάτων.
Στην περιοχή της Αυστραλίας, οι σειρές θα πρέπει να έχουν το ανάλογο βάθος σύμφωνα με τον τύπο του εδάφους και λίγο πριν από τη φύτευση το επιφανειακό στρώμα θα πρέπει να είναι περίπου 25 εκ. και από τις δύο πλευρές. Τα φυτά πρέπει να μεταφυτεύονται στο έδαφος μόλις αποκτήσουν ύψος 10-20εκ..
Το συχνό πότισμα είναι απαραίτητο αμέσως μετά τη φύτευση και το πότισμα πρέπει να συνεχιστεί μέχρι και την πρώτη επαρκή βροχόπτωση. Τα φυτά θα πρέπει να προστατεύονται από τα ζώα για τους πρώτους μήνες.
Μόλις φυτευτεί, το αγροτεμάχιο θα πρέπει να παραμένει καθαρό από αγριόχορτα τουλάχιστον για τους πρώτους 12 μήνες.
Λίπανση - Συγκομιδή:
Ο Polybractea δεν ανταποκρίνεται σωστά στην έντονη λίπανση, ευδοκιμεί σε προσιτές καιρικές συνθήκες χωρίς πρόσθετες θρεπτικές ουσίες.
Η πρώτη συγκομιδή θα εξαρτηθεί από την στιγμή της φύτευσης, τον τύπο του εδάφους και τις βροχοπτώσεις. Εκτός από την περίοδο της ξηρασίας η πρώτη συγκομιδή μπορεί να γίνει 18-24 μήνες μετά τη φύτευση.
Στη συνέχεια, οι επόμενες συγκομιδές γίνονται περίπου κάθε 18 μήνες ανάλογα με την ανάπτυξη. Η υπερβολικά συχνή συγκομιδή μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τα δέντρα τα οποία πρέπει κόβονται στο επίπεδο του εδάφους. Για να αποφεύγεται η αιολική διάβρωση του εδάφους και η διάβρωση του από το νερό μετά τη συγκομιδή, μπορεί να φυτευτεί βοσκή στις γραμμές φύτευσης αλλά όχι κοντά στα δέντρα. Επίσης, μπορεί να τοποθετηθεί ένα προστατευτικό στρώμα φύλλων από αυτά από τα οποία έχει εξαχθεί το έλαιο για προστασία από τη διάβρωση. Στη Δυτική Αυστραλία οι συγκομιδές για σκοπούς βιομάζας πραγματοποιούνται κάθε 3 χρόνια.
Ασθένειες και έντομα:
Ο Polybractea δεν είναι ιδιαίτερα επιρρεπής σε ασθένειες και έντομα, αλλά πλήγεται από τεθρηδόνες και σκόρο, όταν όμως το φύλλωμα έχει αναπτυχθεί ικανοποιητικά. Ένας τρόπος αντιμετώπισης της γρήγορης εξάπλωσης των τεθρηδόνων και του σκόρου, είναι το κόψιμο της πληγείσας περιοχής ακόμα και όταν δεν είναι η εποχή για κάτι τέτοιο.
Τα έντομα και οι αρρώστιες στο συγκεκριμένο είδος, σύμφωνα με μελέτες, είναι περισσότερο έντονες όταν οι φυτείες τοποθετούνται σε χωράφια με ιδιαίτερα υψηλή βροχόπτωση και πολύ λιγότερο στις πιο ξηρές περιοχές με χαμηλότερη βροχόπτωση.
Γενικές πληροφορίες:
Βάθος εδάφους:
Αντέχει το ρηχό, προτιμά το μέτριο βάθος.
Αλατότητα εδάφους:
Αντέχει ελαφριά 2-4 (dS/m), και μέτρια 4-8 (dS/m) εδάφη.
PH εδάφους:
Αντέχει το όξινο 4-6ph, το αλκαλικό 8-10ph και προτιμά το ουδέτερο 6-8ph έδαφος.
Γονιμότητα του εδάφους:
Προτιμά την ελαφριά και τη μέτρια γονιμότητα.
Επιφανειακή υφή του εδάφους:
Προτιμά την ελαφριά, τη μέτρια και αντέχει τη βαριά.
Αποστράγγιση:
Προτιμά την γρήγορη και καλή αποστράγγιση του εδάφους.
Φυσικός πληθυσμός:
Ο ευκάλυπτος Cladocalyx είναι γηγενής στην Νότια Αυστραλία, όπου εμφανίζεται σε τρεις κύριες περιοχές:
στις νότιες περιοχές Flinders ,
στη βόρεια πλευρά του νησιού Kangaroo και
στην ανατολική πλευρά της χερσονήσου Eyre Peninsula, σε ένα εύρος από μικρές περιοχές μεταξύ του Coffin Bay και του Cleve Hills δυτικά του Cowell.
Ο Cladocalyx, από την χερσόνησο Eyre Peninsula, είναι ένα μικρό έως μεσαίου μεγέθους δέντρο, με ύψος που φτάνει περίπου τα 8-15 μ. και με διάμετρο έως 0,4 χιλ..
Στις σειρές Flinders και στα νησιά Kangaroo έχει φτάσει μερικές φορές και τα 35 μέτρα ύψος, με διάμετρο από 1 - 1.5χιλ..
Στα Flinders και στην Eyre Peninsula ο Cladocalyx εμφανίζεται στις υψηλότερες πλαγιές και στις βραχώδης κορυφές, ενώ στα νησιά Kangaroo εμφανίζεται κοντά σε υδάτινα ρεύματα.
Τα εδάφη που αναπτύσσεται είναι σκελετικά ή ρηχά και αποτελούνται από σιδηρόπετρες ή χαλαζίτες. Όμως αναπτύσσεται και σε πιο βαθύ προσχωσιγενή εδάφη, που αποτελούνται από σιδηρόπετρες ή ασβεστόλιθο.
Ανθοφορία και σπόροι:
Ο Ευκάλυπτος Cladocalyx ανθοφορεί από τον Ιανουάριου έως και τον Απρίλιο και οι κάψουλες των σπόρων παραμένουν στα δέντρα τουλάχιστον μέχρι το επόμενο καλοκαίρι.
Υπάρχουν περίπου 150 βιώσιμοι σπόροι ανά γραμμάριο.
Οι σπόροι αρχίζουν να βλασταίνουν σε περίπου 5 ημέρες, με θερμοκρασία 20 °C και χωρίς να απαιτείται προ-επεξεργασία.
Καλλιέργεια και χρήσεις:
Ο Ευκάλυπτος Cladocalyx είναι ιδιαίτερα ανθεκτικός σε έντομα και αρρώστιες,
έχει φυτευτεί ευρέως σε όλη την νότια Αυστραλία ως καλλωπιστικό δέντρο, ως ανεμοφράκτης, ως σκίαστρο καθώς και για την παραγωγή ξυλείας και καυσόξυλων.
Είναι ανθεκτικός στην ξηρασία και προσαρμόσιμος σε ένα ευρύ φάσμα εδαφών και κλιματικών τύπων.
Η ευαισθησία των δενδρυλλίων στον παγετό περιορίζει την ανάπτυξή του σε ορισμένες περιοχές.
Το ξύλο του Cladocalyx έχει μέτρια αντοχή και διάρκεια και κατά το παρελθόν έχει χρησιμοποιηθεί για έπιπλα, δάπεδα, επενδύσεις, καυσόξυλα, στύλους, στηρίγματα και για σιδηροδρομικές γραμμές.
Το ξύλο του είναι ανθεκτικό και στους τερμίτες.
Υπάρχει ουσιαστική διαφορά στο ρυθμό ανάπτυξης της διαμέτρου του δέντρου, ανάλογα με την περιοχή προέλευσης του.
Οι σπόροι που προέρχονται από την περιοχή της Eyre Peninsula αυξάνονται το μέγιστο έως 15μ. ύψος.
Αυτό το είδος χρησιμοποιείται συχνά στα αγροκτήματα ως σκιάστρο, για να φυλάσσονται τα αποθέματα και συχνά αναφέρεται ως var. nana.
Οι σπόροι οι οποίοι προέρχονται από την περιοχή Flinders Ranges ή από τα νησιά Kangaroo έχουν τη δυνατότητα να αναπτυχθούν έως και 25 με 30 μέτρα και η δυνατότητα αυτής της ανάπτυξης είναι το επίκεντρο του έργου της ALRTIG (Australian Low Rainfall Tree Improvement Group).
Βασική περιγραφή:
Περιοχή προέλευσης: Flinders Ranges - νησιά Kangaroo
Κλιματικές παράμετροι
Μέση ετήσια βροχόπτωση:
450-650 mm
Υψόμετρο:
0-600 μέτρα
Βιολογικά χαρακτηριστικά καλλιέργειας:
Τύπος:
Aειθαλές δέντρο, φτάνει τα 25-30μ. ύψος, συνήθως παράγει καθαρή ποσότητα κορμού
Πυκνότητα ξύλου:
Mεγαλύτερη από 600 κιλά /m³
Δυνατότητα δέσμευσης άνθρακα:
Yψηλή
Προϊόντα ξύλου:
Bαριά κατασκευή, υψηλής ποιότητας καυσόξυλα, βιομηχανικό κάρβουνο, στύλοι (κατασκευή, συσσώρευση μεταφορά), στηρίγματα (συμπεριλαμβανομένης της περίφραξης), σιδηροδρομικά χωρίσματα, ξυλεία ειδική για έπιπλα υψηλής ποιότητας, ξυλεία ιδιαίτερα ανθεκτική στους τερμίτες.
. Περιοχή προέλευσης: Eyre Peninsula
Κλιματικές παράμετροι:
Μέση ετήσια βροχόπτωση:
400-450 mm
Υψόμετρο:
50-250 μέτρα
Βιολογικά χαρακτηριστικά καλλιέργειας:
Τύπος:
Aειθαλές δέντρο, φτάνει τα 15μ. ύψος
Δυνατότητα δέσμευσης άνθρακα:
Μέτρια
Πιθανή χρήση σε αγροκτήματα:
Άριστος ανεμοφράκτης, κατάλληλο για στηρίγματα φράχτη, κατάλληλο ως διακοσμητικό δέντρο ή ως σκιάστρο για τη φύλαξη αποθεμάτων
Αστική χρήση:
Κατάλληλο ως καλλωπιστικό φυτό, ιδανικό για φύτευση σε οδικές αρτηρίες
Κοινά βασικά χαρακτηριστικά και των δύο τύπων
Κλιματικές παράμετροι:
Καλύτερη εποχή βροχόπτωσης:
Χειμώνας
Μέση ετήσια θερμοκρασία:
12-21 °C
Μέση μέγιστη θερμοκρασία του θερμότερου μήνα:
23-34 °C
Μέση ελάχιστη θερμοκρασία του ψυχρότερου μήνα:
1-11 °C
Παγετός (εκατοστά ετησίως):
Έως 20
Ένταση παγετού:
ελαφρά έως μέτρια (0 έως -5 °C)
Αντοχή σε ακραίες κλιματικές συνθήκες:
Ξηρασία:
Είναι μετρίως ανθεκτικοί στην ξηρασία ή είναι ανθεκτικοί σε μικρές περιόδους παρατεταμένης ξηρασίας
Ανοχή παγετού:
Από -5 ° C έως 0 °C
Αντοχή στον άνεμο:
Έχει άριστη αντοχή στον άνεμο, είναι ιδανικός και ως ανεμοφράκτης και ανέχεται παράκτιους ανέμους που κουβαλούν αλάτι.
Εδαφικοί Παράγοντες:
Υφή:
Αργιλοπηλώδες, διπλή εδαφική υφή, αργιλώδες (περισσότερο από 50 % άργιλο), ελαφρά έως μέτρια αργιλώδη άργιλο 35-50% ), μάργες, αμμώδεις μάργες, αμμώδεις μάργες με άργιλο ή άμμο
Αντίδραση στο εδαφικό pΗ :
Όξινο (λιγότερο από 6.5 ), ουδέτερο ( 6.5 - 7.5 ) ή αλκαλικό (μεγαλύτερο από 7,5)
Βάθος του εδάφους:
Σκελετικό και ρηχό (λιγότερο από 30εκ.) ή μέτριο έως βαθύ (30-100εκ. ή μεγαλύτερο)
Αποστράγγιση:
Καλά αποστραγγιζόμενα
Αλατότητα:
Ελαφριά έως μέτρια ή καθόλου αλατότητα
Ανοχή σε δυσμενή εδάφη:
Ακραίες τιμές σε pH:
Στην οξύτητα ή την αλκαλικότητα
Αλατότητα:
Μέτρια ( -8 dS m -1 ) ή μικρή ( 2-4 dS m -1 )
Ανοχή εδάφους στην υπεράρδευση:
Μηδενική - ευαίσθητος στα υγρά εδάφη
Βιολογικά χαρακτηριστικά καλλιέργειας:
Μακροζωία:
Μέτρια έως μακρά διάρκειας ζωής ( > 15 ετών)
Ρυθμός ανάπτυξης:
Γρήγορος
Πρεμνοφυής ικανότητα:
Έντονη, ανταποκρίνεται στο κλάδεμα και την υλοτόμηση
Ριζικό σύστημα:
Μέτριο έως βαθύ
Δυνατότητα ελέγχου της διάβρωσης:
Εξαιρετικός για τις αμμώδεις περιοχές
Δυνατότητα ως ανεμοφράκτης:
Άριστη (είναι ευρέως γνωστός για τις άριστες δυνατότητες του σε υψηλούς ανέμους), ανέχεται αλμυρούς παράκτιους ανέμους
Η πυκνότητα του ξύλου:
μεγαλύτερη από 600 κιλά /m³
Χρήσεις:
Πιθανή χρήση σε αγροκτήματα:
Άριστος ανεμοφράκτης, κατάλληλος για στηρίγματα φράχτη, κατάλληλο ως καλλωπιστικό φυτό και ως σκίαστρο για τη φύλαξη αποθεμάτων
Προϊόντα - Ειδικότητα:
Τα λουλούδια του παράγουν νέκταρ για την παραγωγή μελιού και γύρης και έχει ιδιαίτερη αξία στη μελισσοκομία
Αστική χρήση:
Κατάλληλο ως καλλωπιστικό φυτό
Χρησιμότητα στην άγρια ζωή:
Τα λουλούδια είναι ιδιαίτερα ελκυστικά για τα πουλιά
O ευκάλυπτος Deglupta είναι ένα ψηλό δέντρο που φτάνει έως και τα 60 μέτρα είναι κοινώς γνωστός και ως ο ευκάλυπτος ουράνιο τόξο (eucalyptus rainbow). Αλλιώς λέγεται Mindanao Gum ή Rainbow Gum.
Είναι το μόνο είδος ευκαλύπτου που βρίσκεται σε φυσικό περιβάλλον στο βόρειο ημισφαίριο.
Η φυσική του κατανομή εκτείνεται από τη Νέα Βρετανία, τη Νέα Γουινέα, το Ceram, το Sulawesi και το Mindanao.
Ο μοναδικός πολύχρωμος φλοιός του είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του.
Τα κομμάτια του εξωτερικού φλοιού μεταβάλλονται σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και παρουσιάζουν ένα φωτεινό πράσινο εσωτερικό φλοιό.
Αυτός σκουραίνει και στη συνέχεια ωριμάζει για να δώσει μπλε, μοβ, πορτοκαλί και στη συνέχεια καφέ αποχρώσεις.
Σήμερα αυτό το είδος ευκαλύπτου καλλιεργείται ευρέως σε όλο τον κόσμο με τη μορφή φυτειών, κυρίως για ξυλοπολτό που χρησιμοποιείται στην παραγωγή χαρτιού.
Είναι το πιο διαδεδομένο είδος που χρησιμοποιείται για φυτείες ξυλοπολτού στις Φιλιππίνες.
Ο ευκάλυπτος Deglupta καλλιεργείται ως καλλωπιστικό δέντρο, για φύτευση σε τροπικά και υποτροπικά κλίματα σε κήπους και πάρκα.
Οι φανταχτερές πολύχρωμες λωρίδες που καλύπτουν τον κορμό, είναι το στοιχείο που τον κάνει ξεχωριστό.
Ο ευκάλυπτος Camaldulensis είναι ένα αειθαλές δέντρο που φτάνει έως και τα 30 μέτρα. Σε περίπτωση ταχείας ανάπτυξης φτάνει τα 20 μέτρα.
Είναι πολύ ανθεκτικό δέντρο και ανθίζει μετά τα μέσα Ιανουαρίου. Τα άνθη του είναι ερμαφρόδιτα (έχουν και αρσενικά και θηλυκά όργανα) και γονιμοποιούνται από τις μέλισσες.
Είναι κατάλληλο για (αμμώδη), μεσαία (αργιλώδη) και βαριά (αργιλώδη ) εδάφη, προτιμά καλά στραγγιζόμενα εδάφη και μπορεί να αναπτυχθεί σε θρεπτικά φτωχό έδαφος. Για τη φύτευσή και ανάπτυξή του το pΗ του εδάφους πρέπει να είναι όξινο ή ουδέτερο ή βασικό (αλκαλικό). Μπορεί να αναπτυχθεί ακόμη και σε αλατούχα εδάφη.
Δεν μπορεί να αναπτυχθεί στη σκιά. Αναπτύσσεται σε ξηρό, υγρό ή βρεγμένο έδαφος και μπορεί να αντέξει την ξηρασία.
Το ξύλο του χρησιμοποιείται ευρέως σε οικοδομικές εργασίες, στην επιπλοποιία, για πατώματα παρκέ και κάποιες φορές για την παραγωγή χαρτοπολτού. Συγκαταλέγεται στα είδη που είναι αρκετά ανθεκτικά στις χαμηλές θερμοκρασίες.
Πηγή: www.wikepedia.org
Περίληψη είδους
Ο ευκάλυπτος Camaldulensis είναι ένα ταχέως αναπτυσσόμενο είδος που είναι ανεκτικό στην αλατότητα, την υπεράρδευση, την ξηρασία και τον παγετό. Είναι κατάλληλος για μια σειρά από διαφορετικές χρήσεις και διαφορετικές εφαρμογές όσο αφορά την ξυλεία του. Είναι το είδος με τη μεγαλύτερη σε εύρος φυσική διανομή και διαθέτει διαφορετικές παραλλαγές ανάλογα με την προέλευση του, οι οποίες του δίνουν ποικίλα διαφορετικά χαρακτηριστικά. Καλλιεργείται εκτεταμένα σε πολλές περιοχές έτσι ένα μεγάλο μέρος πληροφοριών σχετικά με τη δασοπονία και τη διαχείριση των επιβλαβών οργανισμών που τον προσβάλλουν είναι γνωστά. Λόγω του φυσικού μεγάλου φυλλώματος που αναπτύσσει, οι κοντινές αποστάσεις και η σωστή διαχείριση του είναι υποχρεωτικές για να αναπτύξει τον επιθυμητό κορμό για την παραγωγή ξυλείας. Το ξύλο του είναι σκληρό, βαρύ και ανθεκτικό και χρειάζεται προσοχή κατά την αφύγρανση του. Το είδος αυτού του ευκαλύπτου είναι περιζήτητο για πολλές χρήσεις, όπως είναι η κατασκευή βαριών επίπλων αλλά και η χρήση του ως καυσόξυλο.
Περιγραφή και μορφή
Ο Camaldulensis είναι ένα σχετικά μεγάλο παρόχθιο δέντρο, όπου συνήθως φτάνει σε ύψος τα 20 μέτρα αλλά σπάνια υπερβαίνει τα 50 μέτρα. Σε ανοικτές δασικές εκτάσεις έχει συνήθως κοντό και παχύ κορμό, καθώς και ένα μεγάλο φύλλωμα με βαριά διακλάδωση. Στις φυτείες, μπορεί να έχει ένα καθαρό κορμό έως 20 μέτρα με ελαφρά διακλαδισμένο φύλλωμα. Αναγνωρίζονται γενικά οι βόρειες και νότιες μορφές του Camaldulensis. Ο Camaldulensis var. Camaldulensis αντιστοιχεί στη νότια μορφή και ο Camaldulensis var. obtusa αντιστοιχεί στη βόρεια μορφή. Camaldulensis var. Camaldulensis έχει τραχύ φλοιό για τα πρώτα 1-2 μέτρα από την αρχή του κορμού. Πάνω απο το τραχύ μέρος ο φλοιός είναι λείος με λευκό χρώμα με αποχρώσεις ανοιχτού γκρι ή πιο σκούρο γκρι και κόκκινα σημάδια. Τα φύλλα του είναι μη γλαυκά και τα μπουμπούκια του έχουν το σχηματισμό καλύμματος. Ο Camaldulensis var. obtusa έχει λείο φλοιό στο επίπεδο του εδάφους. Ο φλοιός του είναι λευκός, γαλακτώδης και μερικές φορές έχει κοκκινωπά καφέ σημάδια. Τα φύλλα του είναι γλαύκα (με μία λευκή κηρώδες υφή) και τα μπουμπούκια του έχουν πιο στρογγυλεμένο σχήμα. Ο ευκάλυπτος Camaldulensis είναι ένα ταχέως αναπτυσσόμενο δέντρο.
Φυσική και φυτεμένη κατανομή
Ο Camaldulensis έχει την ευρύτερη κατανομή από όλους τους ευκαλύπτους και είναι το μόνο είδος που απαντάται στη φύση σε όλες τις ηπειρωτικές πολιτείες της Αυστραλίας. Εμφανίζεται μαζί, ή κοντά, σε σχεδόν όλα τα εποχιακά υδατορεύματα σε άνυδρες και ημι-άνυδρες περιοχές της ενδοχώρας. Βρίσκεται κατά μήκος πολλών ρευμάτων και ποταμών στα νότιο-ανατολικά της ηπείρου, κυρίως από την πλευρά της ενδοχώρας. Είναι γενικά ένα παρόχθιο δέντρο αλλά μερικές φορές επεκτείνεται και σε πλημμυρικές περιοχές.
Ο Camaldulensis αναπτύσσεται σε μεγάλο και διαφορετικό εύρος εδαφικών τύπων. Κυρίως σε προσχωσιγενή εδάφη, αν και μερικές φορές αναπτύσσεται και σε αλατώδης λίμνες. Είναι κοινό είδος σε βαριά αργιλώδη εδάφη στη νότιο Αυστραλία αλλά συνήθως εμφανίζεται σε αμμώδη προσχωσιγενή εδάφη στο βορρά. Επίσης, αναπτύσσεται σε ασβεστολιθικά πηλώδη, στο νότο. Η νότια ποικιλία είναι καταλληλότερη για το μεσογειακό χειμώνα με τις αντίστοιχες βροχοπτώσεις και αναπτύσσεται καλύτερα σε βαθιά πηλώδη εδάφη. Η βόρεια μορφή είναι καταλληλότερη για το τροπικό καλοκαίρι με τις αντίστοιχες βροχοπτώσεις και σε περιοχές με αμμώδη και προσχωσιγενή εδάφη, αλλά αναπτύσσεται καλά και σε αλκαλικά νατριούχα εδάφη.
Οι νέες φυτείες καλλιεργούνται στο εξωτερικό για ξυλοπολτό αλλά οι αποδόσεις και η ποιότητα είναι χαμηλή στη νότια Αυστραλία. Επίσης, χρησιμοποιείται στο εξωτερικό για ινοσανίδες και μοριοσανίδες.
Λουλούδια, σπόροι και αναπαραγωγή
Τα λουλούδια είναι λευκά, σε συστάδες των 7-11 και ο χρόνος ανθοφορίας εξαρτάται από την τοποθεσία. Τα λουλούδια του Camaldulensis ανθίζουν σε μεγάλο βαθμό κάθε δύο ή τρία χρόνια, ανάλογα με την εποχή. Η συλλογή των σπόρων είναι καλύτερη από το Μάρτιο έως το Σεπτέμβριο, αν και οι χρόνοι συλλογής μπορεί να ποικίλουν λόγω της περιφερειακής και εποχιακής μεταβλητότητας. Η πρώτη καλλιέργεια σπόρων προς σπορά από νεαρά δέντρα μπορεί να προκύψει από την ηλικία των τριών ετών. Οι σπόροι έχουν σχήμα κυβοειδές ή πυραμοειδές με λεία επιφάνεια 1-1,5 mm, με χρώμα κίτρινο ή καφέ κίτρινο, με δύο στρώσεις σπόρων. Όταν οι σπόροι πολλαπλασιάζονται σε θερμότερες συνθήκες μπορούν να φτάσουν στο κατάλληλο μέγεθος φύτευσης μέσα σε 6-8 εβδομάδες, σε αντίθεση με τους 4 μήνες που απαιτούνται στα πιο κρύα κλίματα.
Ο Camaldulensis χρειάζεται την ίδια προετοιμασία για να φυτευτεί όπως και τα άλλα είδη ευκαλύπτου. Χρειάζεται έλεγχος των ζιζανίων και των αγριόχορτων πριν από τη φύτευση. Τα σπορόφυτα μπορούν να φυτευτούν είτε με το χέρι είτε μηχανικά. Για να μπορεί να περνά το γεωργικό μηχάνημα χρειάζεται απόσταση 3μέτρα ανάμεσα στις γραμμές φύτευσης.
Η δασοκομία διαφέρει μεταξύ βόρειας και νότιας προέλευσης, καθώς ο χρόνος φύτευσης θα πρέπει να συμπίπτει με τις βροχοπτώσεις. Μεγαλύτερη απόσταση και μικρότερη κοπή μπορεί να είναι δυνατή σε θερμότερες περιοχές. Ο έλεγχος των ζιζανίων και των αγριόχορτων παραμένει κρίσιμος , ιδιαίτερα κατά τα πρώτα έτη.
Περιοριστικοί Παράγοντες
Ο Camaldulensis δεν προτιμά τα ασβεστώδη εδάφη, εκτός από την ποικιλία Eyre Peninsula, επίσης σε περιοχές με χαμηλή βροχόπτωση παρουσιάζει ιδιαίτερη ευαισθησία σε επιθέσεις εντόμων και ζιζανίων.
Παράσιτα και ασθένειες
Λόγω της εκτεταμένης φύτευσης και της χρήσης του, υπάρχει σημαντικός αριθμός διαθέσιμος πληροφοριών σχετικά με τις ασθένειες και τα παράσιτα αυτού του είδους. Έχει χαμηλή προς υψηλή ευαισθησία στις επιθέσεις των εντόμων, ανάλογα με την προέλευση και το κάθε φυτό ατομικά. Είναι ευπαθές στο σκαθάρι Lyctus planicollis. Οι παραποτάμιές φυτείες καταστρέφονται από τα έντομα Perga Dorsalis, Pergagrapta Spp, από τον σκόρο Gumleaf skeletoniser (Uraba lugens ) από το σκαθάρι Anoplagnathus spp., από το έντομο Lerp psyllid (Cardiaspina spp., Glycaspis spp.) και το σκαθάρι Leafblister (Phylacteophaga froggatti). Οι ασθένειες και τα παράσιτα μπορούν να μειωθούν με την προσεκτική επιλογή της περιοχής προέλευσης του ευκαλύπτου και με την μείωση του περιβαλλοντολογικού "στρες". Αυτό σημαίνει ότι το φυτό χρειάζεται συχνό πότισμα, κατάλληλα θρεπτικά συστατικά και λίπανση εάν αυτή κριθεί αναγκαία.
Γενικές Προδιαγραφές
Γονιμότητα Εδάφους:
Προτιμά τη μέτρια γονιμότητα
Αλατότητα:
Ανέχεται την ελαφριά 2-4, την μέτρια 4-8 και την υψηλή 8-16. Να αποφεύγεται η ακραία αλατότητα >16
Εδαφικό PH:
Προτιμά το όξινο 4-6, το ουδέτερο 6-8, ανέχεται το αλκαλικό 8-10 και να αποφεύγεται το πολύ αλκαλικό > 10
Υφή εδαφικής επιφάνειας:
Ανέχεται την ελαφριά και την μέτρια αλλά προτιμά τη βαριά
Αποστράγγιση:
Ανέχεται τη φτωχή
Πλημμύρα:
Προτιμά τη βραχυπρόθεσμη και ανέχεται τη μακροπρόθεσμη
Εδαφικό βάθος:
Ανέχεται το ρηχό, το μέτριο και προτιμά το βαθύ
Εδαφική Θέση:
Ανέχεται τη μέση κλίση και τη χαμηλότερη κλίση. Προτιμά επίπεδα εδάφη και προτιμά τις όχθες των ποταμών.
Παγετός:
(μικρότερη θερμοκρασία °C ) Ανέχεται τον ελαφρύ παγετό >2°C, τον μέτριο παγετό 2°C με -2°C και τον βαρύ -2°C με -6°C
