ΠΑΧΙΕΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ-ΚΟΚΑΛΙΑΡΙΚΕΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ

Ένα εγχειρίδιο πάνω στην διατροφή των μελισσών για μελισσοκόμους στην Αυστραλία.

http://www.rirdc.gov.au/research-programs/animal-industries/honeybee

  Υπάρχουν επί του παρόντος περίπου 12.000 εγγεγραμμένοι μελισσοκόμοι στην Αυστραλία με περίπου 500.000 κυψέλες .

  Με την τοποθεσία, Νέα Νότια Ουαλία να είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός μελιού ( 39 τοις εκατό ) , ακολουθούμενη από τη Νότια Αυστραλία ( 19 τοις εκατό ) , Victoria ( 17 τοις εκατό ) , Queensland ( 14 τοις εκατό ) , Δυτική Αυστραλία ( 7 τοις εκατό ) και την Τασμανία ( 4 τοις εκατό ) .  

  Αν και το μέλι είναι η κύρια εμπορική παραγωγή του κλάδου των μελισσών , υπάρχουν μια σειρά από άλλα προϊόντα  όπως η παραγωγή του κεριού , βασίλισσες και παραφυάδες μελισσών και πρόπολη .

  Οι μέλισσες διαδραματίζουν επίσης έναν κεντρικό ρόλο στην αποτελεσματική επικονίαση σε ένα ευρύ φάσμα καλλιεργειών.

Πάνω από το 65% της αγροτικής παραγωγής στην Αυστραλία επηρεάζεται από την κοινή μέλισσα.

 Η παραγωγή βασικών προϊόντων, όπως τα μήλα, τα αμύγδαλα, τα αχλάδια, τα κεράσια εξαρτώνται εντελώς από την επικονίαση από τις μέλισσες , και σε ένα ευρύ φάσμα των άλλων καλλιεργειών ,η  επικονίαση των μελισσών αυξάνει σημαντικά την απόδοση και την ποιότητα .

  Μεγάλος αριθμός μελισσοκόμων πληρώνονται για την παροχή των υπηρεσιών επικονίασης στους παραγωγούς γεωργικών προϊόντων(το 20% του αριθμού των κυψελών!!!) , και αναμένεται ότι η δραστηριότητα αυτή θα συνεχίσει να αυξάνεται σε μέγεθος και σημασία για τη βιομηχανία .

Το παρών εγχειρίδιο παρέχει πληροφορίες στις γνωστές βασικές χημικές απαιτήσεις των μελισσών συμπεριλαμβανομένου του νέκταρ και της γύρης .

 Γύρη με ποσοστό πρωτεΐνης γύρω στο 25% και πάνω είναι εξαιρετικής ποιότητας, ενώ κάτω από 20% είναι φτωχής ποιότητας.

 Η Αυστραλία  είναι η χώρα με τις περισσότερες αναλύσεις  σε αριθμό ειδών φυτών, 183 είδη.

Κεφάλαιο 1

Εισαγωγή:

  Οι μέλισσες χρειάζονται ένα ευρύ φάσμα στοιχείων για να καλύψουν τις θρεπτικές απαιτήσεις για φυσιολογική  ανάπτυξη στα οποία περιλαμβάνονται πρωτεΐνες(αμινοξέα), υδατάνθρακες (σάκχαρα), μεταλλικά στοιχεία, λίπη/λιπίδια(λιπαρά οξέα), βιταμίνες και νερό.

  Οι μέλισσες συλλέγουν νερό, νέκταρ και γύρη για να καλύψουν τις θρεπτικές ανάγκες.

  Η στρατηγική της παροχής σιροπιού ζάχαρης , κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, προτρέπει το μελίσσι να μαζέψει μεγαλύτερες ποσότητες γύρης απ ότι θα μάζευε χωρίς την επέμβαση του μελισσοκόμου.

  Έλλειψη φρέσκιας γύρης έχει αρνητική επίδραση στην εκτροφή κηφήνων μέχρι πλήρη παύση εκτροφής.

 Τα αυγά και οι λάρβες των κηφήνων θα πετιούνται ή θα τρώγονται από τις παραμάνες εργάτριες και η βασίλισσα δεν θα ενθαρρύνεται να γεννά σε κηφηνοκέλια.

 Αυτό θα δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα με την έλλειψη κηφήνων σωστής ηλικίας(ώριμους για γονιμοποίηση) διαθέσιμους  όταν μεγάλος αριθμός από παρθένες βασίλισσες είναι έτοιμες για ζευγάρωμα.

  Οι φτωχά γονιμοποιημένες βασίλισσες λέγεται ότι θα αντικατασταθούν νωρίτερα από το συνηθισμένο και συχνά η βασίλισσα αποτυγχάνει με σα σε λίγους μήνες χωρίς η κυψέλη των μελισσών να την αντικαθιστά, με τελικό αποτέλεσμα την απόλυτη διάλυση της αποικίας.

  Η Αυστραλία είναι μια ξεχωριστή χώρα για την μελισσοκομία, μια και η πλειονότητα του μελιού προέρχεται από Ευκαλύπτους.

  Αυτοί δεν ανθίζουν κάθε χρόνο και αυτό εξαρτάται από το ύψος βροχής και την θερμοκρασία.

  Τα περισσότερα είδη ανθίζουν κάθε 2-4 χρόνια.

Χρυσοί κανόνες για επιτυχή μελισσοκομία:

·        Συχνή αλλαγή βασιλισσών

·        Αλλαγή κηρηθρών-αλλάξτε τις παλιές, σκούρες και κατεστραμμένες κηρήθρες ειδικά στην γονοφωλιά

·        Έλεγχος για ασθένειες και παράσιτα

·        Διαχείριση της διατροφής(αποθέματα μελιού και γύρης)

ΝΕΚΤΑΡ

Το νέκταρ είναι η αρχική πηγή ενέργειας με την μορφή των υδατανθράκων.

 Αποτελείται από σουκρόζη με ποικίλα επίπεδα υγρασίας και περιέχει κάποια ένζυμα και μέταλλα.

Η σουκρόζη μετατρέπεται από την φυσική παρουσία και προσθήκη από τις μέλισσες από ενζυμα  σε λεβουλόζη (φρουκτόζη) και δεξτρόζη(γλυκόζη).

Συγχρόνως λαμβάνει μέρος η διαδικασία της ωρίμανσης, η περιεκτικότητα της υγρασίας του νέκταρος μειώνεται μεταξύ 12-21%.

Περιστασιακά με πολύ λεπτής υφής νέκταρ σε περιοχές με υψηλή υγρασία η υγρασία κυμαίνεται >25% το οποίο οδηγεί σε ζύμωση του νέκταρος.

Όταν το μέλι ωριμάζει, σφραγίζεται με κερί.

Η αναλογία φρουκτόζης/γλυκόζης ποικίλει σε σχέση με την προέλευση του νέκταρος.

Μέλι με υψηλή % γλυκόζης κρυσταλλώνει πιο γρήγορα(πχ ελαιοκράμβη Brassica napus) σε σχέση με μέλι με υψηλή φρουκτόζη(Eucalyptus melliodora, E.marginata).

Οι επιπτώσεις των μελιών με διαφορετικά επίπεδα σακχάρων σε μια κυψέλη δεν είναι γνωστά.

Μέλι ξινισμένο(ζυμωμένο), από την άλλη μεριά, είναι εξαιρετικά επιβλαβές στην υγεία της μέλισσας και οδηγεί σε πρώιμο θάνατο των μελισσών.

Περίσσεια θέρμανσης του μελιού κατά την διαδικασία του τρύγου μειώνει ή εξαφανίζει τα ενζυμα και σταματά την μετατροπή του νέκταρ σε μέλι.

Τα πλαίσια που αφαιρούνται κατά τον τρύγο από την κυψέλη πρέπει να είναι σφραγισμένα(ώριμο μέλι) για να προφυλάσσεται από υψηλή υγρασία και μια μη πλήρη μετατροπή των σακχάρων.

Όταν οι μέλισσες συλλέγουν φρέσκο  νέκταρ και οι θερμοκρασίες στον αγρό δεν είναι πολύ υψηλές, η κυψέλη θα πάρει το περισσότερο νερό για να καλύψει τις ανάγκες του, από το νέκταρ.

Το περιεχόμενο σε μεταλλικά στοιχειά  του μελιού , επίσης ποικίλει, εξαρτάται από την πηγή των λουλουδιών και πιθανώς την περιεκτικότητα σε μεταλλικά στοιχεία του εδάφους οπού μεγαλώνουν τα φυτά.

Τα σκούρα μελιά είναι πιο πλούσια σε μέταλλα από τα ανοιχτόχρωμα μελιά.

Η περιεκτικότητα σε μεταλλικά στοιχείς των μελιτωμάτων έχει ενοχοποιηθεί για θέματα υγείας των μελισσών.

Υψηλό ποσοστά Κ και /η P και χαμηλά Na έχουν συνδεθεί με παράλυση ενηλίκων μελισσών στην Γερμάνια και υψηλό επίπεδα μέταλλων έχουν συνδεθεί με συμπτώματα δυσεντερίας σε ενήλικες μέλισσες.

ΓΥΡΗ

Χημική σύνθεση

Η γύρη αποτελείται από μια σειρά από χημικές ουσίες που είναι απαραίτητες για την υγεία και ανάπτυξη του μελισσιού.

Το βασικό στοιχειό αδιαμφισβήτητα είναι πρωτεΐνη, παρόλο που η αναλογία μεταξύ διαφορετικών αμινοξέων είναι μεγάλης σημασίας.

ΠΡΩΤΕΙΝΗ

Οι απαιτήσεις των μελισσών σε ακατέργαστη πρωτεΐνη(CP %) στην γύρη είναι μεταξύ 20-25% το ελάχιστο.

Αυτό που πιθανόν έχει περισσότερο σημασία είναι η συνολική πρόσληψη πρωτεΐνης από την κυψέλη. Όταν τα μελίσσια συλλέγουν πολύ λίγη γύρη, οποιοδήποτε εάν είναι το ποσοστό της πρωτεΐνης ή το ποσοστό είναι κάτω από 20% ανεξάρτητα της ποσότητας συλλογής, το μελίσσι θα παρουσίαση έλλειψη πρωτεΐνης με την μείωση του γόνου που θα εκτρέφεται.

Η παράταση της διαρκείας ζωής των μελισσών ενισχύεται σημαντικά από την λήψη γύρης υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνη.

Το ποσοστό εκτροφής γόνου μειώνεται όταν οι μέλισσες εκτρέφονται με γύρη χαμηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνη.

Ένας Αυστραλός ερευνητής  σημειώνει ότι κάθε 10 γραμμάρια πρωτεΐνης  που απαιτούνται από ένα μελίσσι, έπρεπε να καταναλωθούν 48 γραμμάρια  γύρης  με 30 % ακατέργαστη πρωτεΐνη.

 Εάν η πρωτεΐνη πέσει στο 20% τότε θέλουμε 72 γρ. γύρης για να έχουμε τα ίδια αποτελέσματα απόδοσης.

Έτσι ένα μελίσσι πρέπει να μαζέψει 3 κιλά γύρη με 20% πρωτεΐνη το οποίο είναι ίσο με 2 κιλά γύρη με 30% πρωτεΐνη, μια σημαντική εξοικονόμηση στην δραστηριότητα του μελισσιού.

Η ποσότητα της γύρης που ένα μελίσσι χρειάζεται  είναι 25-55 κιλά τον χρόνο και εξαρτάται από τις κλιματικές συνθήκες, την ύπαρξη νεκταροέκρρισης, γόνου, και την ποιότητα της γύρης.

Η περιεκτικότητα της γύρης σε ακατέργαστη πρωτεΐνη(crude protein-CP )είναι η μέτρηση της περιεκτικότητας σε άζωτο  επί το συντελεστή  6,25.

ΑΜΙΝΟΞΕΑ

Οι πρωτεΐνες συνθέτονται από σειρές αμινοξέων, 10 από τα οποία(θρεονίνη, βαλίνη, μεθειονίνη, ισολευκίνη, λευκίνη, φαινυλαλανίνη, ιστιδίνη, λυσίνη, αργινίνη και τρυπτοφάνη) έχουν ταυτοποιηθεί ως ζωτικά για τις ανάγκες διατροφής των μελισσών.

Τα  αμινοξέα Γλυσίνη, Προλίνη και Σερίνη δεν είναι ζωτικά για την ανάπτυξη άλλα ασκούν  διεγερτική δράση σε ημιβέλτιστα επίπεδα ανάπτυξης.

Τα επίπεδα των αμινοξέων στην γύρη έχουν καθοριστεί σαν γρ./16 γ αζώτου.

Αυτή η μέτρηση είναι η αναλογία του αμινοξέος προς την  συνολική ποσότητα αζώτου στην γύρη και όχι ποσοτική μέτρηση βασισμένη στο ξηρό βάρος της γύρης.

Εάν τα επίπεδα του αμινοξέος εκφράζονται στο ξηρό βάρος της γύρης , είναι πιθανόν το δείγμα της γύρης με 20% και της γύρης με 25% CPμπορεί να εκφράζουν το ίδιο επίπεδο του συγκεκριμένου αμινοξέος.

Έτσι εάν μια γύρη είναι χαμηλή σε ένα η περισσότερα αμινοξέα, ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στο %CP ή στο συνολικό περιεχόμενο αζώτου.

Τα αμινοξέα μεθειονίνη και κυστίνη δύσκολα εκχυλίζονται χωρίς να διασπαστούν κατά την διαδικασία.

Η τρυπτοφάνη στην γύρη δεν εξετάζεται από πολλούς ερευνητές λόγω της ειδικής ξεχωριστής ανάλυσης και του εξτρά κόστους.

Το κύριο περιοριστικό αμινοξύ στην γύρη των μελισσών, όταν επανεξετάζονται τα δημοσιευμένα δεδομένα προερχόμενα από Αυστραλία, είναι η ισολευκίνη.

Είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα στην αυτόχθων χλωρίδα  και ειδικά στον ευκάλυπτο, συγκρινόμενη με τα ξενόφερτα είδη.

ΛΙΠΗ

Τα λίπη αναφέρονται στα λιπίδια όποιου αποτελούνται από λιπαρά οξέα, στερόλες και φωσφολιπίδια.

 Θεωρείται ότι τα λιπαρά οξέα είναι απαραίτητα στοιχεία των φωσφολιπιδιων τα οποία παίζουν σημαντικό ρολό στην δομική σταθερότητα και λειτουργία των κυτταρικών μεμβρανών των εντόμων.

Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, οποιαδήποτε απαίτηση σε λιπίδια καλύπτεται από την κατανάλωση γύρης.

Μια έρευνα(1981) έδειξε ότι οι στερόλες, χοληστερόλη ή 24-μεθυλενχοληστερολη υποστήριξαν την ανάπτυξη του γόνου όταν περιλαμβάνονται σε συμπληρώματα διαίτης σε σύγκριση με άλλα μίγματα διαίτης.

Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι θα πρέπει οι στερόλες αυτές να συμπεριληφθούν στις διατροφικές μελέτες .

Ωστόσο, μια διατροφή με ασυμπλήρωτη μάγια λακταλβουμίνης που περιέχει 0,01% αυτόχθονης χοληστερόλης, όταν συμπληρώνεται με χοληστερόλη (0,1% καθαρό βάρος) δεν αυξάνει την εκτροφή του γόνου, το οποίο οδηγεί τους ερευνητές να πιστέψουν ότι επίπεδα 0,01% ικανοποιούν τις ανάγκες για εκτροφή γόνου. Οι απαιτήσεις σε χοληστερόλη για την ανάπτυξη του γόνου μπορούν να καλύπτονται από τα σωματικά αποθέματα μέσα στις σύνοδες παραμάνες εργάτριες.

Εκτός για την ανάγκη για χοληστερόλη, οι ανάγκες διατροφής των μελισσών για λίπη η λιπίδια είναι άγνωστες.

Υπάρχουν δυο άλλες λειτουργίες οι οποίες φαίνονται να είναι πιθανές στο να εξηγήσουν τον ρόλο των λιπών στην γύρη.

Συγκεκριμένα λίπη στην γύρη, φαίνεται να ενεργούν

•  σαν δυνατά προσελκυστικά στην αναζήτηση τροφής των μελισσών και 
• ένας αριθμός λιπαρών οξέων μπορεί να διαδραματίσει μια σημαντική αντιμικροβιακή δραστηριότητα.

 

Έχει παρατηρηθεί ότι γύρη με υψηλό επίπεδο λιπιδίων προτιμούνται από τις παραμάνες μέλισσες.

Η ολική περιεκτικότητα λιπιδίων σε συμπλήρωμα γύρης πρέπει να είναι 5-8%.

Τα μέγιστα επίπεδα δυο λιπαρών οξέων είναι λινολεικό οξύ 6% και ολεικό οξύ 2%.

Ο ρόλος των λιπιδίων ως προσελκυστικά φαίνεται να έχει αξία όταν δείγματα από γύρη με χαμηλή αξία θρεπτική άλλα με υψηλή σε λίπη είναι πιο προσελκυστικά στις παραμάνες μέλισσες.

Η γύρη έχει ένα ρολό υγιεινής στην κυψέλη λόγω του ανταγωνισμού συγκεκριμένων λιπαρών οξέων με δυο βακτηριακής προέλευσης ασθενειών των μελισσών.

Μια έρευνα αναφέρει ότι το λιπαρό οξύ-λινολεικό οξύ αναστέλλει την ανάπτυξη δυο βακτηριών τα οποία προκαλούν την Αμερικανική(Paenibacillus larvae subsp. Larvae) και Ευρωπαϊκή Σηψηγονία(Melissococcus pluton).

Ένας αριθμός από άλλα λιπαρά οξέα συμπεριλαμβανομένου το capric, lauric,myristic,linoleic,linolenic acids είναι επίσης γνωστά ότι έχουν αντιμικροβιακές ιδιότητες.

Το γένος Eucalyptus φαίνεται ότι έχει πολύ χαμηλά επίπεδα λιπιδίων περίπου 1-2%, όταν συγκρινόμενο με τα Brassicas τα επίπεδα κυμαίνονται σε 6-20%.

Οι έρευνες επικεντρώνονται στις απόλυτες ανάγκες των μελισσών σε λίπη/λιπίδια.

ΜΕΤΑΛΛΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ελάχιστα είναι γνωστά, σχετικά με τις απαιτήσεις σε μεταλλικά στοιχεία των μελισσών.

Ουσιώδεις ποσότητες από κάλιο, φώσφορο και μαγνήσιο απαιτούνται από όλα τα έντομα παρόλο που περίσσειες ποσότητες από νάτριο, χλωριούχο νάτριο(αλάτι) και ασβέστιο έδειξαν ότι είναι τοξικές στις μέλισσες.

Πολλά στοιχεία μπορούν να βρεθούν στην γύρη όπως κάλιο, μαγνήσιο ,ασβέστιο, νάτριο, σίδηρος, χαλκός, μαγγάνιο, ψευδάργυρος, αλουμίνιο, κάδμιο, χρώμιο, μόλυβδος, νικέλιο και σελήνιο παρόλο που πολλά στοιχεία είναι σε ίχνη.

Πάνω από 27 ιχνοστοιχεία έχουν βρεθεί στην γύρη και στις λάρβες των μελισσών από έναν ερευνητή.

Η γύρη λέγεται ότι περιέχει 2-4% τέφρα επί ξηρής βάσης ή 1-7%  από ιχνοστοιχεία.

Οι μέλισσες οι οποίες ταΐστηκαν με τεχνητή τροφή στις οποίες υπήρχαν διάφορες περιεκτικότητες τέφρας γύρης ανέθρεψαν το μέγιστο ποσοστό γόνου σε επίπεδα τέφρας 0,5-1%.

Αυξημένες περιεκτικότητες σε ιχνοστοιχεία στην γύρη φαίνεται να περιορίζουν την εκτροφή γόνου.

Γύρη με τέφρα περισσότερη από 2% μειώνει την εκτροφή γόνου και σχεδόν την σταμάτησε  με τέφρα 8%.

Συνεχίζεται........