Κλειστή παραμένει μια γεώτρηση
στο Οχάιο όπου εφαρμόζεται η αμφιλεγόμενη τεχνική της ρωγμάτωσης για την
εξαγωγή πετρελαίου, έπειτα από μια σειρά ύποπτων μικροσεισμών που
ανησύχησαν τους ειδικούς και την τοπική κυβέρνηση.
Το περιστατικό έρχεται λιγότερο από ένα χρόνο μετά την απόφαση της
πολιτείας του Άρκανσο να επιβάλλει μορατόριουμ σε αυτού του είδους τις
γεωτρήσεις, οι οποίες έχουν επίσης ενοχοποιηθεί για μικροσεισμούς στην
πολιτεία της Οκλαχόμα αλλά και στη Βρετανία.
Μέχρι σήμερα πάντως δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι οι δονήσεις προκλήθηκαν
όντως από τις δραστηριότητες της πετρελαϊκής βιομηχανίας.
«Λιπαντικό» στα πετρώματα
Στην τεχνική της υδραυλικής ρωγμάτωσης, τεράστιες ποσότητες νερού,
χημικών και άμμου διοχετεύονται υπό πίεση μέσα σε σχιστολιθικά
πετρώματα, τα οποία θρυματτίζονται απότομα και απελευθερώνουν το
πετρέλαιο ή το φυσικό αέριο που περιέχουν στο εσωτερικό τους.
Η γεώτρηση που φαίνεται να σχετίζεται με τους σεισμούς στο Γιάνγκστοουν
του Οχάιο δεν χρησιμοποιείται για την άντληση πετρελαίου, αλλά για τη
μόνιμη αποθήκευση των μεγάλων ποσοτήτων νερού που προκύπτουν από
διαφορετική γεώτρηση ρωγμάτωσης.
Το βαθύ φρεάτιο της εταιρείας D&L Energy έκλεισε έπειτα από έναν
σεισμό έντασης 2,7 βαθμών στις 24 Δεκεμβρίου, ωστόσο η απαγόρευση
επεκτάθηκε σε ακτίνα οκτώ χιλιομέτρων έπειτα από νέο σεισμό των 4.0
βαθμών στις 31 Δεκεμβρίου.
«Η εστία των σεισμών βρισκόταν κοντά στον πυθμένα του φρέατος, οπότε είναι απίθανο να πρόκειται για σύμπτωση» δήλωσε στο Reuters ο γεωλόγος Τζον Άρμπρουστερ του Πανεπιστημίου Columbia, το οποίο κατέγραψε τις ύποπτες δονήσεις.
Την ίδια άποψη έχει ο Λάρι Μπράουν του Πανεπιστημίου
Cornell, σύμφωνα με τον οποίο το νερό που αποθηκεύεται στα φρεάτια «δρα
σαν λιπαντικό στη διαδιασία του σεισμού» μειώνοντας την τριβή στις
σχισμές και τα ρήγματα του υπεδάφους.
Οι σεισμοί μικρής έντασης φαίνεται ότι έχουν αυξηθεί κατά δέκα φορές σε
περιοχές όπου λειτουργούν γεωτρήσεις ρωγμάτωσης, όπως στο Άρκανσο, την
Οκλαχόμα και την Πενσιλβάνια.
Ωστόσο αρκετοί επιστήμονες δηλώνουν ότι δεν έχουν ακόμα πειστεί πως υπάρχει αιτιολογική σχέση:
«Ο ισχυρός συσχετισμός στο χώρο και τον χρόνο [...] υποδεικνύει ότι
υπάρχει πιθανότητα οι σεισμοί αυτοί να προκλήθηκαν από την υδραυλική
ρωγμάτωση» έγραφαν σε περυσινή τους έκθεση ειδικοί της γεωλογικής
υπηρεσίας της Οκλαχόμα.
Παρόλα αυτά, οι αβεβαιότητες στα δεδομένα μάς εμποδίζουμε να καταλήξουμε σε συμπέρασμα με υψηλό βαθμό βεβαιότητας» επισήμαναν.
Σχιστολιθικό φυσικό αέριο (shale gas): μια ακόμη αδιέξοδη «ενεργειακή διέξοδος»
Καθώς η Ευρώπη εμμένει στη
διασφάλιση της ενεργειακής τροφοδοσίας
σε επάρκεια και σε ανταγωνιστικές τιμές, χωρίς όμως να τολμά και την
ταυτόχρονη απεξάρτησή της από ορυκτά καύσιμα, συνεχώς αναδύονται νέες,
αλλά αδιέξοδες, ενεργειακές προτάσεις.
Μετά την
πετρελαϊκή άμμο και την πυρηνική ενέργεια, η
εξόρυξη σχιστολιθικού αερίου (shale gas) προβάλλεται ως ακόμα μια
«λύση», που αποτυγχάνει όμως να εξυπηρετήσει τα οικονομικά, κοινωνικά
και περιβαλλοντικά συμφέροντα των κοινωνιών μας, τόσο βραχυπρόθεσμα, όσο
και μακροπρόθεσμα. O
σχιστόλιθος είναι ένα από τα πιο κοινά
ιζηματογενή πετρώματα
που βρίσκονται στη γη, αποτελεί μια δεξαμενή φυσικού αερίου και
«ευκαιρία» για την ανάπτυξη μιας νέας δήθεν «πράσινης», ενεργειακής
αγοράς.
Με αφορμή τις τελευταίες εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του
Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εξετάζουμε τις επιπτώσεις της εξόρυξης
σχιστολιθικού αερίου, κυρίως στους υδατικούς πόρους, και παρουσιάζουμε
τις κινήσεις των ευρωπαϊκών περιβαλλοντικών οργανώσεων για την πλήρη
απαγόρευσή της.
Η
εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαιούχου σχιστόλιθου
είναι δημοφιλής στις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια, ενώ αρκετές Ευρωπαϊκές
χώρες έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους να δραστηριοποιηθούν πάνω σε
αυτόν τον τομέα με την Πολωνία να στηρίζει πλήρως τη νέα αυτή
διαδικασία, ενώ μερικές χώρες, όπως η Γερμανία και η Σουηδία αναμένουν
τα αποτελέσματα των επιστημονικών μελετών. Στην Αυστρία, η τροποποίηση
της νομοθεσίας έχει καταστήσει την εκτίμηση των περιβαλλοντικών
επιπτώσεων υποχρεωτική και για τη φάση της έρευνας, με αποτέλεσμα οι
αιτήσεις να έχουν αποσυρθεί προς το παρόν. Στη Γαλλία, παρότι η εξόρυξη
σχιστολιθικού αερίου απαγορεύθηκε το 2010, αυτή την στιγμή η κυβέρνηση
έχει χορηγήσει άδειες για ερευνητικές γεωτρήσεις. Η Βουλγαρία, η Τσεχία
και η Ρουμανία βρίσκονται υπό καθεστώς αναστολής δραστηριοτήτων, ενώ
στην Μ. Βρετανία η εξόρυξη σχιστολιθικού αερίου είναι επί του παρόντος
σε μικρή κλίμακα.
Η εξόρυξη του σχιστολιθικού αερίου πραγματοποιείται με τη
διοχέτευση υπό υψηλή πίεση μεγάλων ποσοτήτων νερού, άμμου και διαφόρων χημικών ουσιών στο υπέδαφος,
σε βάθη που μπορούν να φθάσουν έως και τα 3km. Η υδραυλική πίεση
δημιουργεί πολλαπλές ρωγμές στο πέτρωμα, απ’ όπου το εγκλωβισμένο αέριο
διαφεύγει και εν συνεχεία αντλείται. Αυτή η μέθοδος εξόρυξης αποκαλείται
υδραυλική ρωγμάτωση ή διάρρηξη (hydraulic fracturing ή fracking) και
εγκυμονεί πολλούς κινδύνους τόσο για το φυσικό περιβάλλον όσο και για τη
δημόσια υγεία και τις τοπικές κοινωνίες.
Οι
αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις της εξορυκτικής δραστηριότητας
εμφανίζονται από τα πρώτα κιόλας στάδια. Η εγκατάσταση των εξεδρών
εξόρυξης και η κατασκευή των συνοδευτικών υποδομών (διάνοιξη μεγάλων σε
πλάτος δρόμων, χώρων στάθμευσης, εγκαταστάσεων επεξεργασίας και
μεταφοράς αερίου) απαιτεί την αποψίλωση εκτάσεων και, συνεπώς, την
καταστροφή των φυσικών οικοσυστημάτων, προκαλώντας με αυτόν τρόπο την
αλλοίωση του φυσικού τοπίου με άμεσες συνέπειες για τη βιοποικιλότητα
της περιοχής.
Επιπλέον, κατά τη διαδικασία της
υδραυλικής ρωγμάτωσης χρησιμοποιούνται σημαντικές ποσότητες νερού που ανάλογα με τις συνθήκες κυμαίνονται από
9.000 έως 29.000 εκατομμύρια λίτρα νερού
για μια ολοκληρωμένη διάρρηξη (με μέσο όρο 18000 m3) εγείροντας
ζητήματα σχετικά με τις πηγές τροφοδοσίας όλου αυτού του υδάτινου όγκου.
Συχνά το νερό αποκτάται από ποτάμια ή τοπικά ρέματα, γεγονός που
επηρεάζει τη βιοποικιλότητα της περιοχής λόγω της υπερβολικής ποσότητας
που αντλείται από αυτά.
Μεγάλο μέρος του νερού που χρησιμοποιείται επιστρέφει στην επιφάνεια και
διαχωρίζεται σε ανακτημένο, που μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί σε ορισμένα στάδια της διεργασίας, και σε παραπροϊόντα/ υγρά απόβλητα, των οποίων η διαχείριση αποτελεί ένα ακόμα πρόβλημα.
Ακόμα και το ανακτημένο νερό όμως έχει κάποιο
όριο επαναχρησιμοποίησης
(2.500 ppm στερεών σωματιδίων), καθώς στο υγρό ρωγμάτωσης διοχετεύεται
πλήθος χημικών προσθέτων (στα οποία περιλαμβάνονται και τοξικές,
αλλεργιογόνες, μεταλλαξιογόνες και καρκινογόνες ουσίες), απαραιτήτων για
τη διεργασία, ενώ το νερό που επιστρέφει στην επιφάνεια μπορεί να
περιέχει επιπλέον μεθάνιο, βαρέα μέταλλα και ραδιενεργές ουσίες. Το νερό
καταλήγει στο περιβάλλον με διάφορουςτρόπους προκαλώντας τη ρύπανση των
επιφανειακών ή υπόγειων υδάτων (ακόμα και του πόσιμου νερού),
υποβαθμίζοντας την ποιότητα του εδάφους και θέτοντας σε κίνδυνο τη
βιοποικιλότητα, αλλά και τον ίδιο τον άνθρωπο, όχι μόνο άμεσα αλλά και
έμμεσα, όπως π.χ. στην περίπτωση εισόδου επιβλαβών ουσιών στην τροφική
αλυσίδα.
Καθ’ όλη την παραγωγική διαδικασία
εκπέμπονται ατμοσφαιρικοί ρύποι, όπως SO2, NOx, NMVOC, CO λόγω καύσης,
ενώ τοξικές χημικές ουσίες εκλύονται λόγω εξάτμισης μέσω των λυμάτων,
οι οποίες συνδέονται με την εμφάνιση καρκίνου. Η μεγάλη κατανάλωση
καυσίμων κατά την έρευνα, την εξόρυξη και την επεξεργασία του
σχιστολιθικού αερίου οδηγεί στην έκλυση στην ατμόσφαιρα CO2, ενώ συχνά
παρατηρούνται και ανεξέλεγκτες εκπομπές μεθανίου. Καθώς τα δυο αυτά
αέρια ευθύνονται κατά κύριο λόγο για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και
την αύξηση της παγκόσμιας μέσης θερμοκρασίας, εκτιμήσεις επιστημόνων της
Ευρωπαϊκής Επιτροπής δείχνουν ότι κατά την παραγωγή ενέργειας από
σχιστόλιθο εκπέμπονται έως και 75% περισσότερα αέρια του θερμοκηπίου.
Επιπλέον, είναι ευρέως γνωστό ότι η υδραυλική ρωγμάτωση μπορεί να
προκαλέσει μικροσεισμούς της τάξης των 1-3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ.
Το ισχύον κανονιστικό πλαίσιο της ΕΕ σχετικά με την
υδραυλική ρωγμάτωση
εμφανίζει σημαντικά κενά. Το πιο σημαντικό είναι ότι η υφιστάμενη
νομοθεσία για τις εξορυκτικές δραστηριότητες στην Ευρώπη δεν
συμπεριλαμβάνει τις ειδικές πτυχές αυτής της διαδικασίας σε σχέση με τη
δημόσια υγεία (νερό, τοξικά αέρια, έδαφος, ατμοσφαιρική ρύπανση), ενώ
παράλληλα εντοπίζονται σημαντικές διαφορές μεταξύ των νομοθεσιών των
κρατών μελών. Χαρακτηριστικό είναι ότι, ενώ η εξόρυξη σχιστολιθικού
αερίου ήδη πραγματοποιείται σε κάποιες χώρες της ΕΕ και σχεδιάζεται σε
άλλες, η Οδηγία- Πλαίσιο για τα Ύδατα 2000/60/ΕΚ δεν περιλαμβάνει
ρυθμίσεις για αυτή τη δραστηριότητα, παρόλο που είναι ιδιαίτερα υψηλός ο
κίνδυνος ρύπανσης των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων σε όλα τα στάδια
της παραγωγικής διαδικασίας.
Για όλους τους παραπάνω λόγους,
περιβαλλοντικές οργανώσεις από όλον τον κόσμο διοργάνωσαν στις 22 Σεπτεμβρίου μια παγκόσμια ημέρα δράσης, το Global Frackdown, στη διάρκεια της οποίας, μέσα από ένα κοινό ψήφισμα, κάλεσαν τις κυβερνήσεις να
απαγορεύσουν την εξόρυξη σχιστολιθικού αερίου και πετρελαίου και να στραφούν προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Το Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS συντάσσεται και υποστηρίζει πλήρως κάθε βήμα
που μας φέρνει πιο κοντά σε ένα ενεργειακό μέλλον απεξαρτημένο τόσο από
τα ορυκτά καύσιμα, όσο και από την πυρηνική απειλή.
Πηγή MedSOS
Σχιστολιθικό φυσικό αέριο: νέα ενεργειακή πηγή ή σοβαρή απειλή για το περιβάλλον;
Η αναζήτηση νέων ενεργειακών πηγών ποτέ δε σταματά και ένα από τα πιο πρόσφατα «ευρήματα» της έρευνας είναι το
σχιστολιθικό φυσικό αέριο (shale gas) που αντλείται από τα πετρώματα με μεθόδους και αποτελέσματα που διχάζουν.
Τα μέλη της επιτροπής Περιβάλλοντος του ΕΚ, συναντήθηκαν με ειδικούς
και εκπροσώπους επιχειρήσεων για αν εξετάσουν τα υπέρ και τα κατά μιας
τεχνολογίας που υπόσχεται πολλά ως προς την ενεργειακή επάρκεια αλλά για
πολλούς αποτελεί
σοβαρή απειλή για περιβάλλον και άνθρωπο.
Το σχιστολιθικό φυσικό αέριο αντλείται με τη χρήση νερού και διαλυτών
υπό πολύ υψηλή πίεση και σε μεγάλο βάθος που μπορεί να φθάνει και τα 2
χλμ κάτω από την επιφάνεια της Γης, μια διαδικασία που αποκαλείται
υδραυλική ρωγμάτωση (hydraulic fracturing ή “fracking”).
Ωστόσο η εμπειρία από τις ΗΠΑ και άλλες χώρες στις οποίες έχει δοκιμασθεί έχει δείξει ότι υπάρχουν
σοβαρότατα τεχνικά και περιβαλλοντικά εμπόδια, από την
τοξική ρύπανση που προκαλείται στην περιοχή γύρω από τις μονάδες άντλησης, μέχρι τη
μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα με μεθάνιο αλλά ακόμα και την πρόκληση σεισμών.
Μάλιστα υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις υπογείων εκρήξεων που
προκάλεσαν μέχρι και την κατάρρευση κτιρίων λόγω της συγκέντρωσης
μεθανίου στο υπέδαφος.
Εισηγητής του ΕΚ για το θέμα είναι ο Πολωνός ευρωβουλευτής του ΕΛΚ,
Bogusław Sonik. Στην ημερίδα του ΕΛΚ ο
Robert B Jackson του αμερικανικού πανεπιστημίου Duke, επεσήμανε την ανάγκη για εξαιρετικά προσεκτικό σχεδιασμό της
διάθεσης του μολυσμένου νερού που προκύπτει από τη διαδικασία άντλησης, κάτι που ενδεχομένως μπορεί να λυθεί ως έναν βαθμό με τη συνεχή
ανακύκλωσή του για τον ίδιο σκοπό.
Από το πανεπιστήμιο Carnegie Mellon, η
Paulina Jaramillo
σημείωσε από την πλευρά της ότι το σχιστολιθικό αέριο δεν είναι
«πράσινο» καθώς υπάρχουν εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και μεθανίου
και κατά την άντλησή του ενώ συμφώνησε ότι ένα από τα μεγαλύτερα
προβλήματα είναι τα απόβλητα.
Σε αυτό, ο Γάλλος ερευνητής
Didier Bonijoly του ινστιτούτου
BRGM,
συμπλήρωσε ότι τα χημικά που χρησιμοποιούνται για την υδραυλική
ρωγμάτωση (ή και υδρορωγμάτωση) πρέπει πέραν όλων των άλλων να
επιλέγονται με μεγάλη προσοχή λόγω των χημικών αντιδράσεων που προκαλούν
στα πετρώματα από τα οποία περνούν.
Σημείωσε ο ίδιος ότι έχουν υπάρξει περιπτώσεις
σεισμών
που αποδόθηκαν ευθέως στην άντληση σχιστολιθικού αερίου ενώ στις ΗΠΑ
είναι ήδη ευρέως καταγεγραμμένα περιστατικά μεγάλης περιβαλλοντικής
καταστροφής σε περιοχές στις οποίες δοκιμάζεται η τεχνική.
Τέλος, μιλώντας εκ μέρους της περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF, ο
Mark Johnston
εξέφρασε τη συνολική αντίθεσή του στην άντληση και χρήση του αερίου
αυτού που όπως είναι φυσικό δεν λύνει κανένα από τα περιβαλλοντικά
προβλήματα που σχετίζονται με τους υδρογονάνθρακες.
Στην Ευρώπη σήμερα μια χώρα στην οποία γίνονται εκτεταμένα πειράματα είναι η
Πολωνία και στην ημερίδα κατέθεσε ο
Tomasz Maj της
Talisman Energy Polska που έχει αναλάβει τέτοια έργα.
Για τον ίδιο ο
κίνδυνος μόλυνσης του υδροφόρου
ορίζοντα με αέρια δεν μπορεί να αμφισβητηθεί όμως τα περιστατικά που
έχουν καταγραφεί είναι αποτέλεσμα κακής εφαρμογής της τεχνολογίας.
Σε ότι αφορά δε το πρόβλημα των
υγρών αποβλήτων, ο ίδιος εξήγησε ότι η εταιρία του
ανακυκλώνει για την άντληση το
85% του νερού που χρησιμοποιείται.
Στις ΗΠΑ, η «υδρορωγμάτωση» προς άντλησιν αερίου δοκιμάζεται ήδη εδώ και περίπου 40 χρόνια και ήδη υπάρχουν περισσότερα από
50.000 φρεάτια, με το ρυθμό να αυξάνεται σαφώς από το 2009.
Στην Ευρώπη πειραματικές εγκαταστάσεις πέραν της Πολωνίας (που
συνδυάζει γεωλογική σταθερότητα και μεγάλα υδάτινα αποθέματα) υπάρχουν
στην Αυστρία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ολλανδία, τη Σουηδία και τη
Βρετανία.
Ωστόσο τα περιβαλλοντικά και άλλα προβλήματα έχουν ήδη προκαλέσει
αντιδράσεις και στη Γαλλία έχει ήδη
επιβληθεί απαγόρευση της
«υδρορωγμάτωσης» μέχρι νεωτέρας.
econews
Η Επόμενη ενεργειακή επανάσταση είναι η υδραυλική ρωγμάτωση
Η παγκόσμια παραγωγή σχιστολιθικού πετρελαίου (σχιστέλαιο) έχει τη δυνατότητα να φτάσει μέχρι και τα 14 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, το 2035, ή αλλιώς το 12 % της συνολικής προσφοράς στον κόσμο, σημειώνει νέα έκθεση της PwC που είδε το φως της δημοσιότητας.
Η
εκθεση της PwC που κάνει λόγο για την “επόμενη ενεργειακή επανάσταση”,
εκτιμά ότι η αύξηση θα μπορούσε να μειώσει τις τιμές του πετρελαίου το 2035 από 25%-40% (ή μεταξύ $83 και $100 ανά βαρέλι, σε πραγματικούς όρους).
Η
έκθεση, μάλιστα, τονίζει ότι θα υπάρξουν «σημαντικές στρατηγικές
αλλαγές» στη βιομηχανία εφοδιασμού ενέργειας. Οι εγχώριοι αλλά και
διεθνείς παραγωγοί πετρελαίου θα πρέπει να επανεξετάσουν το
επιχειρηματικό τους μοντέλο υπό το φως των πολύ διαφορετικών απαιτήσεων
που προκύπτουν από την εξόρυξη σχιστόλιθου, σημειώνει η έκθεση.
Πρωτοπόρες οι ΗΠΑ
Σημειώνεται
ότι οι ΗΠΑ βασίζουν την επικείμενη αυτάρκειά τους σε αυτό το νέο
ενεργειακό υλικό. Η αμερικανική παραγωγή πετρελαίου θα εκτιναχθεί 25% ως
το 2014 και θα διαμορφωθεί στα υψηλότερα επίπεδα 26 ετών, σύμφωνα με τα
επίσημα στοιχεία. Η εκτίναξη αποδίδεται στις ανακαλύψεις τεράστιων
αποθεμάτων του «σχιστολιθικού» πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Η ενεργειακή υπηρεσία των ΗΠΑ Energy Information Administration (EIA)
προβλέπει επίσης ότι η μέση τιμή των τιμών του πετρελαίου θα
διολισθήσει από τα 112$ ανά βαρέλι το 2012 στα 99$ το 2014. Χάρη στην
αυξημένη παραγωγή των ΗΠΑ, οι αμερικανικές εισαγωγές θα μειωθούν
αναλόγως κατά 25% μεταξύ 2012 και 2014, σύμφωνα με τις προβλέψεις.
Η Ρωσία στο «παιχνίδι»
Από την πλευρά της Ρωσίας, το Νοέμβριο του 2012 ο επικεφαλής της Gazprom Αλεξέι Μίλερδήλωσε
ότι η εξόρυξη σχιστολιθικού φυσικού αερίου δεν αποτελεί για τη Ρωσία
προτεραιότητα και αντί αυτού, σύμφωνα με τον Μίλερ, η εταιρεία θα
ασχοληθεί με την εξόρυξη σχιστολιθικού πετρελαίου. Πρώτο σχετικό σχέδιο
θα αποτελέσει η εκμετάλλευση του κοιτάσματος Βερχνε-Σαλίμσκι.
Η
δήλωση του ηγετικού στελέχους της εταιρείας ήταν απάντηση στην εντολή
του προέδρου της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν. Προηγουμένως ο αρχηγός του
κράτους έδωσε εντολή να επανεξεταστεί η στρατηγική ανάπτυξης της
εταιρείας και να εξεταστεί η δυνατότητα εξόρυξης εναλλακτικών πηγών
ενέργειας.
Αφορμή
για την απόφαση αυτή αποτέλεσε σειρά δημοσιευμάτων στα ΜΜΕ περί της
«σχιστολιθικής επανάστασης» στις ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, πολλοί
αναλυτές στη Ρωσία εκτιμούν, ότι οι δηλώσεις, που αναφέρουν ότι στην
Αμερική εξελίσσεται ένα πραγματικός οργασμός φυσικού αερίου, δεν είναι
παρά μυθοπλασία. Το θέμα, τονίζουν, είναι ότι η Ουάσιγκτον μόνο μία φορά κατόρθωσε να ξεπεράσει τη Μόσχα σε συνολικό όγκο εξόρυξης φυσικού αερίου.
Η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι ότι κατά την εξόρυξη του
σχιστολιθικού φυσικού αερίου προκαλείται σοβαρή βλάβη στο περιβάλλον.
Κατά
τη γνώμη των ειδικών, τα εν δυνάμει αποθέματα σχιστολιθικού πετρελαίου
στη Ρωσία είναι τεράστια. Σύμφωνα με τους πλέον συγκρατημένους
υπολογισμούς φθάνουν τα 22 δισ. τόνους. Οι αισιόδοξοι υπολογίζουν ότι το
δυναμικό αυτό φθάνει έως και τα 140 δισ. τόνους. Ο σχιστόλιθος
βρίσκεται σε βάθος μόλις 2 χλμ., σε αντίθεση με το παραδοσιακό
πετρέλαιο, για το οποίο μπορεί να απαιτηθεί γεώτρηση έως και 5 χλμ.
Περιβαλλοντικές ανησυχίες
Μεγάλη,
ωστόσο συζήτηση γίνεται για πιθανές περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τις
εξορύξεις του υλικού, που αφορούν τη γεωργική παραγωγή, την εξάντληση
των αποθεμάτων νερού και τις πιθανές επιπτώσεις για την υγεία στις εν
λόγω περιοχές.
Η
Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε στο παρελθόν δηλώσει ότι όλα τα έργα που
αφορούν την έρευνα και εκμετάλλευση σχιστολιθικού αερίου θα πρέπει να
καλύπτονται από την οδηγία για την εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων)
και ότι η διενέργεια ΕΠΕ είναι υποχρεωτική για έργα εξόρυξης φυσικού
αερίου, όπου η αντλούμενη ποσότητα υπερβαίνει τα 500 000 κυβικά μέτρα
ημερησίως. Εντούτοις, σε μελέτη εμπειρογνωμόνων του Ευρωπαϊκού
Κοινοβουλίου με τίτλο «Επιπτώσεις από την εξόρυξη σχιστολιθικού αερίου
και πετρελαίου στο περιβάλλον και στην ανθρώπινη υγεία» που δημοσιεύθηκε
το 2012, αναφέρεται ότι «το εν λόγω όριο είναι υπερβολικά υψηλό»,
αγνοώντας την πραγματικότητα των γεωτρήσεων σχιστολιθικού αερίου, «των
οποίων η παραγωγή είναι συνήθως της τάξεως των αρκετών δεκάδων χιλιάδων
κυβικών μέτρων ημερησίως κατά το αρχικό στάδιο», και υποστηρίζεται ότι η
διενέργεια ΕΠΕ με τη συμμετοχή του κοινού θα πρέπει να είναι
υποχρεωτική για κάθε γεώτρηση.
Η εκμετάλλευση, πάντως, των κοιτασμάτων πετρελαιούχου σχιστόλιθου είναι δημοφιλής στις ΗΠΑ τα
τελευταία χρόνια, ενώ αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες έχουν εκδηλώσει το
ενδιαφέρον τους να δραστηριοποιηθούν πάνω σε αυτόν τον τομέα με την Πολωνία να στηρίζει πλήρως τη νέα αυτή διαδικασία, ενώ μερικές χώρες, όπως η Γερμανία και η Σουηδία αναμένουν τα αποτελέσματα των επιστημονικών μελετών. Στην Αυστρία,
η τροποποίηση της νομοθεσίας έχει καταστήσει την εκτίμηση των
περιβαλλοντικών επιπτώσεων υποχρεωτική και για τη φάση της έρευνας, με
αποτέλεσμα οι αιτήσεις να έχουν αποσυρθεί προς το παρόν. Στη Γαλλία,
παρότι η εξόρυξη σχιστολιθικού αερίου απαγορεύθηκε το 2010, αυτή την
στιγμή η κυβέρνηση έχει χορηγήσει άδειες για ερευνητικές γεωτρήσεις. Η Βουλγαρία, η Τσεχία και η Ρουμανία βρίσκονται
υπό καθεστώς αναστολής δραστηριοτήτων, ενώ στην Μ. Βρετανία η εξόρυξη
σχιστολιθικού αερίου είναι επί του παρόντος σε μικρή κλίμακα.
Η εξόρυξη
Η
εξόρυξη του σχιστολιθικού αερίου πραγματοποιείται με τη διοχέτευση υπό
υψηλή πίεση μεγάλων ποσοτήτων νερού, άμμου και διαφόρων χημικών ουσιών
στο υπέδαφος, σε βάθη που μπορούν να φθάσουν έως και τα 3km. Η υδραυλική
πίεση δημιουργεί πολλαπλές ρωγμές στο πέτρωμα, απ’ όπου το εγκλωβισμένο
αέριο διαφεύγει και εν συνεχεία αντλείται. Αυτή η μέθοδος εξόρυξης
αποκαλείται υδραυλική ρωγμάτωση ή διάρρηξη (hydraulic fracturing ή
fracking) και εγκυμονεί πολλούς κινδύνους τόσο για το φυσικό περιβάλλον
όσο και για τη δημόσια υγεία και τις τοπικές κοινωνίες.
Οι αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις της εξορυκτικής δραστηριότητας εμφανίζονται από τα πρώτα κιόλας στάδια.
Η εγκατάσταση των εξεδρών εξόρυξης και η κατασκευή των συνοδευτικών
υποδομών (διάνοιξη μεγάλων σε πλάτος δρόμων, χώρων στάθμευσης,
εγκαταστάσεων επεξεργασίας και μεταφοράς αερίου) απαιτεί την αποψίλωση
εκτάσεων και, συνεπώς, την καταστροφή των φυσικών οικοσυστημάτων,
προκαλώντας με αυτόν τρόπο την αλλοίωση του φυσικού τοπίου με άμεσες
συνέπειες για τη βιοποικιλότητα της περιοχής.
Πηγή: reporter.gr
2 σχόλια:
Αν υπάρχει ένα βιβλίο το οποίο να αρκεί για να καταλάβει και ο πιο ανυποψίαστος πόσο κοντά στην καταστροφή βρίσκεται το ανθρώπινο είδος – και όχι ο πλανήτης – αυτό είναι «Η εκδίκηση της Γαίας». Ο Τζέϊμς Λάβλοκ είναι ο κορυφαίος Βρετανός γεωλόγος που εμπνεύστηκε τη θεωρία της Γαίας και στήριξε πάνω της το έργο της ζωής του. Η Γή είναι ένας ζωντανός οργανισμός, ο οποίος λειτουργεί όπως όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί: προσπαθεί να επιβιώσει. Κι όταν δέχεται επιθέσεις «εχθρικών» στοιχείων, αμύνεται αναλόγως.
Δυστυχώς για τον πολιτισμό μας, η ιδανική κατάσταση για τη Γή είναι η Εποχή των Πάγων. Κι όπως αποδεικνύουν τα στοιχεία του Λάβλοκ, ο πλανήτης είχε ξαναρχίσει να παγώνει την περίοδο του 13ου-17ου αιώνα, όμως η Βιομηχανική Επανάσταση όχι απλώς αντέστρεψε την τάση, αλλά οδήγησε στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Αυτή τη στιγμή η Γή έχει υψηλό πυρετό κι αυτός που φταίει είναι το ανθρώπινο είδος. Το οποίο, χάρη στη Βιομηχανική Επανάσταση, κατάφερε και κατακυρίευσε τη Γή.
Επί δισεκατομμύρια χρόνια οι άνθρωποι δεν είχαν ποτέ ξεπεράσει το ένα δισεκατομμύριο – και τόσοι ήμασταν το 1932. Επτά δεκαετίες αργότερα είμαστε έξη φορές περισσότεροι και σε δέκα χρόνια θα έχουμε φτάσει τα εννιά δις – μη αναστρέψιμο, εκτός κι αν έρθει το τέλος του κόσμου. Δεν έχει καμία σημασία αν οι περισσότεροι είναι Κινέζοι και Ινδοί κι αν στην Ελλάδα έχουμε υπογεννητικότητα. Η Γαία δεν κάνει διακρίσεις. Ο πλανήτης προσπαθεί να διατηρήσει την ισορροπία του και δεν δίνει δεκάρα για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους.
Το πρόβλημα είναι ότι ούτε το ανθρώπινο είδος δίνει δεκάρα για την επιβίωσή του. Δεν είναι μυστικό το τι συμβαίνει στα είδη τα οποία πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα επειδή έχουν άφθονη τροφή και δεν αντιμετωπίζουν φυσικούς εχθρούς. Στο τέλος τρώγονται μεταξύ τους. Ο Λάβλοκ αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει καμία «νέα τεχνολογία» που να μπορεί να καλύψει τις σημερινές ανάγκες εννιά δισεκατομμυρίων ανθρώπων για τροφή και ενέργεια. Ακόμα κι αν καταφύγουμε στις λύσεις της πυρηνικής ενέργειας και της συνθετικής τροφής, καμία υποδομή τέτοιας κλίμακας δεν μπορεί να δημιουργηθεί και να λειτουργήσει χωρίς φτηνό πετρέλαιο – το οποίο τελειώνει όπου να’ ναι.
Εν τω μεταξύ, η συντριπτική πλειοψηφία των επτά δισεκατομμυρίων πιστεύει ακράδαντα ότι ο πλανήτης κινδυνεύει κι ότι οι άνθρωποι μπορούν να τον σώσουν. Τελειώνεις την «Εκδίκηση της Γαίας» και η αλήθεια σε χτυπάει σαν ξαφνικό χαστούκι. Δεν είναι η Γή που κινδυνεύει. Η Γή μπορεί να φροντίσει μια χαρά τον εαυτό της, αυτό κάνει εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια. Εμείς κινδυνεύουμε. Τα δισεκατομμύρια ανθρωπάκια που νομίζουμε ότι ξεχωρίζουμε από τα άλλα είδη επειδή έχουμε μυαλό, ενώ είμαστε το μοναδικό είδος το οποίο καταστρέφει συστηματικά τις προϋποθέσεις της επιβίωσής του.
Πάρα πολύ ενδιαφέρον, θα το διαβάσω οπωσδήποτε ,ευχαριστώ!!
Δημοσίευση σχολίου