Νέα δεδομένα για τη χλωρίδα στην Ελλάδα – Οι πιο πλούσιες σε είδη φυτών περιοχές

Η εξέλιξη της επιστήμης, αλλά και οι ανακαλύψεις ειδών στη Βαλκανική χερσόνησο αλλάζουν συνεχώς τα δεδομένα και τους αριθμούς των ειδών φυτών που υπάρχουν σε κάθε περιοχή.


Έτσι, για παράδειγμα, πολλά είδη που έως τώρα θεωρούνταν ενδημικά της Ελλάδας (δηλαδή ότι υπήρχαν μόνο στην Ελλάδα και πουθενά αλλού στον κόσμο), ανακαλύφθηκαν σε γειτονικές χώρες (Αλβανία, ΠΓΔΜ, Βουλγαρία) και πλέον δεν θεωρούνται ενδημικά της Ελλάδας, αλλά Βαλκανικά ενδημικά:
π.χ. Acanthus greuterianus,
Allium meteoricum,
Bellevalia hyacinthoides,
 Erysimumcephalonicum,
Euphorbia deflexa,
Soldanel la pindicola,
Trifolium eparnassi).

Από πρόσφατη δημοσίευση (Αύγουστος 2017) στο επιστημονικό περιοδικό Botanica Serbica, από τους Strid και Tan,

συνολικά η ελληνική χλωρίδα, μέχρι στιγμής θεωρείται ότι αποτελείται από 5760 είδη φυτών ή 6622 είδη και υποείδη φυτών, από τα 5752 είδη και 6600 είδη και υποείδη που είχαν συμπεριληφθεί στον κατάλογο των ειδών της Ελληνικής χλωρίδας το 2013 (από τους Dimopoulos et al. 2013).

Οι πιο πλούσιες περιοχές
Συνολικά φαίνεται ότι ο μεγαλύτερος απόλυτος αριθμός ειδών βρίσκεται στη βορειοδυτική ηπειρωτική Ελλάδα.
Μάλιστα φαίνεται ότι τα περισσότερα εντοπίζονται στη βόρεια Πίνδο, τον Βόρα, την Πρέσπα, τον Όλυμπο, την κεντρική Στερεά Ελλάδα (κυρίως Παρνασσό, Οίτη) και την ευρύτερη περιοχή του Χελμού στην Πελοπόννησο.
Σε μια πιο ενδελεχή έρευνα, φαίνεται ότι οι σημαντικές περιοχές είναι «διάσπαρτες» σε όλη την Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων και νησιών (π.χ. Σαμοθράκη, Νάξο, Κεφαλονιά) και άλλων περιοχών στη νότια Ελλάδα (π.χ. δυτική Κρήτη, Ταϋγετο).

Αριθμός ειδών σε άλλες περιοχές της Ελλάδας με την ίδια έκταση με την Κρήτη (by Botanica Serbica)

Αριθμός ειδών σε κελιά 20′ x 20′ (by Botanica Serbica)

Αριθμός ειδών σε κελιά 10′ x 10′ (by Botanica Serbica)

Πηγές – Άρθρα – Πληροφορίες
Dimopoulos P., Raus T., Bergmeier E., Constantinidis T., Iatrou G., Kokkini S., Strid A. & Tzanoudakis D. 2013. Vascular Plants of Greece. An annotated checklist. Botanic Garden and Botanical Museum Berlin-Dahlem & Hellenic Botanical Society, Berlin & Athens.
Strid A. & Tan K. 2017. Recent progress in plant taxonomy and floristic studies in Greece. Botanica Serbica 41(2): 123-152.
Επιμέλεια – Κείμενο MSc Αιμιλία Λεμπέση
Πηγή Άρθρου: wi-fi-votaniki.net

https://www.melissokomikosxartis.gr
 

Η εξάπλωση της Κεφαλληνιακής Ελάτης (Abies cephalonica) στον Ελλαδικό χώρο.

Στην Ελλάδα απαντούν τρία είδη Ελάτης:
η Abies cephalonica (κεφαλληνιακή Eλάτη),
η Abies alba (λευκή Ελάτη), καθώς
και το υβρίδιό τους Abies borisii-regis (υβριδογενής Ελάτη).



Η Abies cephalonica είναι ελληνικό ενδημικό είδος, δηλαδή απαντάται μόνο στον Ελλαδικό χώρο. Συγκεκριμένα, απαντάται στην Κεφαλονιά (Εικ. 1-4), την Εύβοια και την ηπειρωτική Ελλάδα από την Πελοπόννησο έως τον Όλυμπο και τον Άθωνα, σε περιοχές με υψόμετρο από 600-1600 m (Χάρτης Ι).

Χάρτης Ι. Eξάπλωση της Abies cephalonica στην Ελλάδα (σημειώνεται με καφέ τελείες).

Η ανάγκη της προστασίας του δάσους Ελάτης στον Αίνο, από όπου περιγράφηκε ως νέο είδος (ο κλασσικός τόπος της), καθώς και η φυτογεωγραφική σημασία της παρουσίας της στην Κεφαλονιά, υπήρξαν οι κύριοι λόγοι για τους οποίους το όρος Αίνος κηρύχθηκε το 1962 Εθνικός Δρυμός.

Το όνομα Abies cephalonica δόθηκε από τον Άγγλο Βοτανικό J.W. Loudon το 1838, όταν ταξινόμησε την Ελάτη της Κεφαλονιάς ως νέο είδος.

Η έντονη υλοτομία στο δάσος του Αίνου-Ρουδίου κατά τους προηγούμενους αιώνες, κυρίως μετά το 16ο αιώνα και η απουσία μέσων κατάσβεσης για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών που ξεσπούσαν στην περιοχή, έθεσαν σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα του δάσους της Ελάτης.

 Αποτέλεσμα αυτών είναι να έχει περιοριστεί η έκτασή του, η οποία σήμερα αποτελεί μόλις το 25% της αρχικής (Χάρτης ΙΙ). Μελλοντικά, τα δάση της Ελάτης ενδέχεται να απειληθούν από την αύξηση της θερμοκρασίας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής.

 H αύξηση της θερμοκρασίας, που προβλέπεται ειδικότερα για την Μεσογειακή λεκάνη, θα έχει σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στους πληθυσμούς των περισσότερων ειδών κωνοφόρων, συμπεριλαμβανομένης και της Abies cephalonica.

Χάρτης ΙΙ. Eξάπλωση της Abies cephalonica στη νήσο Κεφαλονιά (σημειώνεται με έντονο πράσινο χρώμα).

Κάθε άνοιξη στο δάσος του Εθνικού Δρυμού Αίνου μπορείτε να παρατηρήσετε πολυάριθμα νεαρά έλατα, ύψους μόλις λίγων εκατοστών που βλάστησαν με το πέρας του χειμώνα (Eικ. 5). Από αυτά, τα περισσότερα δεν θα επιβιώσουν τα επόμενα έτη, είτε εξαιτίας φυσικών αιτίων είτε εξαιτίας της παράνομης βόσκησης. Όσα από αυτά επιβιώσουν (Εικ. 6-7) θα χρειαστούν έως και 50 έτη μέχρι να ωριμάσουν για να παράγουν τα δικά τους σπέρματα. Υπό ιδανικές συνθήκες η ηλικία τους μπορεί να φθάσει μέχρι και τα 500 έτη.

Σε κάθε δέντρο τα άρρενα άνθη είναι συνήθως στα χαμηλότερα κλαδιά (Eικ. 8-9), όπου σχηματίζουν ερυθροκάστανες ταξιανθίες (ίουλοι), ενώ τα θήλεα άνθη βρίσκονται στα μεσαία και υψηλότερα κλαδιά, όπου σχηματίζουν χαρακτηριστικούς, όρθιους κώνους (Εικ. 8 & 10).

Τα σπέρματα ωριμάζουν στους κώνους τον Σεπτέμβριο και διασπείρονται τον Οκτώβριο. H κεφαλληνιακή Ελάτη παρουσιάζει το φαινόμενο της πληροκαρπίας, δηλαδή της παραγωγής μεγάλου αριθμού σπερμάτων που συμβαίνει μόνο κάθε 3-4 έτη.

Πηγή: melissokomianet.gr via ΦΟΡΕΑΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΔΡΥΜΟΥ ΑΙΝΟΥ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΓΥΡΕΟΠΙΤΑΣ-ΠΟΙΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΗΣ?

  350 μερίδες των 350-400 γρ γυρεόπιτα με την παρακάτω συνταγή:

• 60 κιλά άχνη ζάχαρη
• 22 κιλά νωπή γύρη
• 40 κιλά μέλι
• 8 λίτρα ζεστό νερό
• 6 κιλά σογιάλευρο με max 2% λίπος από μη γενετικά μεταλλαγμένη σόγια(για να σφίξει το μίγμα)
• 500 γρ σκόρδο σκόνη.
• 500-600 ml εκχύλισμα τσαγιού από βότανα

δηλ. 20 % ποσοστό τροφές με πρωτεΐνες(γύρη+ σογιάλευρο)

        29% μέλι
        44 % άχνη ζάχαρη

Ποιός ο λόγος της χρήσης της γυρεοπίτας?

Σύμφωνα με την βιβλιογραφία και το βιβλίο του καθηγητή Πασχάλη Χαριζάνη-Μέλισσα και Μελισσοκομική Τεχνική-1996 σελ.37.

Η Maurizio(1950) ανακοίνωσε ότι η ελλιπής διατροφή της μέλισσας σε πρωτεΐνες, μειώνει την διάρκεια ζωής της και αντιστρόφως. Αυτό συμβαίνει γιατί η μέλισσα έχει στο σώμα της τα λιπώδη σώματα, αυτά έχουν αποθηκευτικό σκοπό για το σώμα της μέλισσας και περιέχουν λίπος, γλυκογόνο και πρωτεϊνικές ενώσεις.
  Βρέθηκε ότι όταν οι μέλισσες έχουν ισορροπημένη πρωτεϊνούχο διατροφή τότε παρουσιάζεται μεγαλύτερο ποσοστό πρωτεΐνης στα λιπώδη σώματα και η πρωτεΐνη αυτή σχετίζεται με την μακροβιότητα της μέλισσας.
  Οι χειμερινές μέλισσες έχουν πολλή πρωτεΐνη στα λιπώδη σώματα, γι αυτό και ζουν κατά μέσο όρο 140 ημέρες(5 μήνες). Οι καλοκαιρινές μέλισσες έχουν πολύ λίγη πρωτεΐνη στα λιπώδη σώματα, και ζουν πολύ λιγότερο(15-38 ημέρες).
  Η ποσότητα πρωτεΐνης στα λιπώδη σώματα της ενήλικης μέλισσας μπορεί να αυξάνεται ή να μειώνεται, ανάλογα με την διαθέσιμη ποσότητα γύρης και αντιστρόφως ανάλογα με τον γόνο που εκτρέφει,
Έτσι προσφέροντας πρωτεϊνούχο τροφή μπορούμε να αυξήσουμε αυτή την πρωτεΐνη των λιπωδών σωμάτων και να μεγαλώσει η διάρκεια ζωής της μέλισσας ...  και κατά συνέπεια τον χρόνο που θα είναι συλλέκτρια, τότε θα έχουμε εξασφαλίσει και την ανάλογη αύξηση της παραγωγής........

Ευκάλυπτος και μέλισσες: Μία κερδοφόρα συνύπαρξη

Ευκάλυπτος και μέλισσες: Μία κερδοφόρα συνύπαρξη

Οι  μέλισσες και ο ευκάλυπτος αποτελούν ένα πολύ κερδοφόρο ζευγάρι και επωφελούνται  από τη μεταξύ τους συνύπαρξη. Ο ευκάλυπτος είναι πηγή ζωής για τη μέλισσα, ενώ η μέλισσα είναι ο σύμμαχος του ευκαλύπτου στον αγώνα για επιβίωση.

Κυψέλες σε μια φυτεία ευκαλύπτου

Η ποιότητα του μελιού που παράγεται από τον ευκάλυπτο, είναι αναγνωρισμένη τόσο από τους μελισσοκόμους όσο και από τους αγοραστές.

 Η καλλιέργεια ευκαλύπτου σε συνδυασμό με την παραγωγή μελιού παρουσιάζει ένα επιπλέον  πλεονέκτημα. 

Τα άνθη ευκαλύπτου είναι ιδιαίτερα ελκυστικά για τις μέλισσες, αφού επιτρέπουν  υψηλά  ποσοστά συλλογής σε γύρη και νέκταρ και ορισμένα είδη ευκαλύπτου όπως η  Melliadora ή η Urophylla, παρουσιάζουν  έντονη ανθοφορία. 

Ανάμεσα στα είδη ευκαλύπτου τα οποία αρχίζουν να ανθίζουν νωρίς, συγκαταλέγεται ο Grandis, ο οποίος ανθίζει μόλις 18 μήνες μετά τη φύτευσή του.

 Οι ημέρες που απαιτούνται για να ανοίξει ένα άνθος εξαρτώνται τόσο από το είδος του ευκαλύπτου, όσο και από τις διάφορες περιβαλλοντικές συνθήκες. 

Στα περισσότερα λουλούδια σταματάει η παραγωγή του νέκταρ μόλις ολοκληρωθεί η γονιμοποίηση, μέσω της επικονίασης. Μετά από αυτό το στάδιο απαιτούνται 5-8 ημέρες για να ανοίξουν τα άνθη. 

Οι ιδιότητες και το χρώμα του μελιού εξαρτώνται  από το είδος του ευκαλύπτου.  

Συνήθως είναι πορτοκαλί, με εξαιρετική γεύση και άρωμα. Με καλή διαχείριση του πληθυσμού των μελισσών, επιτυγχάνεται  μια μέση τιμή  παραγωγής η οποία μπορεί να φτάσει ακόμη και τα 50 κιλά ανά κυψέλη. 

Το μέλι ευκαλύπτου έχει αντισηπτικές και καταπραϋντικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο για την καταπολέμηση των προβλημάτων του αναπνευστικού συστήματος.

Ηρεμεί το βήχα, μαλακώνει το λαιμό και βοηθά στη θεραπεία της φαρυγγίτιδας. 

Επίσης, είναι ιδανικό για τη θεραπεία λοιμώξεων του ουροποιητικού.

Ο ευκάλυπτος, εκτός από την παροχή νέκταρ, προσφέρει και πολτό με υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη. 

Κατά τη διάρκεια της ανθοφορίας, είναι δυνατή η συλλογή 2-3 κιλών βασιλικού πολτού ανά κυψέλη. Το χρώμα του ποικίλλει από λευκό προς ανοιχτό πρασινοκίτρινο μέχρι σκούρο πρασινοκίτρινο.

Πηγή: eucalipteros.blogspot.com