«Όλα θα κριθούν το 2011»

Σε αργό θάνατο η οικονομία, εκτιμά ο Αλ.Παπαδόπουλος και προτείνει μέτρα-σοκ

Ο πρώην υπουργός Αλέκος Παπαδόπουλος

Με ζοφερά χρώματα περιέγραψε ο κ. Αλέκος Παπαδόπουλος τόσο την πολυεπίπεδη κρίση που διέρχεται η χώρα μας, όσο και τις προοπτικές εξόδου από αυτήν σε ομιλία του στο ΕΛΙΑΜΕΠ. Ο πρώην υπουργός εκτιμά ότι απαιτούνται μεταρρυθμίσεις-σοκ για την επιβίωση της χώρας -μεταξύ άλλων με μείωση κατά 30% του σημερινού κράτους- και ότι οι ιθύνουσες δυνάμεις του τόπου έχουν φτάσει στα όρια των δυνατοτήτων τους να διαχειριστούν την κρίση. Ο ίδιος προτείνει μία ανεξάρτητη επιτροπή να επεξεργαστεί ένα πενταετές «σχέδιο αναγέννησης» που θα κριθεί από το λαό με εκλογές.

Στο πολιτικό πεδίο, ο κ. Παπαδόπουλος εκτιμά ότι «το 2011 θα διαφανεί η αδυναμία του πολιτικού συστήματος -εκ κατασκευής λαϊκιστικού, φοβικού και εξουσιαστικού- να χαράξει γραμμές στρατηγικού βάθους για την ανόρθωση της οικονομίας», ενώ θα ενεργοποιηθεί «το φοβικό σύνδρομο της απώλειας επιρροής και δύναμης στο εκλογικό σώμα». Ήδη, προσθέτει, «έχουμε τα πρώτα σημάδια, όπως η συζήτηση για αναθεώρηση του μνημονίου, η χαλάρωση της δημοσιονομικής προσαρμογής κ.λπ.»

Φοβάμαι ότι εκπνέουν οι ψυχικές αντοχές και ότι το ψυχολογικό φορτίο υποστήριξης ρεαλιστικών πολιτικών από τις ιθύνουσες δυνάμεις της χώρας έχει φτάσει στα όριά του

«Φαίνεται ότι εξαντλούνται τα ψυχικά αποθέματα της πολιτικής ελίτ της χώρας και των πέριξ αυτής δυνάμεων επιρροής. Σε λίγο θα αδυνατούν πλήρως να υποστηρίξουν σταθερά και με συνέπεια το επιβληθέν από τον διεθνή οικονομικό έλεγχο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και να συγκροτήσουν ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης. Φοβάμαι δηλαδή ότι εκπνέουν οι ψυχικές αντοχές και ότι το ψυχολογικό φορτίο υποστήριξης ρεαλιστικών πολιτικών από τις ιθύνουσες δυνάμεις της χώρας έχει φτάσει στα όριά του» προσθέτει.

Στο κοινωνικό πεδίο, ο Αλέκος Παπαδόπουλος κατηγορεί τις ιθύνουσες δυνάμεις της χώρας ότι δεν έχουν καλλιεργήσει στο λαό «εθνική αυτογνωσία». Έτσι, αποκρύφτηκε από το λαό η «φοβερή αλήθεια ότι τελούμε υπό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο. Αντίθετα, του μιλάνε και διαπληκτίζονται για ένα κάποιο 'χαρτί', το 'μνημόνιο'». «Ένα ψεύδος που επίσης καλλιεργείται στο λαό είναι αν η χώρα μας θα χρεοκοπήσει ή όχι. Αρνείται ο παραπλανητικός λαϊκισμός να αποδεχθεί ότι τέτοιο δίλημμα ουσιαστικά δεν υπάρχει, γιατί η χώρα ήδη τελεί 'υπό χρεοστάσιο' από τον περασμένο Μάιο».

Το δίλημμα, κατά τον πρώην υπουργό, είναι «αν θα καταρρεύσουμε πλήρως ή όχι, και αυτό εξαρτάται αποκλειστικά από τις εθνικών διαστάσεων αποφάσεις που θα λάβουμε». Κατά τον κ. Παπαδόπουλο, το 2011 θα φανεί «με τον πλέον αποκαλυπτικό τρόπο ότι η χώρα βιώνει, πέρα απ' όλα τ' άλλα, τον θανατηφόρο συνδυασμό υψηλού κόστους δανεισμού και ύφεσης». Γι΄αυτό, θα πρέπει να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις.

Προτάσεις

Η αποκλιμάκωση του ελλείμματος της χώρας τα επόμενα χρόνια, εκτιμά ο Αλέκος Παπαδόπουλος, κάτω από τις σημερινές συνθήκες διαχείρισης της οικονομίας είναι ανέφικτη. «Για να το πετύχουμε πρέπει να καλυφθούν μεγάλα κομμάτια πληρωμής τόκων. Και για να γίνει αυτό πρέπει να διασφαλίσουμε μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα, δηλαδή πολύ περισσότερα έσοδα από τις δαπάνες. Επειδή όμως, λόγω ύφεσης, δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε έσοδα, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το ν’ απαλλαγεί η ελληνική οικονομία από μεγάλα τμήματα του δημόσιου τομέα και κρατικές δραστηριότητες που την επιβαρύνουν.

«Σύμφωνα με μελέτες, το 30% περίπου του σημερινού κράτους είναι περιττό. Γι’ αυτό πέρα από τις καθολικές αποκρατικοποιήσεις των δημοσίων επιχειρήσεων προτείνω όλως ενδεικτικά την
άμεση κατάργηση τμημάτων πανεπιστημίων και ΤΕΙ,
δημοτικών επιχειρήσεων,
ατροφικών νομικών προσώπων δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου,
άεργων διπλωματικών αντιπροσωπειών,
στρατοπέδων,
συγχώνευση μητροπόλεων,
κατάργηση απολιθωμένων κρατικών υπηρεσιών,
αποκεντρωμένων υπηρεσιών και
γενικών γραμματειών διαφόρων υπουργείων.
Περιορισμό του μεγάλου αριθμού στρατηγών,
ναυάρχων, πτεράρχων και ταξιάρχων των ενόπλων δυνάμεων
και των σωμάτων ασφαλείας,
περιορισμό του πολυάριθμου διδακτικού προσωπικού με αύξηση των ωρών διδασκαλίας, δραστική περικοπή κατά 70% τουλάχιστον των πολυάριθμων Γενικών Διευθυντών και Διευθυντών υπουργείων και οργανισμών,
δραστική μείωση του μεγάλου αριθμού των αντιπροέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων και τέλος εξορθολογισμό ή κατάργηση και άλλων πολυάριθμων αφανών δημοσίων καταλυμάτων, τα οποία περιθάλπουν χρόνια τώρα τον κρατικό ανορθολογισμό».

Εθνική συναίνεση

Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι «επειδή στόχος είναι η διάσωση της χώρας, δεν ισχύουν τα διάφορα 'δεν', τα όρια, οι 'κόκκινες γραμμές' και κάθε είδους αυτοδεσμεύσεις» και τονίζει την ανάγκη για ένα μεγάλο εθνικό consensus, μία μεγάλη εθνική συναίνεση. «Η συναίνεση όμως μεταξύ των σημερινών κομμάτων της χώρας είναι ανέφικτη και άνευ αξίας. Ο λαϊκισμός δεν παράγει consensus, παρά μόνο εξουσιασμό και υποκρισίες. Απαιτείται μια 'νέα συμφωνία της ελληνικής κοινωνίας', κυρίως με τον εαυτό της, για το που θέλει να πάει η χώρα.

Θα ζήσουμε για πολλά χρόνια υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο.

Δεν πρέπει η χώρα ν’ αφεθεί να σέρνεται και ο λαός να βαυκαλίζεται με αυταπάτες και ψεύδη που του καλλιεργούν καθημερινά οι κατεστημένοι της χώρας».

Τέλος, προτείνει μέσα στο 2011 η Βουλή να εγκρίνει τη συγκρότηση μιας ανεξάρτητης επιτροπής κύρους, η οποία θα συντάξει ένα θαρραλέο και ριζοσπαστικό «πενταετές πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης», στην ουσία δηλαδή ένα σχέδιο αναγέννησης, που θα οδηγήσει τη χώρα συντεταγμένα, πειθαρχημένα και χρονοστοχευμένα στην έξοδο από την κρίση. Το σχέδιο αυτό θα πρέπει να κριθεί από το λαό με εκλογές «για ν’ αναλάβουν όλοι την ευθύνη τους για το μέλλον της χώρας, και πολύ περισσότερο ο λαός».