Μιά φορά και ένα καιρό ήταν ένα χωριό γεμάτο ζωντάνια,φασαρία,φωνές και
γιορτές.
Ολοι οι κάτοικοι αυτού του χωριού είχαν να λένε για τις γιορτές τους αλλά και για τις φαγωμάρες τους.
Κάθε μέρα που περνούσε δεν υπήρχε περίτωση να μήν γίνει κάτι εξαιρετικό.
Κάτι για το οποίο κάποιοι καμάρωναν, άλλοι ντρέπονταν και άλλοι κρύβονταν.
Τα γέλια., οι χαρές και οι φασαρίες έδιναν και έπερναν στο χωριό που άλλοτε έκανε χαρούμενους τους κατοίκους και άλλοτε λυπημένους.
Σ΄αυτό το χωριό κάποτε ήρθε να μείνει και ένα παιδάκι.
Ενα παιδάκι αλλιώτικο απο τα άλλα.
Ενα παιδάκι που ήταν φιλόδοξο και ήθελε να βασιλέψει για πάντα στο χωριό μέχρι τα βαθειά του γεράματα και να διαφεντεύει με την παρέα του όλους τους χωρικούς.
Καί άν αυτοί δεν έπαιρναν απο λόγια θα τους έδειχνε αυτό πως θα έπερεπε να πειθαρχήσουν σε ότι τους έλεγε!
Ααα δεν ήταν δυνατόν να αμφισβητήσουν τον λόγο του και την προσωπικότητα του!
Στο κάτω κάτω ποιοί ήταν αυτοί που θα τολμούσαν να το αμφισβητήσουν; Εξ άλλου όταν μεγάλωνε θα γινόταν μέγας πολιτικός και θα διαφέντευε περισσότερα χωριά ακόμα και πόλεις ίσως.
Τι σημασία είχε που δεν ήξερε και πολλά γράμματα; Μήπως αν πήγαινε και στο εξωτερικό να αντιπροσωπεύσει το χωριό του θα χρειαζότανε να μιλήσει καμμιά ξένη γλώσσα;
Σκασίλα του. Και να χρειαζόταν αυτό θα μιλούσε την γλώσσα του χωριού του και όποιος καταλάβαινε καταλάβαινε.
Ε και το πολύ πολύ να έπαιρνε και άλλους στο ταξίδι του για να το βοηθήσουν, μήπως αυτό θα τους πλήρωνε;
Οι μεγάλοι του χωριού το περιγελούσαν και το άφηναν να κάνει τα καπρίτσια του χωρίς να το παίρνουν στα σοβαρά.
Αυτό όμως πορεύτηκε όπως τα είχε σχεδιάσει και κατάφερε να βασιλέψει στο χωριό χωρίζοντας τους κατοίκους του χωριού στα δυό, αφού μαθήτεψε δίπλα σε παλιούς κομματάρχες και έμαθε καλά το μάθημα του.
Μέχρι που μιά μέρα αποφάσισε πώς θα κρατήσει στο χωριό μόνο τους δικούς του και όλους τους άλλους που μουρμούριζαν θα στους στείλει εξορία.
Πού να φανταστεί το καημένο ότι θα πυροβολούσε τα πόδια του!
Εβγαλε λοιπόν ένα φιρμάνι που έλεγε πώς όσοι χωρικοί δεν συμφωνούν μαζί του πρέπει να φύγουν απ΄ το χωριό!
Τότε ένας χωρικός το κοντοζύγωσε και το ρώτησε.
Αφού μας διώχνεις που μας διώχνεις, πές μας παιδάκι ποιό είναι το όνομα σου να το ξέρουμε τουλάχιστον;
Με λένε Ακη του απάντησε το παιδί.
Και απο πού βγαίνει αυτό το όνομα ξαναρώτησε ο χωρικός.
Απο το φασιστάκι του ανταπάντησε το παιδί!
https://www.facebook.com/melissokomikarditsas/?__tn__=%2CdkCH-R-R&eid=ARAHbUK1Uv3nhirZMoDApnPC9Vmi6luv1VfXMISJsLTlPWkOz0V2NwjEjzfc8Eap5x_NFrHXUHdxPhtk&hc_ref=ARSqvBeVQcsMf9Ka8A3_cXaOLVV1nY-iWQLSVRRIA1ZkOWGzCvPltnx4Akocsh4fuAw&fref=nf&hc_location=group
Ολοι οι κάτοικοι αυτού του χωριού είχαν να λένε για τις γιορτές τους αλλά και για τις φαγωμάρες τους.
Κάθε μέρα που περνούσε δεν υπήρχε περίτωση να μήν γίνει κάτι εξαιρετικό.
Κάτι για το οποίο κάποιοι καμάρωναν, άλλοι ντρέπονταν και άλλοι κρύβονταν.
Τα γέλια., οι χαρές και οι φασαρίες έδιναν και έπερναν στο χωριό που άλλοτε έκανε χαρούμενους τους κατοίκους και άλλοτε λυπημένους.
Σ΄αυτό το χωριό κάποτε ήρθε να μείνει και ένα παιδάκι.
Ενα παιδάκι αλλιώτικο απο τα άλλα.
Ενα παιδάκι που ήταν φιλόδοξο και ήθελε να βασιλέψει για πάντα στο χωριό μέχρι τα βαθειά του γεράματα και να διαφεντεύει με την παρέα του όλους τους χωρικούς.
Καί άν αυτοί δεν έπαιρναν απο λόγια θα τους έδειχνε αυτό πως θα έπερεπε να πειθαρχήσουν σε ότι τους έλεγε!
Ααα δεν ήταν δυνατόν να αμφισβητήσουν τον λόγο του και την προσωπικότητα του!
Στο κάτω κάτω ποιοί ήταν αυτοί που θα τολμούσαν να το αμφισβητήσουν; Εξ άλλου όταν μεγάλωνε θα γινόταν μέγας πολιτικός και θα διαφέντευε περισσότερα χωριά ακόμα και πόλεις ίσως.
Τι σημασία είχε που δεν ήξερε και πολλά γράμματα; Μήπως αν πήγαινε και στο εξωτερικό να αντιπροσωπεύσει το χωριό του θα χρειαζότανε να μιλήσει καμμιά ξένη γλώσσα;
Σκασίλα του. Και να χρειαζόταν αυτό θα μιλούσε την γλώσσα του χωριού του και όποιος καταλάβαινε καταλάβαινε.
Ε και το πολύ πολύ να έπαιρνε και άλλους στο ταξίδι του για να το βοηθήσουν, μήπως αυτό θα τους πλήρωνε;
Οι μεγάλοι του χωριού το περιγελούσαν και το άφηναν να κάνει τα καπρίτσια του χωρίς να το παίρνουν στα σοβαρά.
Αυτό όμως πορεύτηκε όπως τα είχε σχεδιάσει και κατάφερε να βασιλέψει στο χωριό χωρίζοντας τους κατοίκους του χωριού στα δυό, αφού μαθήτεψε δίπλα σε παλιούς κομματάρχες και έμαθε καλά το μάθημα του.
Μέχρι που μιά μέρα αποφάσισε πώς θα κρατήσει στο χωριό μόνο τους δικούς του και όλους τους άλλους που μουρμούριζαν θα στους στείλει εξορία.
Πού να φανταστεί το καημένο ότι θα πυροβολούσε τα πόδια του!
Εβγαλε λοιπόν ένα φιρμάνι που έλεγε πώς όσοι χωρικοί δεν συμφωνούν μαζί του πρέπει να φύγουν απ΄ το χωριό!
Τότε ένας χωρικός το κοντοζύγωσε και το ρώτησε.
Αφού μας διώχνεις που μας διώχνεις, πές μας παιδάκι ποιό είναι το όνομα σου να το ξέρουμε τουλάχιστον;
Με λένε Ακη του απάντησε το παιδί.
Και απο πού βγαίνει αυτό το όνομα ξαναρώτησε ο χωρικός.
Απο το φασιστάκι του ανταπάντησε το παιδί!
https://www.facebook.com/melissokomikarditsas/?__tn__=%2CdkCH-R-R&eid=ARAHbUK1Uv3nhirZMoDApnPC9Vmi6luv1VfXMISJsLTlPWkOz0V2NwjEjzfc8Eap5x_NFrHXUHdxPhtk&hc_ref=ARSqvBeVQcsMf9Ka8A3_cXaOLVV1nY-iWQLSVRRIA1ZkOWGzCvPltnx4Akocsh4fuAw&fref=nf&hc_location=group
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου