ΠΕΡΙ ΣΕΜΙΝΑΡΙΩΝ...ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑΣ

Και τώρα που βρήκα επιτέλους το χρόνο, ήρθε η ώρα να γράψω την εμπειρία μου από τα "σεμινάρια βιολογικής μελισσοκομίας" που παρακολούθησα πέρισυ, για να βοηθήσω φίλους που ψάχνουν έναν τρόπο να ξεκινήσουν στο χώρο, να εκτιμήσουν πρόσωπα και καταστάσεις καλύτερα μαθαίνοντας από εμπειρίες τρίτων, γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και θεωρώ ανεπίτρεπτο να εκμεταλεύεται κάποιος τόσο ψυχρά, τόσο κόσμο.
Ξεκίνησα λοιπόν τον Οκτώβρη του 2013 σεμινάρια μετά από σύσταση ενός γνωστού μου, που είχε κάνει στον ίδιο άνθρωπο το ταχύρυθμο σεμινάριο που προσφέρει, δλδ του Σαββατοκύριακου. Σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και ενώ είσαι άσχετος, δε μπορείς φυσικά να εκτιμήσεις τα προσόντα κάποιου και την ποιότητά του, και γι' αυτό θεωρώ ότι ο γνωστός που μου τον σύστησε, δεν κατάλαβε περί τίνος πρόκειται.
Η εισαγωγή, δλδ η μέρα δωρεάν παρουσίασης του σεμιναρίου ήταν καταπληκτική και πολύ πιασάρικη. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του "δασκάλου", θα κάναμε 130 ώρες, οι 30 τουλάχιστον θα ήταν πρακτική με ατομικά χρεωμένο μελίσσι σε κάθε μαθητή, ώστε να κάνει ο κάθε μαθητής δουλειά κάθε βδομάδα μ' αυτό, θα υπήρχε πλήρης κάλυψη της μελισσοκομικής θεωρίας κλπ. Το κόστος για όλο αυτό, μόλις 250 ευρώ, χωρίς ΦΠΑ, συν το "πλεονέκτημα" σε σχέση με το ανοιξιάτικο σεμινάριο, το "φτηνό" ότι θα είχαμε πολύ χρόνο για να κατανοήσουμε και να καλύψουμε τη θεωρία, αλλά και να γνωριστούμε καλύτερα, σύμφωνα με τα λεγόμενα του "δασκάλου". Το να γνωριστούμε καλύτερα ακούγεται αφελές, αλλά σίγουρα παίζει ρόλο στον τρόπο σκέψης του συγκεκριμένου ατόμου, όχι κοινωνικά όπως ακούγεται, αλλά εμπορικά. 
Αφού λοιπόν ξεκινήσαμε και μπήκαμε για τα καλά στο χειμώνα καλύπτοντας ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι θεωρίας, έφτασε ο Μάρτης, που θεωρητικά θα ξεκινούσαμε την πρακτική. Η πρακτική όμως δεν έγινε ποτέ, με το πρόσχημα του κακού και άστατου καιρού που μας έκανε το 2014. Κάθε Σάββατο που είχαμε πρακτική, κάτι γινόταν και την αναβάλαμε περνώντας τις ώρες μας τελικά στην τάξη, μιλώντας με το "δάσκαλο" για το νέο σχέδιό του, που θα απογείωνε τη βιολογική μελισσοκομία, αφού δε θα χρειαζόντουσαν ταίσματα, θεραπείες και λοιπά μελισσοκομικά κόλπα!!!Τα παλιά και παραδοσιακά κουβέλια!!! Συζητούσαμε για το πόσο καλά είναι τα κουβέλια λοιπόν και τι πλεονεκτήματα έχουν σε σχέση με τις συμβατικές κυψέλες, από το Μάρτιο μέχρι σχεδόν και τον Ιούνιο που μας τα παρέδωσε (αφού όλοι οι μαθητές αγοράσαμε τελικά!!!), ενώ πλέον τα μαθήματα είχαν σταματήσει να έχουν μελισσοκομικό περιεχόμενο, αλλά έμοιαζαν περισσότερο με προώθηση
προιόντος. Όλη η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από τα κουβέλια! Έγινε επίσης μια άτυπη πρόταση για συνεργασία προς τους μαθητές, με την εξής διατύπωση. Όσοι έπαιρναν 10 "κουβελάκια" θα ήταν σε συνεχή επαφή με το "δάσκαλο" καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς, για τυχόν συμβουλές κλπ. και για επιτήρηση για το πως θα πάνε. Κι αν τελικά έβγαινε μέλι, θα υπήρχε προοπτική συνεργασίας, αφού ο "δάσκαλος" είχε τις επαφές για προώθηση του μελιού και στο εξωτερικό!!! Όσοι έπαιρναν 5 "κουβελάκια", θα ήταν μεν σε επαφή, αλλά πιο χαλαρά, δλδ δεν ήταν τόσο σοβαροί στις προθέσεις τους, κατά το "δάσκαλο" πάντα, κι όσοι έπαιρναν λιγότερα από 5, ε, αντίο και καλή τύχη, γιατί εντάξει μωρέ, οι άνθρωποι ήταν ερασιτέχνες χομπίστες. Φυσικά η συγκυρία και η οικονομική κατάσταση δεν λαμβανόταν καθόλου υπόψη, αν και τα πράγματα πάνε για όλους κατά διαόλου. Ακούστηκαν κι άλλα ευτράπελα μέσα στην τάξη, αλλά θα μακρύνει πολύ το σεντόνι, αν τα γράψω.
Εδώ πρέπει να κάνω μια παρένθεση. Θα αναρωτηθεί κανείς, "ρε φίλε, πόσο μαλάκας μπορεί να είσαι; Δεν κατάλαβες καθόλου τι συμβαίνει, γιατί έμπλεξες στην κατάσταση αυτή;" Λέω λοιπόν ότι εδώ βρίσκεται το μερίδιο ευθύνης του καθενός μας ατομικά, και προσωπικά παρόλο που σκέφτηκα ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πάνε όλα στραβά, πήρα το ρίσκο, γιατί μέχρι τότε δεν τέθηκε ποτέ θέμα συμπεριφοράς και ήθους στο μυαλό μου, απλά ανάληψης κινδύνου. Με λίγα λόγια μόνο η πιθανότητα να πάνε όλα χάλια για χ λόγους μελισσοκομικούς.
Η τιμή λοιπόν του κάθε κουβελιού, ήταν μόλις!!! 120 ευρώ. Οι μέλισσες υποτίθεται ότι θα ήταν 4-5 πλαίσια, αλλά μετά από τίναγμα σε κυψέλη εμπορίου, ανακαλύψαμε (προς σχετική μόνο έκπληξή μας, γιατί μέχρι τότε είχαμε ήδη καταλάβει τι γινόταν) ότι τελικά αυτές με το ζόρι κάλυπταν 1,5 πλαίσιο!!! Δλδ, οι περισσότεροι, που πήραν από 5 κουβέλια κι έδωσαν 5Χ120ευρώ, πήραν ουσιαστικά λιγότερο από ένα μελίσσι πληθυσμό στο σύνολο, σε ένα απλό φτηνό ξύλινο κουτί διαστάσεων 25Χ25 περίπου, χωρίς γόνο, με τη βασίλισσα σε κουτάκι, χωρίς καπάκι και πάτο που ήταν η αρχική συμφωνία, αλλά με ένα βιδωτό κόντρα πλακέ πάνω και μια σίτα, κάτω. Άλλοι πήραν από 10Χ120ευρώ, λόγω μάλλον και της πρότασης για συνεργασία, ευτυχώς όμως αυτοί ήταν ελάχιστοι.
Η παράδοση των κουβελιών με τα μελισσοσμήνη θα γινόταν από αρχές μέχρι μέσα Μαίου, αλλά φευ...ο δαίμονας καιρός είχε άλλα σχέδια, γιατί η παραγωγή του "δασκάλου" στο μελισσοκομείο του πήγε πίσω και τα πήραμε τελικά τέλος Ιουνίου. Κατάλληλη εποχή να πάρει κανείς μελίσσια, δε νομίζετε; Από τον άλλο βασιλοτρόφο που πήρα πάντως, δεν υπήρξε πρόβλημα, μες τον Απρίλη τα είχα :-)))
Τώρα θα ρωτήσει κάποιος, γιατί τα παραλάβατε τέτοια εποχή, με τόσο λίγο πληθυσμό και καθόλου γόνο; Έλα ντε :-))) Παίζει ρόλο ο έμπορος που σου πουλάει, κι ο συγκεκριμένος ήταν καλός...Συν ότι αν είσαι άσχετος, δύσκολα αντιστέκεσαι στο λάθος!
Αφού λοιπόν τα τοποθετήσαμε ο καθένας στο μέρος που επέλεξε, τα αποτελέσματα, από καμιά 30ρια μαθητές που αγόρασαν, ήταν ότι το 99% έχασε τα κουτσουρεμένα μελισσοσμήνη του. Απλά αυτά έφυγαν!!!
Μετά από συνομιλίες προσωπικές, αλλά και άλλων με το "δάσκαλο" μέσω των ομάδων επικοινωνίας που είχε φτιάξει στο fb, κλειστές φυσικά για τρίτους, ανοιχτές μόνο για τους μαθητές της "σχολής", διαγράφηκα εγώ κι ένας ακόμα συμμαθητής, αφού αυτά που λέγαμε δεν κρατούσαν το ήρεμο και καλό κλίμα, χωρίς αντίλογο, στις ομάδες. Φυσικά με διέγραψε κι από φίλο, ευτυχώς!
Από τότε και μετά οι επαφές μας, και οι τηλεφωνικές, κόπηκαν. Να προσθέσω ότι δεν πήρα ποτέ απόδειξη για τα κουβέλια, για την τρελλή περίπτωση που θα ήθελα να πάρω μελισσοκομικό βιβλιάριο. Σ' αυτό φταίω εγώ, γιατί δε ζήτησα τις αποδείξεις στην ώρα τους και μετά είχα εκνευριστεί τόσο, που ήταν το τελευταίο που με ενδιέφερε.
Να προσθέσω επίσης ότι το μέλι ο "δάσκαλος" το πουλούσε 10 ευρώ τα 300γρ. και τη γύρη, 60 ευρώ το κιλό. Εννοείται όμως ότι ήταν βιολογικά και τα καλυτερότερα. Γιατί γενικά υπήρχε και μια ατμόσφαιρα ότι μόνο εκείνος έκανε μελισσοκομία, φιλική προς τον καταναλωτή με αγνό προιόν, αλλά κυρίως φιλική προς τη μέλισσα και τη φύση, ενώ όλοι οι άλλοι ήταν βουτηγμένοι στις θεραπείες και τα χημικά...
Σχετικά μ' αυτό βέβαια, έχω να πω, ότι απ' αυτά που διαβάζω στις μελισσοκομικές ομάδες, όντως υπάρχουν πολλοί τέτοιοι στο μελισσοκομικό κόσμο, αλλά έχω υπόψη μου και καλά άτομα, που ενδιαφέρονται γι' αυτό που παράγουν και σέβονται αυτόν που θα το καταναλώσει, και κυρίως αγαπούν τη μέλισσα.
Μ' αυτά και μ' εκείνα, και για να μην το κουράσω, φτάσαμε στο τώρα, με τα 5 κουβέλια μου χαμένα, ενώ μου έχουν μείνει μόλις 3 μελισσάκια, που είχα πάρει από άλλο βασιλοτρόφο, τοποθετημένα στον ταπεινό Υμμητό. Τα άλλα, τα "καλά", τα είχα πάει στη Δίρφυ, στην καστανιά για να πάνε πολύ καλά, μιας που ήταν και βιολογικά, βεβαίως βεβαίως! Αργά βέβαια, γιατί αργά τα πήρα...
Εννοείται φυσικά ότι ταίσαμε όλοι μας στην αρχή με παραίνεση και προιόντα του "δασκάλου" μας, για να μην κολλήσουν και καμιά αρρώστια τα καθαρά μας μελίσσια, τα ενάμιση πλαισίου το καθένα και πάθουμε καμιά ζημιά και χάσουμε το ζωικό μας κεφάλαιο (lol), παρόλο που θεωρητικά δε θα χρειάζονταν τάισμα. Έτσι κι εμείς είχαμε το κεφάλι μας σίγουρο, ότι θα μείνουν καθαρά, αφού τρώγανε "βιολογική" τροφή κι ο "δάσκαλος" προώθησε μερικά προιόντα του ακόμα, γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και όλοι χρειαζόμαστε κανα φράγκο παραπάνω. 
Τελικά από φίλους 10ρηδες μαθαίνω, ότι δεν υπάρχει καμία επαφή, μάλλον ο "δάσκαλος" είναι απασχολημένος με την οργάνωση του επόμενου σεμιναρίου, και σε ερώτησή τους γιατί πήγαν όλα τόσο χάλια, ο γκουρού απάντησε αοριστολογώντας και λέγοντας ότι η χρονιά ήταν τόσο χάλια, που κι αυτός σχεδόν καταστράφηκε!!!!!!
Τέλος πάντων, ήταν μια διδακτική εμπειρία, λίγο ακριβή βέβαια στο σύνολό της, και το χειρότερο είναι ότι δεν έτυχε, αλλά είναι αποτέλεσμα πετυχημένης συνταγής. Φέτος το "σεμινάριο βιολογικής μελισσοκομίας" που θα αποκαλύψει στους μαθητές όλα τα μυστικά της μέλισσας κοστολογείται 500 ευρώ για 2 μήνες!!!, οπότε μάλλον ο "δάσκαλος" έκρινε ότι όλα έγιναν καλά καμωμένα πέρισυ, κι αυτό είναι το εξοργιστικό. Όχι τόσο για τα λεφτά, αν και ήταν πολλά τελικά Άρη, αν υπολογίσει κανείς πόσοι έδωσαν, πόσα, αλλά γιατί δεν υπάρχει πλέον λίγη τσίπα. Να προσθέσω εδώ ότι ο "δάσκαλος" είναι 5 χρόνια μελισσοκόμος...
Γι' αυτό σα συμβουλή, αν και δε μ' αρέσει αυτός ο ρόλος, λέω προς αυτούς που θα ήθελαν να ξεκινήσουν σεμιναριακά να μαθαίνουν για τη μέλισσα, να απευθυνθούν καλύτερα σε σεμινάριο οργανωμένο από κάποιον μελισσοκομικό σύλλογο ή από το ΙΓΜΕ ή από οπουδήποτε αλλού υπάρχει ένας έλεγχος και μια διαπίστευση, ότι γίνεται δουλειά. 
Αυτά, κι ελπίζω να μην κούρασα! Αν το δει κανείς όλο αυτό από την αστεία πλευρά του, έχει την πλάκα του. Ελπίζω να μη βρέθηκε κανείς από τους συμμαθητές μου σε πολύ δύσκολη θέση λόγω των χρημάτων που έχασαν...
Κι όπως έχει πει κι Βob, "you can fool some people sometimes, but you can't fool all the people all the times".
Ahttps://www.facebook.com/wildhoneydive/posts/1557168954529937?fref=nf τα λίγα και τα λέμε!!!

Wild Honey

26 Δεκεμβρίου 2014 · 

https://www.facebook.com/wildhoneydive/posts/1557168954529937?fref=nf