Επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα

Αυτό που κάνει την επιστροφή τους στην Αθήνα να έχει τόση μεγάλη σημασία είναι ότι είναι άμεσα συνδεδεμένα με την πόλη



Ο Άγγλος συγγραφέας, ηθοποιός και εκφωνητής Στήβεν Φράι, έχει κάνει ό,τι μπορείτε να φανταστείτε, προβάλλει τα δικά του επιχειρήματα πάνω στο ζήτημα της επιστροφής των μαρμάρων από τον εκπληκτικό ναό του Παρθενώνα.

Όπως έχει ήδη ειπωθεί, η ιδέα ότι το Βρετανικό Μουσείο αποτελεί μια άψογα ολοκληρωμένη βικτοριανή ιδέα- κάποιου είδους χώρο που φιλοξενεί την παγκόσμια γνώση είναι παράλογη. Όπως όλα τα πράγματα, αλλάζει και αυτό.

 

Αυτό που κάνει την επιστροφή τους στην Αθήνα να έχει τόση μεγάλη σημασία είναι ότι είναι άμεσα συνδεδεμένα με την πόλη. Την περίοδο που κυβερνούσε ο Περικλής στην Αθήνα αναπτύχθηκαν όλα όσα βασίζουμε τον πολιτισμό μας σήμερα. Η φιλοσοφία, η Λογική επιστήμη, τα Ευκλείδια Μαθηματικά, ο Εμπειρισμός, Ιστορία, Άλγεβρα, Αστρονομία. Η άρνηση μας να δεχόμαστε οτιδήποτε βασίζεται στα λόγια των άλλων και δεν είναι επαληθεύσιμο από εμάς τους ίδιους. Ο Σωκράτης έχασε τη ζωή του για αυτή την Αρχή. Η Δικαιοσύνη. Ο Άριος Πάγος, ο λόφος στον οποίο κατέφευγαν για αποδώσουν δικαιοσύνη. Οπότε, κάθε διαφωτιστική ιδέα μας προέρχεται από την Αθήνα.

 

Η ιδέα που εκφράζεται ως μια νόμιμη πράξη η συναλλαγή τους, είναι σαν να λέμε πως ο Αμερικανός Πρέσβης στην Ολλανδία πήγε στο Άμστερνταμ, όταν εκεί είχαν εισβάλει οι Ναζί και έκανε μια συμφωνία με τον επικεφαλής των Ναζί στην Ολλανδία, να αγοράσει τον πίνακα του Ρέμπραντ «Νυχτερινή Περίπολος».

 

Δεν μιλάμε για μια απλή συναλλαγή μεταξύ ενός Άγγλου Πρέσβη, που έκλεισε μια συμφωνία με μια νόμιμη κυβέρνηση, που ξερίζωσε αυτά τα υπέροχα, εκπληκτικά κομμάτια της ιστορίας. Από το ναό που χαρακτήριζε και αντιπροσώπευε απόλυτα τον μεγαλύτερο πολιτισμό που έχει υπάρξει μέχρι σήμερα στον κόσμο, αυτόν στον οποίο στηρίζεται ο δικός μας πολιτισμός.

Ας δημιουργήσουμε μια έκθεση στο Βρετανικό Μουσείο για την οποία θα μπορούσαμε, να είμαστε παραπάνω από υπερήφανοι και τη μεταφορά τους πίσω στο νέο μεγαλοπρεπές Μουσείο της Ακρόπολης.

Μπορούμε, να δείξουμε ότι παρά το γεγονός ότι η σφοδρή οικονομική κρίση που διανύουν, δείχνει πως εκείνοι μας χρωστούν, εμείς δεν θα είμαστε ποτέ σε θέση, να ξεπληρώσουμε στην Ελλάδα όσα της οφείλουμε.

Δείτε το βίντεο: Για την επιστροφή των Μαρμάρων τουΠαρθενώνα

 

 

 πηγή

 

More Than Honey

etm-mthoney-720p από cosmosdocumentaries


Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είπε κάποτε: «Αν ποτέ εκλείψουν οι μέλισσες, στην ανθρωπότητα θα απομένουν μόνο τέσσερα χρόνια ζωής.» Τα τελευταία πέντε χρόνια, δισεκατομμύρια μέλισσες απλώς εξαφανίστηκαν, για λόγους που ακόμη παραμένουν αδιευκρίνιστοι. Αν οι μέλισσες συνεχίσουν να πεθαίνουν με τον ίδιο ρυθμό, αυτό θα έχει δραματικές συνέπειες και για τους ανθρώπους: περισσότερο από το ένα τρίτο της παραγωγής της τροφής μας εξαρτάται από τη γονιμοποίηση που κάνουν οι μέλισσες. Ψάχνοντας απαντήσεις, η ταινία ξεκινά ένα ταξίδι ανά τον κόσμο για ν’ ανακαλύψει ανθρώπους και μέλισσες. Η προκλητική, αλλά και συγκινητική ιστορία για το τι μπορεί να συμβεί στην ανθρωπότητα.





 More Than Honey
 Παραγωγής: AllegroFilm
 Διάρκεια: 01:27:56 min
 Υπότιτλοι: Ελληνικοί
 Γλώσσα: Γερμανικά

ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΚΥΨΕΛΕΣ ΣΤΗΝ ΔΑΦΝΗ ΠΕΛΛΑΣ

Πωλούνται 50 κυψέλες ατρύγητες στην ΔΑΦΝΗ ΠΕΛΛΑΣ, 20 χμ από Γιαννιτσά, λόγω γήρατος.
Πληροφορίες κ . Σπύρος 2381094050 ωραριο 18¨00-20¨00μμ

Τι εστί Μάγκας ?

 

  Ο μάγκας, συνήθης κοινωνικός χαρακτήρας της προπολεμικής περιόδου, στυλιζαρισμένη μορφή της περιοδολόγησης του ρεμπέτικου και του μεσοπολέμου ήταν κυρίως άντρας των λαϊκών αστικών στρωμάτων που χαρακτηριζόταν από υπερβολική αυτοπεποίθηση ή έπαρση, καθώς και από ιδιάζουσα εμφάνιση ή συμπεριφορά. Συνηθισμένα στην εμφάνιση του μάγκα ήταν το μακρύ μουστάκι, τα μυτερά παπούτσια με γυρισμένες μύτες, το καβουράκι, το παντελόνι με ρίγα και το κομπολόι. Στη μέση φορούσαν τυλιχτό ζωνάρι, κυρίως για να κρύβουν τα μικρά όπλα – μαχαίρια και πιστόλια – που κουβαλούσαν. Περπατούσαν με ιδιόρρυθμο τρόπο, σα να κουτσαίνουν - από κει και το κουτσαβάκης, φορώντας μόνο το ένα μανίκι απ' το σακάκι.
  Οι μάγκες εμφανίστηκαν ως κουτσαβάκηδες γύρω στα 1870 και έδρασαν περίπου μέχρι το 1892, οπότε ο τότε διευθυντής της αστυνομίας Μπαϊρακτάρης τους κυνήγησε αλύπητα. Εκτός από τη φυλάκιση και το κούρεμα με την ψιλή, έδωσε εντολή να τους κόβουν το μισό μουστάκι (υποχρεώνοντάς τους να ξυρίσουν και το άλλο μισό - θανάσιμη προσβολή για τους μάγκες της εποχής). Τους έκοβε επίσης τις μύτες απ' τα παπούτσια και το μανίκι που κρεμόταν. Το 1896 πάντως, κατά τους πρώτους ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, οι κουτσαβάκηδες επιστρατεύτηκαν απ΄την αστυνομία, προκειμένου να κατασταλεί η ξενόφερτη εγκληματικότητα. 
 Αργότερα, μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο τύπος του μάγκα γνώρισε καινούργια αναβίωση, αυτή τη φορά συνδεμένος με την κουλτούρα της ρεμπέτικης μουσικής. Η ελληνική λαϊκή μουσική έχει αφιερώσει αρκετά τραγούδια της στην περιγραφή και τις συνήθειες του μάγκα (βλ. Του Βοτανικού ο Μάγκας, Έμαθα πως είσαι μάγκας, Ε ντε λα μαγκέ ντε Βοτανίκ, Πού 'σουν μάγκα το Χειμώνα, ή Μάγκας βγήκε για σεργιάνι κ.ά.). Για την ετυμολογία της λέξης υπάρχουν αρκετές απόψεις:

• από τη μάγκα «ενωμοτία άτακτων πολεμιστών» (λέξη Αλβανικής προέλευσης),
• από το Λατινικό mango, -onis «έμπορας σκλάβων, έμπορας απατηλός» (Ν. Ανδριώτης),
• από τη μάνικα κατά τον Γ. Μπαμπινιώτη με την ερμηνεία ότι υπήρχε η συνήθεια να δίνονται σε ευγενείς ιππότες τα μανίκια των κυριών της αυλής.

  Σήμερα ο ίδιος όρος εφαρμόζεται, μεταφορικά, για τον λαϊκό παλικαρά, άτομο που επιδεικνύει προκλητικά ή επιθετικά τη δύναμή του (τη «μαγκιά» του) στον κοινωνικό περίγυρο. Χρησιμοποιείται καμιά φορά και υποτιμητικά σε φράσεις όπως «κάνει το μάγκα», «τζάμπα μάγκες». Επίσης συνηθίζονται οι σύνθετες λέξεις «βαρύμαγκας» και «ψευτόμαγκας».

μάγκας ο [máŋgas] (χωρίς γεν. πληθ.) :  

 

1α. λαϊκός άνθρωπος που χαρακτηρίζεται από υπερβολική αυτοπεποίθηση ή έπαρση καθώς και από εμφάνιση ή συμπεριφορά (ντύσιμο, κινήσεις, λεξιλόγιο, τόνος φωνής κτλ.) διαφορετική από τη συνηθισμένη: Σταύρακας, ο αντιπροσωπευτικός τύπος του μάγκα στις ιστορίες του Kαραγκιόζη. Είναι ~ και αλάνι. || (επέκτ.) τύπος λαϊκού κυρίως ανθρώπου που παριστάνει τον παλικαρά και που συχνά κάνει επίδειξη δύναμης: Ένας ~ της πιάτσας / του λιμανιού / της αγοράς. Zόρικος ~. Kάνω το μάγκα, συμπεριφέρομαι προκλητικά προσπαθώντας να επιβληθώ: Mη μου κάνεις εμένα το μάγκα. Kάνουν τους μάγκες και ταξιδεύουν χωρίς ζώνη ασφαλείας, συμπεριφέρονται τολμηρά αψηφώντας τον κίνδυνο. (έκφρ.) τζάμπα ~, για άνθρω πο που παριστάνει τον τολμηρό, το ριψοκίνδυνο εκ του ασφαλούς.

 β. ως προσφώνηση σε πολύ οικείο τόνο: Γεια σας, μάγκες! Άντε, μάγκες, φύγαμε για τα μπουζούκια! Kοίτα, ρε μάγκα, τι πήγα να πάθω χτες.  

2. (οικ.) έμπειρος άνθρωπος με ικανότητες που αναγνωρίζονται, επιδοκιμάζονται· (πρβ. μαγκιόρος): Είναι ~ στη δουλειά του. Είναι ~ και θα τα καταφέρει. Ο πολιτσμάνος ήταν ~ και τα κατάλαβε όλα. Ο λογιστής ήταν ~ και κατάλαβε την κομπίνα. Aν είσαι ~, τώρα θα φανεί. μαγκάκι το YΠΟKΟΡ.

[αλβ. mang(ë) -ας < τουρκ. manga `μικρό στρατιωτικό σώμα΄] 

 Η λέξη μάγκας είναι αλβανική. Προέρχεται από τη magje που σημαίνει τη σκάφη, ειδικότερα τη σκάφη όπου ζύμωναν ψωμί. Πέρασε στη νεοελληνική από τα αρβανίτικα. Οι άταχτοι αρβανίτες κλέφτες και οι συνεργαζόμενοι με τους Οθωμανούς αρματωλοί ήταν οργανωμένοι σε ομάδες που είχαν ως σημείο αναφορά τη συγγενική σχέση (αδέλφια, ξαδέλφια, γαμπροί κλπ) ή αποτελούνταν από μη συγγενείς. Η πρώτη περίπτωση είναι η φάρα (Μποτσαραίοι, Γριβαίοι). Η δεύτερη είναι η μάγκα. Στις πολεμικές ομάδες ο μικρότερος ήταν επιφορτισμένος να κουβαλάει στην πλάτη του τη σκάφη και να ζυμώνει το φωμί για τους υπόλοιπους. Ετσι σημείο αναφοράς ήταν η μάγκα, αυτό τους ένωνε.

 Από τη Βικιπαίδεια

 http://www.greek-language.gr