ΚΥΨΕΛΗ dadant κατασκευής Θεσσαλονίκης

ΚΥΨΕΛΗ- Πάτωμα dadant

 Πάτωμα dadant 

Διαστάσεις: 41,8 Χ 24,5

Κατασκευή απο κόντρα πλακάζ 21χιλ σημύδα

τα πλαίσια ενώνονται με πατούρα στις γωνίες για αποκλεισμό καθε υγρασίας

ΚΥΨΕΛΗ - Βάση dadant

          Βάση κυψέλης dadant.

Είναι συμβατή με ολες της κυψελες Langstroth..

Οι διαστασεις:   Εξωτερικά- 56 Χ 41,8  Χ 9,1

                           Εσωτερικά- 46,7 Χ 37,8 Χ 7

Κατασκευή: από κόντρα πλακάζ θαλάσσης (σημύδα) 21χιλιοστά

                     πορτάκι τυπου χαλκιδικής, με αυλή, πλαινό τοίχωμα για προστασία των μελλισών απο τον αέρα, βροχη και υγρασία.

 

 από αριστερά η κυψέλη τύπου Langstrogh και δεξιά η τύπου Dadant
κατασκευή απο 21χιλ κοντρα πλακαζ θαλασσης (ρωσικη-σημιδα)

μεσοκαπακο

καπάκι παλαιου τυπου

προστασια απο τη βροχή

συγκριση πλαισιων dadant με Langstrogh
ΠΩΛΗΣΗ ΧΟΝΤΡΙΚΗ ΛΙΑΝΙΚΗ 

 ΒΙΟΤΕΧΝΙΑ ΠΟΙΟΤΙΚΩΝ ΕΠΙΠΛΩΝ Η ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΠΙΝΙΩΡΗ 28 ΝΕΑΠΟΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ τηλ επιπκοινωνία 2310-611952 κιν 6934382847 mail epiplod1@ath.forthnet.gr fax 2310610121

 Πώληση χοντρική-λιανική ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΣΑΣ ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ

 http://epipla-ariston.blogspot.gr/

ΑΓΡΑΜΠΕΛΗ-ΚΛΗΜΑΤΙΔΑ Η ΦΛΟΓΩΔΗΣ: ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΟ ΦΥΤΟ

 Ευχαριστώ πολύ τον αγαπητό Φώτη και  Βασίλη για την πολύτιμη βοήθεια.

Clematis flammula
Scientific classification
Kingdom:	Plantae
(unranked):	Angiosperms
(unranked):	Eudicots
Order:	Ranunculales
Family:	Ranunculaceae
Genus:	Clematis
Species:	C. flammula
Binomial name
Clematis flammula

ΚΛΗΜΑΤΙΣ

Clematis  flammula L. – Κληματίς η φλογώδης, κ. αγράμπελη, αγραμπελίδα, κληματσίδα, χελιδονιά Sweet-scented virgin's bower Virgin's bower.

Ανήκει στη μεγάλη οικογένεια των Ρανουγκουλίδων (Ranunculaceae). 

Αρκετά σφριγηλός θάμνος. Βλαστοί με πιεσμένο τρίχωμα μόνο στα γόνατα.

 Φύλλα διπλά πτεροειδή, φυλλάρια έμμισχα, ωοειδή ή ελλειψοειδή, δερματώδη, ανοιχτοπράσινα, πολύ αραιά τριχωτά, καυστικά στη γεύση.

 Άνθη λευκά, σε μασχαλιαίες, πυκνά τριχωτές φόβες.

 Λοβοί περιανθίου 0,9-1,2cm, αμβλυκόρυφοι, πυκνά τριχωτοί στις άκρες, λιγότερο στην επιφάνεια.

Ανθήρες συχνά ισομήκεις των γυμνών νημάτων.

 Άνθηση Ιούνιο – Ιούλιο. 

 Έντονο μελισσοκομικό ενδιαφέρον.

 Στο γένος Κληματίς συναντούμε περισσότερα από 160 είδη.

  Τα πιο συνηθισμένα από αυτά που φυτρώνουν ή καλλιεργούνται στη χώρα μας είναι:

·          η Κληματίς η φλογώδης (Clematis  flammula), φλογώδης  είναι έντονα αρωματικό και είναι γνωστό στην Ευρώπη ως το φυτό των ζητιάνων. Όταν τρίβανε τα φύλλα στο δέρμα τους έβγαζαν σπυράκια και μπορούσαν να επικαλούνται την ασθένειά τους για την ζητιανιά *.

·         η Κληματίς η Λευκάμπελος(Clematis  vitalba) , 2  έχει παρόμοιο άνθος , δεν μυρίζει και τα φύλλα της είναι ακέραια δηλαδή χωρίς φυλλαράκια.

·         η Κληματίς η μικράμπελος (Clematis viticella),

·         η Κληματίς η ανατολική (Clematis orientalis),

·         η Κληματίς η κιρρώδης (Clematis cirrhosa) κ.λ.π.

 

 Ο καρπός του σε περσινό βλαστό

 Αναρριχάται πάνω στο παλιούρι και έχει εντυπωσιακή ανθοφορία μέσα στον Ιούνιο, εξαιρετικά μυρωδάτο

http://kokkini-melissa.blogspot.gr/2008/06/blog-post_17.html

en.wikipedia.org

Μακροζωία στην Ικαρία

Μέσα από ένα μωσαϊκό μοναδικών χαρακτήρων, o σκηνοθέτης Νίκος Νταγιαντάς ανακαλύπτει τα μυστικά της Ικαρίας και πώς οι ριζικά διαφορετικές ζωές των κατοίκων του νησιού μας αφορούν άμεσα, ιδιαίτερα σε αυτήν την περίοδο οικονομικής και κοινωνικής αναταραχής.

Επιστροφή στην επαρχία 

Με την ανεργία να έχει ξεπεράσει το 60% στους νέους, πολλοί εγκαταλείπουν τις πόλεις και στρέφονται προς την επαρχία, ελπίζοντας να αλλάξουν τη ζωή τους προς το καλύτερο. Η ταινία ακολουθεί τον 35χρονο Θοδωρή, ο οποίος εγκαθίσταται μόνιμα στο απομακρυσμένο νησί της Ικαρίας. Εκεί, ανακαλύπτει μια κοινωνία που στηρίζεται στην αυτονομία και τη συνεργασία. Διατηρώντας ζωντανή την Ικαριώτικη παράδοση της «αλλαξάς» -η οποία αναβιώνει τώρα λόγω της κρίσης- πολλοί κάτοικοι της Ικαρίας δεν χρησιμοποιούν χρήματα για όλα όσα χρειάζονται: μελισσοκόμοι, οινοποιοί, αγρότες και ξυλουργοί, είναι πολυτάλαντοι και μαθημένοι στην ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών μεταξύ τους. 



 Όμως οι Ικαριώτες δεν ζουν μόνο καλύτερα από εμάς, αλλά και περισσότερο. Το νησί είναι μία από τις ελάχιστες «μπλε ζώνες» του πλανήτη, όπου οι κάτοικοι απολαμβάνουν ιδιαίτερη μακροζωία: το ένα τρίτο του πληθυσμού ξεπερνά τα ενενήντα, και οι Ικαριώτες έχουν δέκα φορές περισσότερες πιθανότητες από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους να περάσουν τα 100. 

Μέσα από ένα μωσαϊκό μοναδικών χαρακτήρων, o σκηνοθέτης Νίκος Νταγιαντάς ανακαλύπτει τα μυστικά της Ικαρίας και πώς οι ριζικά διαφορετικές ζωές των κατοίκων του νησιού μας αφορούν άμεσα, ιδιαίτερα σε αυτήν την περίοδο οικονομικής και κοινωνικής αναταραχής.

Σε σκηνοθεσία Νίκου Νταγιαντά, ο οποίος το 2012 βραβεύτηκε με το URTI Grand Prix for Author’s Documentary στο Φεστιβάλ του Μόντε Κάρλο και το Βραβείο Κριτικών Fipresci στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, για την ταινία του «Σαγιόμι».

Τι λέει ο σκηνοθέτης «Τον Οκτώβριο του 2012, το νησί της Ικαρίας έγινε διάσημο σε όλο τον κόσμο.
H εφημερίδα «New York Times», δημοσίευσε ένα εκτενές άρθρο με τίτλο «The Enchanted Island of Centenarians”, αναφέροντας την Ικαρία σαν ένα από τα τέσσερα μέρη στον πλανήτη με το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής. «Ακόμα και αν δεν είστε βοσκός» ισχυρίζεται ο συγγραφέας του άρθρου, «το παράδειγμα αυτού του μακρινού νησιού μπορεί να σας φανεί χρήσιμο». Συνιστά σε όλους να ακολουθήσουμε τα μαθήματα ζωής που προσφέρει η Ικαρία, και κατ’αυτόν τον τρόπο να γίνουμε «40% πιο ευτυχισμένοι και να ζήσουμε δέκα επιπλέον χρόνια».


Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι καθώς η Ελλάδα αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική κρίση της πρόσφατης ιστορίας της, το προσδόκιμο ζωής των Ελλήνων θα μειωθεί έως και κατά δέκα χρόνια.

Από αυτά τα δύο απροσδόκητα δεδομένα προέκυψε η ιδέα για την ταινία «Little Land». Καθώς η ζωή στην Αθήνα γίνεται όλο και πιο δύσκολη, σκέφτομαι ολοένα και περισσότερο την Ικαρία και τους κατοίκους της. Στην πόλη, όλοι εξαρτόμαστε από ένα πολύπλοκο σύστημα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε –στην εργασία μας, στη σχέση μας με το κράτος, στην καθημερινότητά μας.

Όλοι αναρωτιόμαστε καθημερινά: 

τι θα συμβεί σε μένα και την οικογένεια μου στο μέλλον; 

Αυτή η ανασφάλεια δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο, αλλά Ευρωπαϊκό: πρόσφατη έρευνα κατέγραψε ότι οι Γάλλοι είναι οι πιο απαισιόδοξοι στην Ευρώπη, σχετικά με το μέλλον της οικονομίας.

Στην Ικαρία υπάρχει διαφορετική στρατηγική επιβίωσης

Οι Ικαριώτες καταναλώνουν ο,τι παράγουν, επενδύουν το χρόνο τους στο να αποκτήσουν νέες δεξιότητες, ανταλλάσσουν αγαθά και υπηρεσίες, στηρίζουν ο ένας τον άλλον για να καλύψουν τις βασικές, καθημερινές τους ανάγκες.

«Ίσως η Ικαρία να έχει διατηρήσει κάτι που οι πιο πολλοί από εμάς έχουμε ξεχάσει. 
Οι Ικαριώτες δεν φθάνουν τα εκατό χρόνια επειδή προσπαθούν να ζήσουν περισσότερο. 
Ζουν πιο πολύ και πιο καλά επειδή είναι ικανοποιημένοι με την απλή και ισορροπημένη ζωή που έχουν επιλέξει να ζήσουν». 

 Πηγή: Το βήμα

Δηλητηριάσεις μελισσών:καμπάνια ενημέρωσης για τους ψεκασμούς

 

Ξεκινά η καμπάνια ενημέρωσης για τους ψεκασμούς που θανατώνουν χιλιάδες μελίσσια τους θερινούς μήνες στην Αττική και όχι μόνο , από τον Μελισσοκομικό Σύλλογο μας.
Διαδώστε το φίλοι , Μελισσοκόμοι ή Μελισσολάτρεις

OI "ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ" ΚΑΡΥΑΤΙΔΕΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΝΑ ΣΙΩΠΗΣΕΙ!!

  Αναρτήθηκε από visaltis.net

Μια πρωτότυπη διαμαρτυρία για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα

Η διάσημη Ελληνίδα σοπράνο, Σόνια Θεοδωρίδου, βρέθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο στο Λονδίνο και χάρισε μοναδικές μουσικές στιγμές σε όσους ήταν εκεί και παρακολούθησαν την performance-διαμαρτυρία για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα.

Η βραδιά δεν έμοιαζε με τις συνηθισμένες βραδιές όπερας, πόσο μάλλον με διαμαρτυρία. Η σοπράνο και ο διακεκριμένος μαέστρος Θεόδωρος Ορφανίδης , που έχουν δημιουργήσει το κίνημα «Beautiful Greece», ένωσαν τις δυνάμεις τους με τον συνθέτη Παντελή Παυλίδη, και με τη συμβολή έξι ηθοποιών: Κατερίνας Κακούρη, Στρατούλας Χιώτη, Μαρίνας Τριανταφύλλου, Κατερίνας Χιντηράκη , Δανάης Φιλίππα και Ναταλίας Μαργωμένου, υπό τις οδηγίες της Έλντας Πανοπούλου, έδωσαν μία ξεχωριστή παράσταση έξω από την Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία της Αγίας Σοφίας στο Λονδίνο, αφού προηγουμένως επισκέφθηκαν το Βρετανικό Μουσείο και το Hyde Park.

Η Σόνια Θεοδωρίδου με τις έξι κοπέλες ντυμένες στα λευκά μπήκαν στο Βρετανικό Μουσείο αναζητώντας τη χαμένη «αδελφή τους». Η σιωπή αναμείχτηκε με το δέος και τον σεβασμό και παραμέριζαν για να περάσουν οι «σύγχρονες» Καρυάτιδες.

«Αξέχαστη θα μου μείνει η σιωπή που μας τύλιξε όταν μπήκαμε στο Μουσείο. Οι χιλιάδες άνθρωποι παραμέριζαν με δέος, να περάσουμε. Μόλις μας έβλεπαν , όλοι σιωπούσαν . Ακουγόντουσαν μόνο τα ασταμάτητα κλικ των φωτογράφων.

Και οι φύλακες , που στην αρχή προσπάθησαν να μας εμποδίσουν, μετά παραμέρισαν και μας συνόδευσαν καθ όλη τη διάρκεια της παραμονής μας στο μουσείο, λέγοντάς μας μάλιστα μερικοί, πώς είναι υπέρ του να επιστρέψουν τα γλυπτά στην Ελλάδα.

Στο Λονδίνο , με αυτή την κίνηση γράφτηκε ιστορία» σημείωσε η σοπράνο και συνέχισε « Σκοπός μας είναι να προσελκύσουμε την προσοχή του κόσμου και να ανατρέψουμε αυτό το αρνητικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί για την χώρα μας .

Στόχος μας είναι να παρουσιάσουμε ένα μοναδικό καλλιτεχνικό δρώμενο- διαμαρτυρία ώστε να βάλουμε και εμείς όχι μόνο το λιθαράκι αλλά μια κοτρόνα ολόκληρη για να μπορέσουν τα Γλυπτά του Παρθενώνα να επιστρέψουν στην πατρίδα μας. Εμείς είμαστε καλλιτέχνες δεν ήμαστε πολιτικοί. Δεν έχουμε τόσο μεγάλη δύναμη αλλά αυτό που ζήσαμε στο βρετανικό μουσείο μας έδειξε ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι και μάλιστα πολύ μεγάλο. Αυτό που έζησα θα μου μείνει αξέχαστο για όλη μου την ζωή».

Στη συνέχεια, το High Park γέμισε από τις γαλανόλευκες σημαίες της αποστολής, και την επομένη , ανήμερα της Πεντηκοστής, έξω από την εκκλησία της Αγίας Σοφίας, παρουσιάστηκε μία 12λεπτη , μουσικοθεατρική παράσταση , βασισμένη σε μελωδίες του συνθέτη Παντελή Παυλίδη.

Εκεί η Σόνια Θεοδωρίδου και η ομάδα της έφθασαν πεζή με τον κόσμο να χειροκροτεί και να επευφημεί την όλη προσπάθεια.

Οι μόνοι που δεν στάθηκαν στο πλευρό της διάσημης Ελληνίδας σοπράνο ήταν οι άνθρωποι της Εκκλησίας που προμηθεύτηκαν λουκέτα για να κλείσουν τις πόρτες γύρω από το Ναό, επέλεξαν να ξεκινήσουν τη λειτουργία μισή ώρα αργότερα και να ενημέρωσαν τον κόσμο ότι από έξω θα ερχόντουσαν «200 άτομα για να διαμαρτυρηθούν με πανό για την Επιστροφή των Γλυπτών». Φυσικά τίποτα από αυτά τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας δεν έγιναν. Αντιθέτως, ο κόσμος βγαίνοντας από την Εκκλησία παρακολούθησε το δρώμενο με δάκρυα στα μάτια, χειροκροτούσε θερμά , φώναζε μπράβο , σπεύδοντας στο τέλος να συγχαρεί ιδιαιτέρως όλους τους συντελεστές.

Η επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα δεν είναι προσωπική υπόθεση κανενός. Είναι Εθνική υπόθεση που χρειάζεται όραμα, ψυχή, πίστη.

Φωτογραφίες: Γιάννης Κατσαρής

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Πηγές: fortunegreece.com-www.logiosermis.net/