ΠΑΛΙΟΥΡΙ (Paliurus spina)ΣΥΝΕΧΕΙΑ...

Στις 15 Μαΐου(9 μέρες μετά) ξεκίνησε στις όψιμες περιοχές(του Νομού Πέλλας) το παλιούρι (τσαλί)με πολύ δυνατές προοπτικές..

-Ποια ώρα της ημέρας μαζεύουν το πιο πολύ μέλι από το παλιούρι?

-Μετά τις 16.30μμ μέχρι που θα νυχτώσει 20.30 μμ,, είναι η ώρα που ανοίγει το άνθος από το μπουκέτο των 12-14 ανθέων και το οποίο διαρκεί μόνο 24 ώρες και μετά σιγά-σιγά ξεραίνεται!!!  

Εάν βρέξει το απόγευμα, ξεπλένεται το άνθος και χάνεται το επόμενο εικοσιτετράωρο, Εάν κάθε απόγευμα βρέχει, όπως το 2012, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.

-Πόση διάρκεια μπορεί να έχει το παλιούρι?

-Από την στιγμή που θα ανοίξει το πρώιμο όπως φέτος 6 Μαΐου μπορεί να φτάσει και τις 35 ημέρες(πρώιμο και όψιμο μαζί) συνήθως όμως στις 20 ημέρες!!!

-Πόση ποσότητα μελιού μπορεί να μαζευτεί στο παλιούρι?

-Εάν έχουμε ένα διώροφο –τριώροφο μελίσσι (15 πλαίσια με γόνους-30 πλαίσια με  πληθυσμό)μπορούμε να πάρουμε σε 5 μέρες και ένα πάτωμα ανώριμο μέλι!!! Όπως φέτος!!!

Η ωρίμανση του ολοκληρώνεται στις 10-15 Ιουνίου πριν την μεταφορά στα καστανοδάση. Εάν η χρονιά είναι κακή-μέτρια τότε γίνεται τρύγος μετά την μεταφορά στο κάστανο.

Το αποτέλεσμα και στις δυο περιπτώσεις είναι ένα ιδιαίτερα εύγεστο, αρωματικό μέλι με πινελιές αγριοτρίφυλλου, αγριορίγανης, αγριόβικου και κάστανου!!!

-Υπάρχει η φήμη ότι στο παλιούρι, η παραγωγή βασιλισσών είναι η πιο επιτυχημένη?

-Αυτό είναι αλήθεια διότι έχουμε τις ιδανικές συνθήκες εκτροφής  γόνου(άφθονη νεκταροέκρριση, άφθονη συλλογή γύρης= άφθονη παραγωγή βασιλικού πολτού =άριστες βασίλισσες!!!)

Πέτρινη στήλη 6000 ετών με ελληνικά γράμματα βρεθηκε στο Αρχοντικο Γιαννιτσων και καταρριπτει τα παντα.

Μια απίστευτη ανακάλυψη έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στις ανασκαφές του προϊστορικού οικισμού του Αρχοντικού Πέλλας, λίγες μέρες πριν κλείσει η ανασκαφική περίοδος. Αποκαλύφθηκε στα κατώτερα στρώματα του...

 οικισμού πέτρινη στήλη, διαστάσεων περίπου 30Χ20 εκατ. με εγχάρακτα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου.

Οι πρώτες εκτιμήσεις αναφέρονται σε χρονολογία γύρω στο 4000 π.Χ. πολύ πριν από την ανακάλυψη της σφηνοειδούς γραφής από τους Σουμέριους (περίπου 3500 π.Χ.). Δείγματα της Στήλης του Αρχοντικού (όπως πλέον αποκαλείται προσωρινά το εύρημα) έχουν σταλεί στο εργαστήριο Ορυκτολογίας και Πετρογραφίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ώστε να προσδιοριστεί επακριβώς η σύσταση του πετρώματος, γεγονός που θα βοηθήσει στον προσδιορισμό της περιοχής προέλευσής του, η οποία πρέπει να βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση, μια και το πέτρωμα υπάρχει σε τοποθεσίες της περιοχής και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα.

Στην συνέχεια η στήλη, αφού συντηρηθεί, θα υποβληθεί σε εξέταση με ακτίνες Χ ώστε να διαπιστωθεί αν υπάρχουν και άλλα γράμματα, που μετά από τόσες χιλιετίες, είναι δύσκολη η ανάγνωσή τους, λόγω φθοράς της επιφάνειας.

«Μουδιασμένοι» οι αρχαιολόγοι

Οι υπεύθυνοι της ανασκαφής αρχαιολόγοι αποφεύγουν να δηλώσουν οτιδήποτε και όπως πληροφορηθήκαμε από έγκυρη πηγή που μας μετέδωσε και την αρχική είδηση, είναι καταφανώς αμήχανοι και «μουδιασμένοι», γεγονός απόλυτα φυσικό αν

αναλογισθεί κάποιος τις τεράστιες ανατροπές δεδομένων που θα φέρει αυτή η συγκλονιστική πράγματι ανακάλυψη. Αν μάλιστα προκύψουν και άλλες τέτοιες στήλες, όπως πιθανολογείται, τότε οι εξελίξεις στην επιστήμη της επιγραφικής θα είναι κατακλυσμικές.

Ελληνικά γράμματα

Το πλέον εντυπωσιακό γεγονός που προκύπτει από την προσεκτική εξέταση της στήλης είναι η σαφής καταγραφή γραμμάτων του αρχαϊκού ελληνικού αλφαβήτου, όπως το αρχαϊκό Ζ που είχε περίπου την μορφή του Ι, αλλά με μεγαλύτερες την επάνω και κάτω γραμμή (βλ. φωτ.). Διακρίνεται ξεκάθαρα το Α και σειρά άλλων γραμμάτων. Παρά την φθορά της στήλης, ορισμένα γράμματα διακρίνονται σαφέστατα, σε αντίθεση με παλαιότερα ευρήματα π.χ. την πολυσυζητημένη πινακίδα του Δισπηλιού, όπου μόνον με άφθονη δόση φαντασίας μπορούν να ανακαλυφθούν «γράμματα».

Η τοποθεσία της ανασκαφής

Ο προϊστορικός οικισμός του Αρχοντικού Γιαννιτσών βρίσκεται κοντά στο σύγχρονο ομώνυμο οικισμό, ανάμεσα στην αρχαία Πέλλα και την πόλη των Γιαννιτσών. Έχει τη μορφή τούμπας-τράπεζας, ύψους περίπου 20μ. και έκταση περίπου 128 στρεμμάτων. Η ανασκαφική έρευνα στην «τούμπα» του Αρχοντικού άρχισε από το 1991 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Το Αρχοντικό αποτελεί μια προνομιακή οικιστική θέση καθώς δεσπόζει στην εύφορη πεδιάδα των Γιαννιτσών. Επιπλέον ο οικισμός βρισκόταν κοντά στην ακτογραμμή του Θερμαϊκού, όπως επιβεβαιώνεται και από γεωλογικές έρευνες ειδικών επιστημόνων του Α.Π.Θ. Οι έρευνες αυτές έδειξαν ότι η ακτογραμμή πρέπει να περνούσε 6 περίπου χιλιόμετρα νότια του οικισμού. Η σπουδαιότητα της θέσης αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι ανιχνεύεται συνεχής κατοίκηση από τη Νεολιθική Εποχή (6η χιλιετία) μέχρι την υστεροβυζαντινή περίοδο (14ος αι.).

Ραγδαίες ανατροπές

Κλείνοντας προς το παρόν αυτό το ενημερωτικό κείμενο και εν αναμονή των εργαστηριακών αποτελεσμάτων, ένα είναι βέβαιο: Η εικόνα που είχε η διεθνής ακαδημαϊκή κοινότητα για την ανακάλυψη της γραφής και την εξέλιξή της θα μεταβληθεί άρδην, εφ’ όσον επιβεβαιωθούν τα ευρήματα και πολύ περισσότερο εάν προστεθούν και νέα, όπως αναμένεται.

Αρωματικά-Φαρμακευτικά με πιστοποίηση

Τα Ελληνικά Αρωματικά Φυτά είδαν με πολύ διαφορετικό «μάτι» οι συμμετέχοντες στην ημερίδα της ΔΗΩ (www.dionet.gr), στις 16/5/2013, στο ΚΕΔΕΑ του ΑΠΘ, σε μια ικανοποιητική σύνθεση επιστημόνων και ανθρώπων της αγοράς.

Στο κατάμεστο αμφιθέατρο (πάνω από 120 άτομα) διακρίναμε τον κ. Χ. Αργυρόπουλο (ΔΗΩ), την δρ Ε. Μαλούπα (ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ), την Δρ Α. Γρηγοριάδου (Myrtis), την κα Σ. Γκουδίνογλου (ΜΥΓΔΟΝΙΑ), τον κ. Κ. Υψηλάντη (ΕΑΦΦΕ), τον κ. Ν. Μιμή (ΕΑΦΦΕ), τον κ. Ν. Ντόβα (Pelion), τον καθ. Α. Γιαννακόπουλο (ΑΠΘ), τον κ. Δ. Μαχαιρίδη (Βίωμα), τον κ. Κ. Γαρδικη (APIVITA), τον κ. Γ. Σταυρόπουλο (ΚΟΡΡΕΣ), τον κ. Ι. Κίρπιτσα (PRIMAVERA), τον κ. Γ. Σγορούδη (PARAMEDICA) και άλλους.

Η κα Χ. Μινώτου, Γεν. Δ/ντρια της ΔΗΩ ξεκινώντας την ημερίδα τόνισε ότι η παραγωγή αρωματικών φυτών στην Ελλάδα πρέπει οπωσδήποτε να συνοδεύεται από πιστοποίηση βιολογικής καλλιέργειας, ανταποκρινόμενη στις προκλήσεις και στην δημιουργία προοπτικών ανάπτυξης. Η καλλιέργεια Αρωματικών Φαρμακευτικών Φυτών-ΑΦΦ παρουσιάζει ενδιαφέρον τόσο σε επίπεδο εφαρμογής όσο και σε επίπεδο επένδυσης και επιχειρηματικότητας, φαίνεται να απολαμβάνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον από νέους καλλιεργητές και καταγράφει αυξητική τάση της αγοράς σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, με προοπτικές ανάπτυξης.

Η αυτοφυής χλωρίδα της Ελλάδας είναι από τις πλουσιότερες της Μεσογείου και των Βαλκανίων, στην χλωρίδα της Ελλάδας έχουν καταγραφεί 6.000 είδη, από τα οποία 500-600 είναι αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά και περισσότερα από 200 παρουσιάζουν εμπορικό ενδιαφέρον. Τα σημαντικότερα ΑΦΦ στην Ελλάδα είναι: ρίγανη, βασιλικός, μάραθος, κρόκος, φασκόμηλο, θυμάρι, λεβάντα, χαμομήλι & δίκταμο. Με έκπληξη αποτυπώνεται καλλιεργήσιμη έκταση 38.791 στρεμμάτων το 1981, ενώ το 2010 μόνο 18.000, μετά από τον «πυρετό» των σεμιναρίων, των αφιερωμάτων και των «νέων καινοτόμων καλλιεργειών» που μας «βομβαρδίζουν» αποπροσανατολιστικά.

Η Ελλάδα είναι η Τρίτη σε βιοποικιλότητα χώρα στον πλανήτη και είναι κατάλληλη για την ανάπτυξη των ΑΦΦ διότι: έχει ιδανικές εδαφοκλιματικές συνθήκες, μπορεί να καλλιεργήσει ΑΦΦ σε όλες τις περιοχές (ορεινές, ημιορεινές), έχει μικρές απαιτήσεις σε εισροές, παρουσιάζει ανθεκτικότητα σε εχθρούς και ασθένειες, ιδανικές καλλιέργειες για την εφαρμογή βιολογικών μεθόδων παραγωγής και έχει προοπτικές και εμπορικό ενδιαφέρον. Τα ΑΦΦ χρησιμοποιούνται για: Θεραπευτική, Αφεψήματα, Αρωματοθεραπεία, Γαστρονομία, Αιθέρια έλαια, Βελτίωση της γεύσης, Βιομηχανία τροφίμων, Βιομηχανία φαρμάκων, Βιομηχανία καλλυντικών, Αρωματοποιία, Ποτοποιία, Ζαχαροπλαστική, Μελισσοτροφικά και Διακόσμηση

Ο κ. R. Anouchinsky, από το Ινστιτούτο Πιστοποίησης Ηθικής & Οικολογίας ICEA-Instituto Certificazione Ethica e Ampientale, παρουσίασε τους σύγχρονους πιστοποιητικούς οργανισμούς που ελέγχουν τα βιολογικά καλλυντικά, οι οποίοι είναι η BDIH από την Γερμανία, η COSMEBIO και η ECOCERT greenlife από την Γαλλία, η ICEA από την Ιταλία και η SOIL Association στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η πιστοποίηση γίνεται σε δύο επίπεδα, ως φυσικά-natural και ως βιολογικά-organic,από του παραπάνω 5 σε 40 κράτη, για 24.000 προϊόντα, που παράγονται από 1.400 εταιρείες. Η τάση είναι να καθιερωθεί ένα παγκόσμιο πρότυπο πιστοποίησης καλλυντικών το COSMOS

Το 2010 η παγκόσμια αγορά φυσικών καλλυντικών ήταν περίπου 14 δις € με ρυθμό ανάπτυξης 4% ετησίως. Από αυτά μόνο 25% είχαν πιστοποιηθεί ως φυσικά, ενώ το 75% ήταν «εμπνευσμένα από την φύση» (!!!...). Στις ΗΠΑ η αγορά των φυσικών καλλυντικών είναι 3 δις € (δηλαδή το 8% των καλλυντικών), στην Ευρώπη 2 δις € και στην Ασία 8,5 δις €.

Η καθ Σ. Κοκκίνη, Βιολογικό ΑΠΘ, παρατήρησε ότι τα ΕΑΦ-Ελληνικά Αρωματικά Φυτά μπορεί να γραφούν και ως ΕΑΦ-Επιχειρηματικότητα Ανταγωνιστικότητα Φήμη, όπου η Επιχειρηματικότητα επισημαίνεται στο ότι από ένα είδος μπορείς να παράγεις πολλά προϊόντα ανάλογα με το αιθέριο που τονίζεις, πράγμα που σε βοηθά πολύ αν το ξέρεις και το χρησιμοποιείς και μπορεί να σε χαντακώσει επιχειρηματικά αν δεν το ξέρεις και καταστρέφει την σταθερότητα του τελικού μίγματος προϊόντων.

Στην Ελλάδα υπάρχουν σχεδόν όλες οι παραλλαγές ενός είδους, ενώ έξω από αυτήν είναι όλα τα είδη ίδια μέχρι τον βόρειο πόλο. Το ίδιο φυτικό είδος στην Κέρκυρα είναι θυμάρι με 82,1% θυμόλη, ενώ στην Κρήτη είναι ρίγανη με 91,2 καρβακρόλη. Στην Ήπειρο είναι φλισκούνι με πουλεγόνη 0,1%, ενώ στην Μυτιλήνη μέντα  με 97,2%. …Ανάλογα με τον χημειότυπο μοιάζει περισσότερο με Δυόσμο, Μέντα ή Λεβάντα …

Η Ανταγωνιστικότητα οφείλεται στο ότι τα ελληνικά ΑΦΦ έχουν μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε αιθέρια έλαια, πχ η ρίγανη στη Κρήτη περιέχει 8,2% αιθέρια, ενώ αλλού λιγότερο από 0,1%. Τα ελληνικά ΑΦΦ έχουν υψηλότερες τιμές βιολογικώς δραστικών μορίων.

Η Φήμη των ελληνικών ΑΦΦ οφείλεται στην διαχρονική τους χρήση από την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, όπως: Ιπποκράτης (κασσία, κανέλα, σμύρνα-Περί γυναικείων 370πΧ),

Αριστοτέλης (Δίκταμος), Πεδάνιος Διοσκουρίδης (χειρόγραφα Μονής Ιβήρων 12^ος αιών) κλπ.

Η κα Μ. Ρίζου (ΔΗΩ) επεσήμανε Η   Βιολογική καλλιέργεια των αρωματικών φυτών (ΑΦΦ) έχει σαφή πλεονεκτήματα για τον παραγωγό/μεταποιητή διότι του εξασφαλίζει ένα ισχυρό συμπληρωματικό εισόδημα σε περίοδο κρίσης όσο  και για τον καταναλωτή, γιατί αγοράζει ένα ποιοτικό προϊόν απαλλαγμένο από χημικά και το βέβαια οποίο έχει παραχθεί με φιλικές προς το περιβάλλον μεθόδους. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η τιμή ενός κιλού της ξηράς δρόγης ρίγανης μπορεί να κυμανθεί στα 2€ η συμβατική ενώ η αντίστοιχη τιμή για την βιολογική μπορεί να φτάσει και τα 6, 5 €. Εκτιμάται ότι το μέγεθος της αγοράς φυτικών καλλυντικών στην Ελλάδα ανέρχεται στα 60 εκατ. €, παρουσιάζοντας από έτος σε έτος ένα ρυθμό ανάπτυξης της τάξης του 15-20%.

Οι δυνατότητες ανάπτυξης του κλάδου των ΑΦΦ τόσο του πρωτογενή τομέα όσο και του τομέα της μεταποίησης είναι πολύ μεγάλο καθώς υπάρχει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τα άλλα γεωργικά προϊόντα, καθώς μπορεί το ίδιο προϊόν να διατίθεται σε τρεις διαφορετικές αγορές, Νωπό, Αποξηραμένο & ως αιθέρια έλαια-εκχυλίσματα.

Για να αναπτυχθεί ο συγκεκριμένος κλάδος πρέπει να υπάρξει: Σωστός σχεδιασμός, Σχετικής τεχνογνωσία, Προσωπική ενασχόληση σε όλα τα στάδια καλλιέργεια, επεξεργασία, μεταποίηση, απόσταξη, διακίνηση και εμπορία και Αναγκαία κεφάλαια.

Όσον αφορά τον σωστό σχεδιασμό ήδη από τις 9/2/2013 ξεκίνησε με πρωτοβουλία του ΑΓΡΟΡΑΜΑ (Δ. Μιχαηλίδης-6998282382) ευρύς διάλογος για την σύνταξη του καταστατικού της ΕΝΩΣΗΣ ΑΡΩΜΑΤΙΚΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΦΥΤΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ, ο οποίος θα ολοκληρωθεί με υπογραφή του καταστατικού, από όσους θα ήθελαν να είναι ιδρυτικά μέλη της ΕΑΦΦΕ, και θα γίνει στην Λάρισα, στις 8 Ιουν 2013, στις 19.00.

Η Ομάδα Πρωτοβουλίας για την σύσταση της ΑΜΚΕ Ένωση Αρωματικών Φαρμακευτικών Φυτών Ελλάδος-ΕΑΦΦΕ αποτελείται από τους Κ. Γρηγοριάδου-6973511977, Σ.Γκουδίνογλου-6976855676, Ν.Μίμη-6946909846, Ε.Μυρωνίδου-6937414799, Δ.Πεπόνα-6932266484, Μ.Τσούμαρη-6932322415 & Κ.Υψηλάντη-6972323040.

Η Ένωση ΑΦΦ Ελλάδος απευθύνεται κυρίως σε παραγωγούς-αυτοπαραγωγούς πολλαπλασιαστικού υλικού ΑΦΦ και καλλιεργητές ΑΦΦ, οι οποίοι πιθανόν μεταποιούν και εμπορεύονται τα ΑΦΦ που παράγουν. Φαίνεται η ΕΑΦΦΕ θα αγκαλιασθεί από όλους, καθόσον θα μπορούν να εγγραφούν, όταν συσταθεί η ΕΑΦΦΕ, όσοι επαγγελματίες καλλιεργούν επαγγελματικά πάνω από 5 στρέμματα, ενώ για τις συγκροτημένες δομές θα πρέπει να καλλιεργούν τα μέλη τους τουλάχιστον 15 στέμματα.

Σκοπός της ΕΑΦΦΕ θα μπορούσε να είναι: H ανάδειξη και αξιοποίηση των Ελληνικών Αρωματικών Φαρμακευτικών Φυτών. Η προώθηση της έρευνας, παραγωγής, διάθεσης και χρήσης τους, καθώς και των προϊόντων που προέρχονται από αυτά. Η διάδοση της τεχνογνωσίας και η συμβολή στην χάραξη Εθνικής πολιτικής για τα ΑΦΦΕ. Η δημιουργία συνθηκών ανάπτυξης ΑΦΦΕ με γνώμονα την αειφόρο ανάπτυξη της Ελληνικής υπαίθρου.

Ανάμεσα στους στόχους της ΕΑΑΦΕ μπορούν να είναι: Η προώθηση της παραγωγής και εμπορίας ΑΦΦ και συναφών προϊόντων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η ενίσχυση του πνεύματος συνεργασίας, αλληλεγγύης και ενότητας των μελών σε όλη την Ελλάδα μέσω της μεταφοράς τεχνογνωσίας και ανταλλαγής εμπειριών και πρακτικών μεταξύ των μελών. Η προώθηση του αρωματοτουρισμού στην Ελλάδα. Η δημιουργία επώνυμων-πιστοποιημένων προϊόντων. Η σύνδεση, συνέργια και συνεργασία με επιστημονικά - ερευνητικά κέντρα και επαγγελματικές και άλλες οργανώσεις, φορείς κλπ. Η ανάδειξη και αξιοποίηση της ελληνικής αρωματικής χλωρίδας σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Η προώθηση της ιδέας και την ενεργή συμμετοχή για την προστασία της αυτοφυούς αρωματικής χλωρίδας από την ανεξέλεγκτη και παράνομη συλλογή και τη χρησιμοποίηση αυτοφυούς γενετικού υλικού σε ξένες χώρες.

Για την καταγραφή, Δημήτρης Μιχαηλίδης, 6998282382

 http://www.ftiaxno.gr/2013/05/blog-post_7464.html

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ-19 ΜΑΙΟΥ 1914-1923-ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ ΣΤΟΥΣ 353.000 ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΟΥΣ

http://www.hri.org/MPA/gr/other/genoktonia

Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανές δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.
Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.
Το 1908 ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας.
Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.

Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!
Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».
Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.
Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.
Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/140#ixzz2TfntrcQG



http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85

Διεθνής αναγνώριση

Πριν από τον όρο "Γενοκτονία" υπήρχε ο όρος "Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας". Πρόβλημα στη δίκη των γενοκτόνων μπορεί να υπάρξει με το νομικό όρο "nullum crimen nulla poena sine lege", δηλαδή δίχως προϊσχύοντα νόμο δεν υπάρχει έγκλημα ούτε ποινή. Ο όρος της Γενοκτονίας δεν υπήρχε την εποχή εκείνη, έτσι η τιμωρία και καταδίκη εκείνων τίθεται υπό ερωτηματικό. Το ποινικό Δίκαιο, για να εξασφαλίσει τη δίκαιη μεταχείριση των κατηγορουμένων δεν μπορεί να δράσει αναδρομικά. Από την άλλη άποψη όμως σε όλα τα νομικά πλαίσια υπήρχε η τιμωρία της δολοφονίας.
Στις 24 Φεβρουαρίου 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο», ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα. Επίσης, στο 1998 η Βουλή ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη «της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρας εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος».
Στο Δεκέμβριο 2007 η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ελλήνων, μαζί με την γενοκτονία των Ασσυρίων, και εξέδωσε το εξής ψήφισμα^[6]:

«ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η άρνηση μιας γενοκτονίας αναγνωρίζεται παγκοίνως ως το έσχατο στάδιο γενοκτονίας, που εξασφαλίζει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και ευαπόδεικτα προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες,
ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η Οθωμανική γενοκτονία εναντίον των μειονοτικών πληθυσμών κατά τη διάρκεια και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρουσιάζεται συνήθως ως γενοκτονία εναντίον μόνο των Αρμενίων, με λίγη αναγνώριση των ποιοτικά παρόμοιων γενοκτονιών, εναντίον άλλων χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ ότι είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης των Μελετητών Γενοκτονιών, ότι η Οθωμανική εκστρατεία εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας, μεταξύ των έτων 1914 και 1923, συνιστούν γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων, Ποντίων και των Έλλήνων της Ανατολίας.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ η Ένωση να ζητήσει από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες εναντίον αυτών των πληθυσμών, να ζητήσει επίσημα συγγνώμη, και να λάβει τα κατάλληλα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση (μη επανάληψη).»

Οι τουρκικές κυβερνήσεις αρνούνται πως υπήρξε γενοκτονία και τοποθετούν επισήμως το θάνατο των Ελλήνων στα πλαίσια των ευρύτερων απωλειών του πολέμου, του λιμού ή άλλων κοινωνικών αναταράξεων.^[1].