ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΣΦΗΚΑΣ VESPULA GERMANICA, V. VULGARIS, VESPA ORIENTALIS

Παίρνοντας αφορμή την επιτυχή ανάρτηση του φίλου Μάρκου από την Πάρο σχετικά με την καταπολέμηση των σφηκών με δόλωμα (κιμά, σαρδέλες, imidacloprid 20%,νερό) έμαθα από πρώτο χέρι, ότι είναι η μέθοδος που εφαρμόζεται, εδώ και χρόνια, με επιτυχία στο Ισραήλ και τώρα τελευταία και στην Κύπρο.
Εύχομαι να αποδειχτεί Η ΛΥΣΗ για την μάστιγα αυτή, και ίσως είναι η λύση για την μελλοντική καταπολέμηση της ασιατικής σφήκας VESPA VELUTINA!! όταν έρθει και στην Ελλάδα.

• 250 γραμμάρια φρέσκος κιμάς
• ένα μικρό κουτί σαρδέλες σε λάδι, χωρίς το λάδι.
• μισό λίτρο νερό
• 2 ml imidacloprid 20%( 4 πλάσια δόση από την κανονική)

Δεν αναφέρω το όνομα της πολυεθνικής, αλλά την δραστική ουσία(υπάρχουν και σπασμένες πατέντες από άλλες εταιρίες με χαμηλότερο κόστος), γιατί δεν θέλω να κάνω διαφήμιση με ένα προϊόν το οποίο είναι το Νο 1 επικίνδυνο φυτοφάρμακο για την μελισσοκομία.

Ιστορικό χρονικό - Συγχώνευση της Τράπεζας της Ανατολής με την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος

Το έτος 1904 ιδρύεται στην Αθήνα η “ΤΡΑΠΕΖΑ της ΑΝΑΤΟΛΗΣ” (BANQUE D’ORIENT-ORIENT BANK),το καταστατικό της οποίας δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης (ΦΕΚ αρ. 277/7-12-1904).
Συνιδρυτές και συνιδιοκτήτες της Τράπεζας της Ανατολής είναι η Εθνική Τράπεζα Ελλάδος και η Εθνική Τράπεζα Γερμανίας. Αρχικό κεφάλαιο της Τράπεζας Ανατολής ορίζεται το ποσό των δέκα εκατομμυρίων Χρυσών Γαλλικών Φράγκων (10.000.000 χγφ). Είναι αυτονόητο ότι οι συνιδρυτές της Ανατολής έκαναν εγγραφές και πώλησαν μετοχές της νέας τράπεζας πριν καν ξεκινήσει την λειτουργία της.
Το έτος 1906 η Τράπεζα Ανατολής ξεκινά τη λειτουργία της και αμέσως προχωρά σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου κατά 5.000.000 χγφ. Με συνολικό κεφάλαιο 15.000.000 χγφ αναπτύσσεται γρήγορα στη Βόρειο Ελλάδα, στη Μικρά Ασία και στην Αίγυπτο.
Το έτος 1910 κάνει νέα αύξηση μετοχικού κεφαλαίου κατά 10.000.000 χγφ και γίνεται κυρίαρχη στη Μικρά Ασία, Αίγυπτο και όχι μόνον.
Το έτος 1925 προχωρά σε δύο νέες αυξήσεις (μία στην αρχή και μία στο τέλος του έτους) του μετοχικού της κεφαλαίου κατά 5.000.000 χγφ η κάθε μία και έτσι την επόμενη χρονιά (1926) η Τράπεζα της Ανατολής βρίσκεται με κεφάλαιο 35.000.000 Χρυσά Γαλλικά Φράγκα, διαιρεμένο σε 280.000 μετοχές των 125 χγφ.
Το έτος 1932 αποφασίστηκε η συγχώνευση της Τράπεζας της Ανατολής με την Εθνική Τράπεζα Ελλάδος (ΦΕΚ αρ.301/31-12-1932).
Να σημειωθεί ότι τα ακίνητα της Τράπεζας Ανατολής ήταν σημαντικά και πολλά. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το ακίνητο στην οδό Σοφοκλέους 6 στην Αθήνα που στεγαζόταν μέχρι πρόσφατα το Χρηματιστήριο Αξιών, ήταν τα κεντρικά γραφεία της Τράπεζας Ανατολής (ιδιόκτητο), το ακίνητο στην οδό Πανεπιστημίου που στεγάζεται η Τράπεζα της Ελλάδος ακόμη και σήμερα ήταν ιδιοκτησία της Ανατολής, πολλά ακίνητα (οικόπεδα και κτήρια) που περιλαμβάνονται στο τρίγωνο Πανεπιστημίου-Αιόλου-Σοφοκλέους ήταν ιδιοκτησία της Ανατολής!!! Όλα τα ακίνητα της Ανατολής μεταβιβάστηκαν στην Εθνική Τράπεζα άμεσα με την έναρξη της ειδικής εκκαθάρισης, τους πρώτους μήνες του 1933.

Με τη σύμβαση συγχώνευσης της Τράπεζας της Ανατολής με την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος προβλέφθηκε ότι θα γίνει ΕΙΔΙΚΗ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ με σκοπό τον προσδιορισμό του τιμήματος της εξαγοράς της πρώτης από τη δεύτερη, για την ακριβοδίκαιη εκτίμηση της περιουσίας της Τράπεζας της Ανατολής, ώστε να μην αδικηθούν οι μέτοχοι της Τράπεζας Ανατολής.
Η Ειδική Εκκαθάριση προβλέφθηκε να ολοκληρωθεί εντός δύο ετών με δυνατότητα παράτασης εφάπαξ ή αλληλοδιάδοχα. Δηλαδή οι τρείς Ειδικοί Εκκαθαριστές ,που είχαν ορισθεί από την Γενική Συνέλευση της Τράπεζας της Ανατολής την 1/8/1932, έπρεπε από την 1/1/1933 μέχρι την 31/12/1934 ή το αργότερο μέχρι την 31/12/1935 να ολοκληρώσουν την εκκαθάριση.

Στον όρο V της Σύμβασης Συγχώνευσης με τίτλο «Λογαριασμοί ενεργητικού και παθητικού της Τραπέζης της Ανατολής» ορίζεται ότι το ενεργητικό και παθητικό κεφάλαιο της Τράπεζας της Ανατολής μεταβιβάζονται αυτοδίκαια στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και συγχωνεύονται λογιστικά, το μεν παθητικό άμεσα στους διαφόρους λογαριασμούς του παθητικού της Εθνικής, το δε ενεργητικό όχι άμεσα στο σύνολό του αλλά προοδευτικά με την ρευστοποίησή του στην πορεία της ειδικής εκκαθάρισης, στους διαφόρους λογαριασμούς ενεργητικού της Εθνικής.
Όμως ρητά «Εξαιρούνται της τοιαύτης μεταβιβάσεως αι σχετικαί τω εταιρικώ κεφαλαίω της Τραπέζης της Ανατολής μερίδες του παθητικού (κεφάλαιον, λογαριασμός εκτιμήσεως κεφαλαίου εις φράγκα σταθεροποιημένα, κεφάλαιον αποθεματικόν τακτικόν και κεφάλαιον και κεφάλαιον αποθεματικόν έκτακτον), ως και πάν έτερον εν τώ παθητικώ στοιχείον μη αποτελούν υποχρέωσιν προς τρίτους, άτινα δεν θέλουσιν εμφανίζεσθαι εν τη περί ής ο όρος IV ειδική εκκαθαρίσει, δεδομένου ότι θέλει καταβληθή τοις μετόχοις της Τραπέζης της Ανατολής το αντίτιμον των μετοχών των υπό της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος κατά τα εν τώ όρω VIII οριζόμενα».

Δηλαδή, όπως προκύπτει από τον ισολογισμό της Τράπεζας Ανατολής:

α) Κεφάλαιον 35.000.000 χρυσά Φράγκα,
β) Λογαριασμός Εκτιμήσεως Κεφαλαίου εις Φράγκα σταθεροποιημένα 36.298.945,30 χρυσά Φράγκα.
γ) Κεφάλαιον Αποθεματικόν Τακτικόν 4.952.148,60 χρυσά Φράγκα και
δ) Κεφάλαιον Αποθεματικόν Έκτακτον 7.200.000 χρυσά Φράγκα, συνολικά 83.451.093,90 χρυσά Φράγκα έπρεπε να διανεμηθούν ισόποσα στους κατόχους 280.000 μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της Ειδικής Εκκαθάρισης.
Επομένως το ποσό που αναλογεί σε κάθε μετοχή της Τράπεζας της Ανατολής είναι 298 Χρυσά Γαλλικά Φράγκα, κατατεθειμένα έντοκα με 7% από 1/1/1933. Μετά την ολοκλήρωση της Ειδικής Εκκαθάρισης έπρεπε να αποδοθεί ισόποσα και έντοκα με 7% επίσης, το αποτέλεσμα της. Τα ποσά αυτά ΔΕΝ απεδόθησαν ποτέ στους μετόχους της Τράπεζας της Ανατολής, η αξία τους δε αποτιμήθηκε στις αρχές Αυγούστου 2011 από δύο Επιφανείς Έλληνες καθηγητές Πανεπιστημίων της Αμερικής, τους κυρίους: Θεόδωρο Κ. Καρυώτη καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Maryland ΗΠΑ και Νικόλαο Κ. Γεωργαντζά καθηγητή Συστημικής Δυναμικής στο Πανεπιστήμιο Fordham Νέας Υόρκης.

Το οδοιπορικό του δωρητή των μετοχών


Ευτυχώς για την Ελλάδα καμιά συμφωνία δεν έκλεισε, γιατί αλλιώς σήμερα δεν θα μιλάγαμε για το τέλος του δημοσίου χρέους και την ανεξαρτησία της πατρίδας μας. (Υπάρχουν 3 Ένορκες Βεβαιώσεις που αποδεικνύουν την αλήθεια του παραπάνω)

Δείτε και το Ν. 18/1944






Στις 12 Οκτωβρίου 2010 η Εθνική Τράπεζα απαντά σε σχετική αίτηση για μετοχές της Τράπεζας της Ανατολής και ομολογεί:
"Σύμφωνα με το περιεχόμενο της ως άνω σύμβασης συγχώνευσης (κεφ. VIII) οι μετοχές της Τράπεζας της Ανατολής ακυρούνται και μένει μόνο δικαίωμα των μετοχών της για την πληρωμή τους απο την Εθνική Τράπεζα ορισμένου τιμήματος εξαγοράς που αντιστοιχεί σε κάθε μια μετοχή τούς."
Στις 24 Φεβρουαρίου 2011, μετά από επιστολές προς την Εθνική Τράπεζα που έμειναν αναπάντητες, επιδόθηκε σε αυτήν Εξώδικη Δήλωση σχετικά με την Ειδική Εκκαθάριση της Τράπεζας της Ανατολής.
Στις 11 Μαρτίου 2011 και μετά από άκαρπη αναμονή απόκρισης της Εθνικής Τράπεζας αποστέλλεται και δεύτερη Εξώδικη Δήλωση η οποία κοινοποιείται με επιδόσεις στον Πρωθυπουργό της Ελλάδος, κύριο Γεώργιο Α. Παπανδρέου, στον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, κύριο Αντώνη Σαμαρά και στον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κύριο Γεώργιο Προβόπουλο. Στους υπολοίπους που αναγράφονται στην Εξώδικη Δήλωση προς κοινοποίηση δεν επιδόθηκε για καθαρά Πατριωτικούς λόγους.
Απάντηση καμία ,ούτε από την Εθνική, ούτε από τον Πρωθυπουργό ούτε από τον Αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, ούτε από τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος.

Στις 21 Μαρτίου 2011 υποβλήθηκε αίτηση στην Τράπεζα της Ελλάδος με θέμα την πορεία της Εκκαθάρισης της Τράπεζας της Ανατολής. Απάντηση καμία.

Να σημειωθεί ότι προφορικά έχει γίνει γνωστό το θέμα της Τράπεζας της Ανατολής και σε έναν ακόμη Αρχηγό Πολιτικού Κόμματος.

Ασυλία ή υποταγή στο Μεγάλο Αφεντικό ήταν το ερώτημα για την δεκαετία 1930.

Το ίδιο ερώτημα τίθεται και σήμερα!

Νομική Ανάλυση και Τεκμηρίωση

Δια της με αριθμό 147611/1932 σύμβασης συγχώνευσης , συγχωνεύτηκε δια εξαγοράς και απορρόφησης της , η τραπεζική εταιρεία "ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΝΑΤΟΛΗΣ Α.Ε." από την "ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ", πράξη συγχώνευσης η οποία εγκρίθηκε δια της με αριθμό 72186/1932 υπουργική απόφασης που δημοσιεύτηκε στο Δελτίο ΑΕ & ΕΠΕ ΦΕΚ αρ. 301/31-12-1932.
Σύμφωνα με την ανωτέρω σύμβαση συγχώνευσης , προβλέφθηκε ότι θα διενεργηθεί εδική εκκαθάριση , συνεπεία της μεταβιβάσεως των στοιχείων ενεργητικού και παθητικού από την ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΝΑΤΟΛΗΣ στην ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ( επελθούσης καθολικής διαδοχής ), με μόνο και αποκλει-στικό σκοπό τον προσδιορισμό του τιμήματος εξαγοράς, ως ειδικότερα διαδικαστικά προβλέφθηκε με την ανωτέρω πράξη συγχώνευσης.
Η συγχώνευση δια εξαγοράς και απορροφήσεως διενεργήθηκε σύμφωνα με τον Ν. 2190/1920 ( ως τότε ίσχυε ) και τις διατάξεις του Ν. 5261/1931 .
Η σύμβαση συγχώνευσης οφείλει να επισημανθεί ότι συνήφθη , μετά την λήψη σχετικών αποφάσεων των γενικών συνελεύσεων των συγχωνευόμενων εταιρειών , ως όριζε τότε ( 1932 ) το άρθρο 68 του Ν. 2190/1920 . Συγκεκριμένα :
`Αρθρον 68 : Προκειμένου περί συγχωνεύσεως ανωνύμων εταιριών, είτε δια συστάσεως ανωνύμου εταιριών είτε δια συγχωνεύσεως ή πλειόνων υπό άλλης, είτε δι`εξαγοράς μιάς ή πλειόνων υπό άλλης δεν εφαρμόζονται επί των συγχωνευόμενων εταιρειών αι περί εκκαθαρίσεως και διαλύσεως ισχύουσαι διατάξεις. Προς τούτο αρκούσιν αι σύμφωνοι αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων των ενδιαφερομένων εταιρειών λαμβανομέναι κατά τας διατάξεις των άρθρων 29 παρ.3 και 31 παρ.2 .
2. Επί εισφοράς εταιρικής περιουσίας εν τω σύνολω αυτής (ενεργητικόν και παθητικόν) λόγω συγχωνεύσεως δύνανται ο υπουργός του Εμπορίου οσάκις πρόκειται περί συγχωνεύσεως μεγάλων επιχειρήσεων να επιτρέψει την μη εφαρμογήν των περί εκτιμήσεως αυτής διατάξεων των άρθρων 9 και 10.
`Αρθρον 31 : 1. Αι αποφάσεις της γενικής συνελεύσεως λαμβάνονται κατ` απόλυτον πλειοψηφίαν των εν αυτή εκπροσωπουμένων ψήφων.
2. Εξαιρετικώς αι εν παραγράφοις 3 και 5 του άρθρου 29 αποφάσεις λαμβάνονται δια πλειοψηφίας των 3/5 των εν τη συνελεύσει εκπροσωπουμένων ψήφων.
Πλήν όμως , όπως προκύπτει από το ίδιο το σώμα της συμβάσεως συγχωνεύσεως , η σχετική απόφαση από την γενική συνέλευση των μετόχων της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ , δεν ελήφθη με την απαιτούμενη απόλυτη πλειοψηφία , γεγονός το οποίο έχει την νομική και ηθική αξία του .
Στην σχετική σύμβαση συγχώνευσης μνημονεύεται ρητά ότι είναι αδύνατη η ακριβοδίκαιη εκτίμηση της περιουσίας της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ και συνακόλουθα του τιμήματος εξαγοράς , για όσους λόγους μνημονεύονται και προβλέφθηκε ότι θα προσδιορισθεί από την ΕΙΔΙΚΗ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ , η διαδικασία της οποίας ορίστηκε κατά τρόπο σαφή και συγκεκριμένο , καίτοι καθορίστηκε και κατώτατο τίμημα ανά μετοχή το ποσό των 200 δραχμών . Ειδικότερα προβλέφθηκε ότι η εκκαθάριση ( ως συγκεκριμένα καθορίστηκε ) θα πρέπει να διενεργηθεί εντός δύο ( 2 ) ετών ( βλ. VI στ΄) , με δυνατότητα παρατάσεως εφάπαξ ή αλληλοδιάδοχα . Μετά το πέρας της εκκαθάρισης ορίστηκε ( βλ. VIII , ότι η ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ θα πρέπει να καταβάλει το σε έκαστη των 280.000 μετοχών ( ήτοι σε έκαστο κάτοχο αντίστοιχου αριθμού μετοχών) της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ αναλογούν τίμημα , επιπλέον του προκατεληφθέντος ποσού των δρχ. 150, υπόλοιπο του προϊόντος της ειδικής εκκαθάρισης , με παράλληλη παράδοση ( από τον μέτοχο ) του τίτλου της μετοχής προς ακύρωση , ορισθέντος του ποσού των δρχ. 200 ως του ελάχιστου τιμήματος εξαγοράς .
΄Εχει εξαιρετική σημασία να επισημανθεί και αξιολογηθεί το γεγονός ότι τα συμβαλλόμενα μέρη , έκαναν αποδεκτό , με την σύβαση συγχώνευσης ότι το ενεργητικό και παθητικό της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ μεταβι-βάζεται ( μεταβιβάσθηκε ) αυτοδίκαια , κατά νόμω και συμβατικά ( οπότε επέρχεται λογιστική συγχώνευση ) και δη το μεν παθητικό αμέσως στους διάφορους λογαριασμούς του παθητικού αυτής , το δε ενεργητικό , ουχί αμέσως εν τω συνόλω του, εις τους λογαριασμούς του ενεργητικού της ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ, αλλά αναλόγως της προόδου της συντελεσθησόμενης ρευστοποιήσεως , ως προβλέφθηκε και ορίζεται στον όρο ΙV της σύμβασης συγχώνευσης .

Ρητά ΕΞΑΙΡΕΘΗΚΑΝ της σχετικής μεταβιβάσεως οι σχετικές με το ΕΤΑΙΡΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΜΕΡΙΔΕΣ του ΠΑΘΗΤΙΚΟΥ , ρητά προσδιοριζόμενες , ήτοι κεφάλαιο , λογαριασμός εκτιμήσεως κεφαλαίου σε φράγκα σταθεροποιημένα , κεφάλαιο αποθεματικό τακτικό και κεφάλαιο αποθεματικό έκτακτο ως και κάθε έτερο στοιχείο του παθητικού μη αποτελούν υποχρέωση προς τρίτους , ‘’ … ΑΤΙΝΑ δεν θέλουσιν εμφανίζεσθαι εν τη περί ο όρος ΙV ειδική εκκαθάρισει , δεδομένου ότι θέλει καταβληθεί τοις μετόχοις τοις τράπεζας της Ανατολής το αντίτιμον των μετοχών υπό της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος κατά τα εν τω όρω Vi οριζόμενα …. ‘’ .
Απλή ανάγνωση και αξιολόγηση της σύμβασης συγχώνευσης , ως έχει έκτοτε δημοσιευθεί ( βλ. ΦΕΚ φύλο 301/31-12-1932 ) και των τότε δημοσιευμένων ισολογισμών των δύο συγχωνευόμενων εταιρειών , ευχερώς καταδεικνύει ποία ήταν τα στοιχεία ενεργητικού και παθητικού των δύο εταιρειών και ότι έκτοτε τίποτε εξ όσων προβλέφθηκαν ΔΕΝ πραγματοποιήθηκε , με όσες ΝΟΜΙΚΕΣ και ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ το γεγονός αυτό επάγεται για την ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ και τους μετόχους των συγχωνευόμενων εταιρειών και δη αυτών που κατείχαν και κατέχουν τις μετοχές της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ , σύμφωνα με όσα δικαιώματα αυτές τους παράσχουν .
Η καταβολή του τιμήματος εξαγοράς προβλέφθηκε να γίνει μετά την λήξη της ειδικής εκκαθαρίσεως στους κομιστές των μετοχών της ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΝΑΤΟΛΗΣ , καίτοι η ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ έκανε άμεση χρήση όλων των στοιχείων ενεργητικού και παθητικού της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ . Απλή συγκριτική επισκόπηση και αξιολόγηση των στοιχείων ενεργητικού και παθητικού των δύο τραπεζών κατά το έτος 1932 αποδίδει εύγλωττα τα σχετικά συμπεράσματα .
Στην σύμβαση συγχώνευσης ορίστηκε ρητά η διαδικασία της ειδικής εκκαθάρισης και η αιτία διενέργειά της ( προσδιορισμός και πληρωμή τιμήματος στους μετόχους τράπεζας ΑΝΑΤΟΛΗΣ ) . Συμπληρωματικά αυτής , αναπόφευκτα έχουν εφαρμογή οι σχετικές διατάξεις περί εκκαθαρίσεως του Ν. 2190/1920 περί ανωνύμων εταιρειών .
Σύμφωνα με τον Ν. 2190/1920 και δη τον άρθρο 49 ( ως τότε ίσχυε και σε γενικές γραμμές ομοίως ισχύει ) , προβλέπεται :
1. Οι παρά της συνελεύσεως διοριζόμενοι εκκαθαρισταί οφείλουσιν άμα τη ανάληψη των καθηκόντων αυτών να ενεργήσωσιν απογραφήν της εταιρική περιουσίας και να δημοσιευωσι δια του τύπου και του Δελτίου Ανωνύμων Εταιρειών και Εταιρειών Περιορισμένης ευθύνης της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως ισολογισμόν ούτινος υποβάλλεται εις το Υπουργείον Εμπορίου.
2. Την αυτήν υποχρέωσιν υπέχουσιν οι εκκαθαρισταί και κατά την λήξιν της εκκαθαρίσεως.
3. Η γενική συνέλευσις των μετόχων διατηρεί πάντα τα δικαιώματα αυτής κατά τη διάρκεια της εκκαθαρίσεως.
4. Οι λογαριασμοί της εκκαθαρίσεως εγκρίνονται υπό της γενικής συνελεύσεως.
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 2, 8, 12, 13, 14, 18 παρ. 4, 24 παρ. 2, 34, 35β παρ. 1, 35γ, 39,40 του Ν. 2190/1920 προκύπτει ότι στην ανώνυμη εταιρεία, η οποία αποτελεί κεφαλαιουχική ένωση που στηρίζεται όχι στην προσωπική, αλλά στην περιουσιακή συμβολή των εταίρων, τα πρόσωπα των οποίων είναι αδιάφορα προς αυτήν, ο εταιρικός δεσμός εκφράζεται με τη μετοχή. Ο όρος αυτός (μετοχή) είναι πολυσήμαντος. Δηλώνει το μερίδιο του εταιρικού κεφαλαίου που είναι πάντα σταθερό, το δικαίωμα συμμετοχής στην εταιρία, αλλά και το αξιόγραφο, δηλαδή τον τίτλο (το χαρτί) στο οποίο είναι ενσωματωμένο το δικαίωμα αυτό. Η μετοχή ως τίτλος έχει απρόσωπο χαρακτήρα, που της επιτρέπει να έλκει προς την εταιρία μετόχους. Καθώς δε αντιστοιχεί σε σταθερό ποσοστό του κεφαλαίου, είναι αυτοτελής και αδιαίρετη. Έτσι , αν περισσότερες μετοχές περιέλθουν στο ίδιο πρόσωπο, διατηρούν την ατομικότητα τους. Συνεπώς, καθιστούν το πρόσωπο μέτοχο τόσες φορές, όσες και ο αριθμός τους (βλ. ΑΠ 2185/2007, ΕφΠατρ 282/2008, ΕφΑΘ 3126/2000).

Η αξίωση του μετόχου για καταβολή της αναλογίας του στο προϊόν της εκκαθάρισης αποτελεί ένα επιμέρους περιουσιακό δικαίωμα , που πηγάζει από την μετοχική σχέση , καθώς ουσιαστικά συνιστά ένα δικαίωμα δανειστή που πηγάζει από την εταιρική σχέση . Η αξίωση αυτή γεννιέται με την μετοχική σχέση και λειτουργεί ως αφηρημένο δικαίωμα προσδοκίας μέχρι την συγκεκριμενοποίησή του, δηλ. μέχρι να ενεργηθούν νομικά ορθά όλες οι προβλεπόμενες πράξεις εκκαθάρισης . Αποκλεισμός του δικαιώματος αυτού χωρίς και την συναίνεση του μετόχου δεν είναι δυνατή . Ως μέτρο διανομής – αποπληρωμής θα οριστεί η αναλογική αξίωση με βάση τον αριθμό των μετοχών , με βάση την αρχή της ίσης μεταχείρισης ( αρχή ισότητας μετόχων ) . Δικαιούχος είναι ο μέτοχος που αποδεικνύει την μετοχική ιδιότητα κατά τον χρόνο πληρωμής , δηλ. αυτός που κατέχει το σώμα των μετοχικών τίτλων .

Τυχόν παραγραφή του δικαιώματος , άρχεται από το τέλος του έτους εντός του οποίου εγκρίθηκαν οι οικονομικές καταστάσεις περαίωσης της εκκαθάρισης , οι οποίες υπόκεινται και σε δημοσιότητα κατ΄ άρθρο 7α αι 7β Ν. 2190/1920 ( είτε εικοσαετής 249 ΑΚ , είτε πενταετής 250 παρ. 15 ΑΚ ), καθώς στις οικονομικές καταστάσεις απεικονίζεται ο τρόπος διαχείρισης της εκκαθάρισης και ο τρόπος αποτίμησης των μετοχών και του τμήματος εξαγοράς αντίστοιχα.
* Με την παρ. 6 του άρθ. 14 του Ν. 2339/1995 προστέθηκε νέα παρ. στο άρθρο 49 του Ν. 2190/1920 τέθηκε χρονικός προσδιορισμός και περιορισμός της διάρκειας της εκκαθάρισης και ορίστηκε σε μία πενταετία και δεν μπορεί να υπερβεί την δεκαετία .

Η περαίωση – λήξη της εκκαθάρισης προϋποθέτει περαίωση όλων των εκκρεμών προς τα έσω και έξω σχέσεων και μόνο τότε επιφέρει την λήξη της μετοχικής σχέσης , με την απόδοση στον μέτοχο , όσων του αναλογούν , για κάθε μετοχή που κατέχει και αντίστοιχα δικαιούται και επέρχεται ( κατ΄ άλλους) με την έγκριση του τελικού ισολογισμού εκκαθάρισης και ( κατ΄ άλλους ) με την καταχώρηση της περάτωσης στο ΜΑΕ και την περαιτέρω δημοσίευσή της .

Από σχετικό έλεγχο , στις αρμόδιες υπηρεσίες και αρχές , ως και το αρχείο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως , ως και τους δημοσιευθέντες ισολογισμούς , δεν προκύπτει ότι έχει περατωθεί η διαδικασία της εκκαθάρισης ( έλλειψη κάθε σχετικής δημοσιεύσεως ) και ότι πληρώθηκε το οποιοδήποτε ποσό σε μετόχους της τράπεζας ΑΝΑΤΟΛΗΣ και ότι διενεργήθηκε ότι ρητά προβλέφθηκε με την σύμβαση συγχώνευσης , καίτοι απορροφήθηκε – αποκτήθηκε άμεσα κάθε τι το οποίο συνιστούσε στοιχείο ενεργητικού και παθητικού της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ .
Επιβάλλεται να επισημανθεί ότι σε σχετικές εξώδικες οχλήσεις του Α. Σ. , τόσο προς την ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ( βλ. τις εξώδικες προσκλήσεις από 21-2-2011 και 11-3-2011 ) , όσο και προς την εποπτική αυτής αρχή ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ( βλ. αίτηση της 21-3-2011 ) ουδεμία ανταπόκριση υπήρξε και δη ουδεμία εναντίωση ή δήλωση - προς διενέργεια της εκκαθάρισης – υπήρξε . Επισημαίνεται επίσης ότι η δεύτερη προαναφερόμενη εξώδικη δήλωση κοινο-ποιήθηκε στην πολιτική ηγεσία και την εποπτική αρχή και ουδεμία εμφανής και δη δημόσια αντίδραση υπήρξε .

Κατ΄ εκτίμηση των ανωτέρω , συμπερασματικά :

Μη περατωθείσης ( ήτοι διαρκούσης ) της ειδικής εκκαθάρισης ( δεδομένου ότι σε περίπτωση που τυχόν είχε ολοκληρωθεί , θα όφειλαν να έχουν γίνει οι προβλεπόμενες από τον νόμο και την σύβαση συγχώνευσης διαδικαστικές διατυπώσεις και στοιχειώδεις πράξεις δημοσιότητας ) άλλως θα υπήρχε σχετική εναντίωση ή προβολή αντίρροπων σχετικών ουσιαστικών και νομικών ισχυρισμών είτε από την ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ είτε από την ΕΠΟΠΤΙΚΗ ΑΥΤΗΣ ΑΡΧΗ , τεκμαίρεται βάσιμα ότι , σύμφωνα με όσα ορίζει η σύμβαση συγχώνευσης και η οικεία νομοθεσία , διατηρείται και υφίσταται νομικά ισχυρό το δικαίωμα των μετόχων ( κομιστών μετοχών ) της ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΝΑΤΟΛΗΣ , να αξιώσουν την εκκρεμή και μη εισέτι διενεργηθείσα απόδοση του τιμήματος εξαγοράς των μετοχών των ως προβλέπεται διαδικαστικά από την σύμβαση συγχώνευσης , δεδομένου ότι διαρκούσης της εκκρεμούς ( έστω και σε αδράνεια ή εγκατάλειψη ) ειδικής εκκαθάρισης δεν γεννάται θέμα παραγραφής . Η όποια οικονομική ή άλλη αξίωση , εδράζεται στην σύμβαση συγχώνευσης και την νομιμοποιητική ισχύ που παράσχει η κατοχή των μετοχών της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ που έχουν τον χαρακτήρα ΑΞΙΟΓΡΑΦΟΥ , ήτοι ΤΙΤΛΟΥ που ενσωματώνει αξία , ως ειδικότερα προσδιορίζεται στην σύμβαση συγχώνευσης , σε χρημα-τοοικονομικό συνδυασμό και αποτίμηση με βάση τα στοιχεία ενεργητικού και παθητικού της απορροφηθείσας τράπεζας κατά τον χρόνο συγχώνευσης και ως έκτοτε διαχρονικά αποτιμούνται . Επιση-μαίνεται με έμφαση η ρητή εξαίρεση των συμβαλλομένων ως προς τα στοιχεία παθητικού , με ρητή αναφορά στο κεφάλαιο , το λογαριασμό εκτιμήσεως κεφαλαίου σε φράγκα σταθεροποιημένα , το αποθεματικό τακτικό κεφάλαιο , το έκτακτο αποθεματικό κεφάλαιο ως και κάθε έτερο στοιχείο του παθητικού μη αποτελούν υποχρέωση προς τρίτους , ως επίσης την ελάχιστη κατώτατη τιμή αποτίμησης .
Τα όσα προβλέφθηκαν ( και έκτοτε δεν υλοποιήθηκαν ) στην σύμβαση συγχώνευσης ( με όσες σημαντικές έννομες και οικονομικές συνέπειες επάγονται εκατέρωθεν , θετικά και αρνητικά αντίστοιχα ) συνιστούσαν το δικαιοπρακτικό θεμέλιο και τις νομικές και ουσια-στικές προϋποθέσεις πάνω στις οποίες στηρίχθηκε και επετεύχθη η συγχώνευση . Μη αποκληρωθείσας της προβλεπομένης διαδικασίας ( ειδικής εκκαθάρισης ) για την καταβολή του αναλογούντος τιμήματος εκάστης μετοχής , το σχετικό δικαίωμα ( αξίωση ) , διατηρείται νόμιμο και ισχυρό και αντίστοιχα η σχετική υποχρέωση της ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ είναι νόμιμη και ισχυρή , καθώς στα περιουσιακά της στοιχεία ( στοιχεία ενεργητικού και παθητικού ) περιέχονται εκ της συγχωνεύσεως , τα σχετικά περιουσιακά της στοιχεία ( στοιχεία ενεργητικού και παθητικού ) της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ τα οποία παραμένουν έκτοτε μη εισέτι πληρωθέντα και δη εκκρεμή και οφειλόμενα .


Το «ανεύθυνον της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος εκ διαχειρίσεως»

Όρος VII της Σύμβασης Συγχώνευσης: «Η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος απαλλάσεται της ένεκεν ελαφράς αμελείας εθύνης έναντι των κομιστών μετοχών της Τραπέζης της Ανατολής,δια την ήν θέλει ενεργήσει διαχείρισιν των διαφόρων υποθέσεων και εν γένει του ενεργητικού και του παθητικού της συγχωνευθησομένης αυτή Τραπέζης της Ανατολής, εφ’όσον τηρή τα υπό της παρούσης συμβάσεως οριζόμενα». Δυστυχώς η υπόθεση “Τράπεζα της Ανατολής” δεν περιλαμβάνει πράξεις ελαφράς αμελείας, αλλά πράξεις Εγκληματικής Σκοπιμότητας. Εκτός των όσων νομικών επιχειρημάτων και τεκμηρίων αναφέρονται στην πιο πάνω Νομική Ανάλυση, είναι χρήσιμο να παρατεθούν δύο ντοκουμέντα:
α) Οι Ειδικοί Εκκαθαριστές στις 16/12/1935 αποστέλλουν επιστολή στη Διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας και ζητούν πρόσθετη αμοιβή για να συνεχίσουν την εκκαθάριση γιατί «..η Εθνική Τράπεζα δεν εθεώρησε σκόπιμον να περατώση εντός τριετίας την εκκαθάρισιν …….…..παραμένομεν με την πεποίθησιν ότι η Εθνική Τράπεζα αναγνωρίζει ότι ού μόνον δεν επήλθε καθυστέρησις τις εξ υπαιτιότητος ημών, αλλ’ ότι τουναντίον συγκαλούμενοι εκάστοτε προθύμως πάντοτε προσηρχόμεθα και ευσυνειδήτως εξεπληρούμεν την αποστολήν μας……»
β) Στις 26/12/1936 συνεδριάζουν για τελευταία φορά οι Ειδικοί Εκκαθαριστές της Τράπεζας της Ανατολής με τον αντιπρόσωπο της Εθνικής Τράπεζας, (σελ. 89 του Βιβλίου Πρακτικών των Ειδικών Εκκαθαριστών) όπου «ο αντιπρόσωπος της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος γνωρίζει εις τους Ειδικούς Εκκαθαριστάς ότι η αποστολή αυτών έληξε, τερματισθέντος του προσδιορισμού των τιμών ρευστοποιήσεως άπαντος του εναπομείναντος Ενεργητικού της Τραπέζης της Ανατολής».

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ! Η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ και ΔΙΑΤΑΖΕΙ!!! Καταστρατηγεί και καταπατά τη Σύμβαση Συγχώνευσης και τον περί Ανωνύμων Εταιρειών Νόμο 2190/1920.

Η Τράπεζα της Ελλάδος που είναι;

Το Υπουργείο Εμπορίου που είναι;

Το Υπουργείο Οικονομικών που είναι;

Κυριαρχεί ανευθυνότητα ή συγκάλειψη;

Είναι προφανές ότι την εποχή εκείνη η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος έχαιρε ασυλίας τόσο από την Τράπεζα της Ελλάδος όσο και από το επίσημο Κράτος.

Ασυλία ή υποταγή στο Μεγάλο Αφεντικό;

Εύλογα Ερωτήματα

Υπάρχουν αντίθετοι ουσιαστικοί, νομικοί ισχυρισμοί από την Εθνική Τράπεζα και την Τράπεζα της Ελλάδος για το θέμα της παραγραφής;
ΟΧΙ, διαφορετικά θα τους είχαν προβάλει. Θα απαντούσαν απλά ότι η εκκαθάριση ολοκληρώθηκε τότε και ότι δημοσιεύθηκε στο τάδε ΦΕΚ. Απάντηση τέτοια δεν υπάρχει, δημοσίευση σε ΦΕΚ δεν υπάρχει και φυσικά τα ΦΕΚ δεν «πειράζονται», δεν ΑΛΛΑΖΟΥΝ.
Γιατί σιωπά η Εποπτική Αρχή (Τράπεζα της Ελλάδος);
Αυτή είναι Ιδιωτική και λειτουργεί απολύτως ανεξέλεγκτα, έχει δε πολύ «ιδιαίτερη» σχέση με την Εθνική Τράπεζα (Αλήθεια πόσα Ομόλογα Ελληνικού Δημοσίου «τυπώνει» και σε ποια χέρια βρίσκονται, εκτός των γνωστών funds και κυκλοφορούν;)
Γιατί σιωπούν Κυβέρνηση και Αξιωματική Αντιπολίτευση;
Δεν νοιάζονται για τους Έλληνες και την Πατρίδα, νοιάζονται μόνο για την Παγκόσμια Οικονομική Διακυβέρνηση;
Μήπως δεν έχει να πληρώσει η Εθνική Τράπεζα;
Τα χρήματα δεν χάνονται ,κάνουν κύκλους, διαδρομές και κάπου συσσωρεύονται (ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ). Η Εθνική Τράπεζα έχει δημιουργήσει το National Bank Group και συμμετέχει με πολύ υψηλά ποσοστά σε πολλές τράπεζες! (εκτός των γνωστών στα Βαλκάνια)
Πιστεύουν άραγε ότι πτωχεύοντας την Ελλάδα θα διαγραφεί αυτή η απαίτηση;
Η Εθνική Τράπεζα και η Τράπεζα της Ελλάδος ανήκουν στο Παγκόσμιο Τραπεζικό Σύστημα. Αυτές οι τράπεζες λειτουργούσαν και επί Γερμανικής κατοχής 1941-1944. Αν «πτωχεύσουν» αυτές τις τράπεζες θα πτωχεύσουν χιλιάδες τράπεζες στον πλανήτη. Το κόστος για τους εγκεφάλους που σχεδίασαν την Παγκόσμια Οικονομική Διακυβέρνηση και την Παγκόσμια Κυβέρνηση θα είναι ανυπολόγιστο, οικονομικά και πολιτικά. Να σημειωθεί επιπλέον ότι η Γαλλία είναι συνυπεύθυνη ως εγγυήτρια για τις μετοχές της Τράπεζας της Ανατολής!
Γιατί μέχρι τώρα δεν έχουν κινηθεί διαδικασίες να πληρωθούν αυτές οι μετοχές;
Από το 1935 μέχρι το 1941 έγιναν χιλιάδες αιτήματα στην Εθνική Τράπεζα για την πληρωμή των μετοχών. Η απάντηση που έπαιρναν οι μέτοχοι ήταν στερεότυπη: «η συγχώνευση ήταν ζημιογόνος για την Εθνική και δεν έχετε να λάβετε τίποτε παραπάνω από την προκαταβολή που πήρατε στην αρχή της εκκαθάρισης». Οι ΜΟΝΟΙ που πληρώθηκαν την περίοδο εκείνη ήταν οι μέτοχοι της Αιγύπτου, γιατί μεσολάβησε το γραφείο του Πρωθυπουργού της Αιγύπτου μέσω της Ελληνικής Πρεσβείας με εμπιστευτική αλληλογραφία, πληρώθηκαν δε πλέον της προκαταβολής και το μέρισμα του αποθεματικού (298 χρυσά γαλλικά φράγκα συν τόκους 7%) σε χρυσές λύρες Αιγύπτου, για να αποφύγει η Εθνική Τράπεζα δικαστικές διενέξεις. Κατά την περίοδο της Γερμανικής κατοχής και μετά η απάντηση της Εθνικής ήταν πιο πειστική «είναι προπολεμικές οι μετοχές και δεν έχουν πλέον καμιά αξία».

Δια ταύτα


Μη περατωθείσης της ειδικής εκκαθάρισης δεν γεννάται θέμα παραγραφής.
Διατηρείται και υφίσταται νομικά ισχυρό το δικαίωμα των μετόχων (κομιστών μετοχών) της ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΝΑΤΟΛΗΣ, να αξιώσουν την εκκρεμή και μη εισέτι διενεργηθείσα απόδοση του τιμήματος εξαγοράς των μετοχών των ως προβλέπεται διαδικαστικά από την σύμβαση συγχώνευσης.
Οι μετοχές της Τράπεζας της Ανατολής, που σήμερα είναι ιδιοκτησία της Εταιρείας μας, έχουν την εξωπραγματική αξία των 2,7 τρις ευρώ.
Η Εθνική Τράπεζα ,που είναι ιδιωτική, και οι πραγματικοί ιδιοκτήτες της πρέπει να πληρώσουν και θα πληρώσουν.
Ασφαλώς και έχουν να πληρώσουν.
Ιδρύσαμε την Εταιρεία “Η Ελλάς Ποτέ Δεν Πεθαίνει” - “Ellas Never Die” (“END”) για την Ελλάδα μας και όλους τους Έλληνες.
Η “END” Ανήκει σε Όλους μας. Η περιουσία της “END” είναι περιουσία όλων των Ελλήνων.
Δηλώνουμε κατηγορηματικά και απόλυτα ότι δεν είμαστε και δεν θα γίνουμε πολιτική κίνηση ΠΟΤΕ.
Στην εποχή που ζούμε η καχυποψία, η δυσπιστία, η παραπληροφόρηση κυριαρχούν.
Θα μας βομβαρδίσουν με τα φερέφωνά τους (στην Ελλάδα και όχι μόνο) με ό,τι πιο απίθανο μπορείτε να φανταστείτε.
Υψηλά ιστάμενοι της πολιτικής εξουσίας μας έχουν χαρακτηρίσει “πράκτορες”, που θέλουμε να αποσταθεροποιήσουμε την Οικονομία της Ελλάδος και της Ευρώπης. Τους καλέσαμε να έρθουν μαζί μας (όχι να γίνουν “πράκτορες”), να αγωνιστούμε όλοι μαζί για τον κοινό σκοπό, την Πατρίδα μας, αρνήθηκαν! (Επιδόθηκε στον Υπουργό Οικονομικών σχετική επιστολή κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ στα τέλη Ιουλίου 2011 από επιφανείς Έλληνες Πατριώτες της ομογένειας εκεί.)
Δεν θέλουν να αλλάξουν αφεντικά είπαν! Εμείς δεν είμαστε αφεντικά και δε θα γίνουμε.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Ελάτε μαζί μας, γίνετε υποστηρικτές και μέτοχοι στην “END”. Εμάς, τους ιδρυτές της “END”, πιθανόν να μας σταυρώσουν, να μας τσιμεντώσουν, να μας κάνουν θύματα τροχαίου ατυχήματος, να μας εξοντώσουν με ανακοπές και ανευρύσματα εγκεφάλου, να μας εκτελέσουν. Εσείς θα συνεχίσετε και θα νικήσετε.
Είμαστε ήδη αρκετοί, ελάτε να γίνουμε ΟΛΟΙ.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά τους ΕΛΛΗΝΕΣ της Αμερικής και ιδιαίτερα τον γιατρό Εμμανουήλ Λαμπράκη, τον καθηγητή Θεόδωρο Καρυώτη και τον καθηγητή Νικόλαο Γεωργαντζά για την ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΙΑ τους, την αμέριστη βοήθειά τους, την συμπαράστασή τους και τους αγώνες τους.
Να ευχαριστήσουμε επίσης όλους τους ΕΛΛΗΝΕΣ εδώ στην Πατρίδα, που δούλεψαν και δουλεύουν ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΩΣ για το κοινό όραμα: ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΛΛΑΔΑ.

Αστική Εταιρεία Μη Κερδοσκοπικού χαρακτήρα
Ellas Never Die E.N.D.

http://www.ellasneverdie.org/about

http://ksipnistere.blogspot.com/2011/09/670_22.html

ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΩ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.

Γεωργίας Καραμήτρου-Μεντεσίδη, δρ. αρχαιολόγου

ΠΗΓΗ: http://www.efkozani.gr/

Οι Σκοπιανοί και οι φίλα προσκείμενοί τους γνωρίζουν την ιστορία και διεκδικούν.

Οι δικοί μας γνωρίζουν; Αν ναι, το κρύβουν, αν όχι τότε «η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης».

Πάντως η Άνω Μακεδονία ήταν η ΒΔ Μακεδονία (σημερινή Δυτική και μέρος της εκτός Ελληνικών συνόρων), όρος που χρησιμοποιείται από τον Ηρόδοτο ως και τον Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο και ως σήμερα στην εκκλησιαστική ορολογία.

ΔΕΝ είναι γεωγραφικός όρος, είναι ιστορικός. Δεν σημαίνει άνω και κάτω πάτωμα. ΔΕΝ υποψιάζει κανέναν ότι κάτι παραπάνω ξέρουν οι Σκοπιανοί και ο Νίμιτς;

Η ΑΝΩ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Η σημερινή Δυτική Μακεδονία, χώρα που ορίζεται από μικρούς και μεγάλους ορεινούς όγκους και διατρέχεται από τον ποταμό Αλιάκμονα, ανήκει στην Άνω - ορεινή- Μακεδονία των αρχαίων, η οποία εκτεινόταν πέρα από τα σημερινά ελληνικά σύνορα και περιελάμβανε τον ποταμό Εριγώνα, τις λίμνες Αχρίδα και Πρέσπες και τις περιοχές μέχρι τα όρη Dautika, Babuna, Dren στα βόρεια. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. υπήρξε σταθμός της πορείας του «πολυπλάνητου» έθνους των βορειοδυτικών ελληνικών φύλων, στα οποία ανήκαν οι Μακεδόνες και οι Δωριείς (Ηρόδοτος 1.56, 8.137-139, Θουκυδίδης 2.99). Ένας κλάδος τους, οι Αργεάδες Μακεδόνες, στους οποίους βασίλευαν οι Τημενίδες, απόγονοι του Τημένου, γιου του Ηρακλή, μετά από διαδοχικές μετακινήσεις εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Ολύμπου. Στις αρχές του 7ου π.Χ. αι., με πρώτο γνωστό βασιλιά τον Περδίκκα, ίδρυσαν το κράτος των Αιγών. Από τις Αιγές, που σύμφωνα με μεταγενέστερη παράδοση ιδρύθηκαν από τον Αργείο Κάρανο τον 8ο π.Χ. αι., και αργότερα την Πέλλα, γύρω στο 400 π.Χ., συνέχισαν την επεκτατική τους δράση για πολλούς αιώνες.

Η Άνω Μακεδονία μνημονεύεται για πρώτη φορά στον Ηρόδοτο και συγκεκριμένα σε δύο χωρία. Στο πρώτο (7.173.4) περιγράφει την εισβολή των στρατευμάτων του Ξέρξη στη Θεσσαλία: «εσβολήν ες Θεσσαλούς κατά την Άνω Μακεδονίην δια Περραιβών κατά Γόννων πόλιν, τη περ δή και εσέβαλε η στρατιή Ξέρξεω". Στο δεύτερο (8.137-139) αφηγείται την περιπέτεια του ιδρυτή του βασιλείου των Αιγών και απογόνου του Ηρακλή, Περδίκκα, ο οποίος, μαζί με τους αδερφούς του Γαυάνη και Αέροπο, «εξ 'Άργεος έφυγον ες Ιλλυριούς (...) εκ δε των των Ιλλυριών υπερβαλόντες ες την Άνω Μακεδονίην απίκοντο ες Λεβαίην πόλιν». Σαφέστερο διαχωρισμό μεταξύ άνω και κάτω Μακεδονίας συναντάμε στον Θουκυδίδη κατά την εξιστόρηση των συγκρούσεων των Αθηναίων και Λακεδαιμονίων στον βορειοελλαδικό χώρο, στη διάρκεια του λεγόμενου Πελοποννησιακού Πολέμου (2.99.1): «ες την κάτω Μακεδονίαν, ης ο Περδίκκας ήρχεν. Των γαρ Μακεδόνων εισι Λυγκησταί και Ελιμιώται κα άλλα έθνη επάνωθεν, ά ξύμμαχα μεν εστι τούτοις και υπήκοα, βασιλείας δ' έχει καθ' αυτά. Των δ' παρά θάλασσαν νυν Μακεδονίαν Αλέξανδρος ο Περδίκκου πατή και οι πρόγονοι αυτού, Τημενίδαι γαρ το αρχαίον όντες εξ Άργους...». Και στα επόμενα δύο χωρία (1.59 και 2.100) ο διαχωρισμός είναι εξίσου σαφής: «και καταστάντες «οι Αθηναίοι» επολέμουν μετά Φιλίππου και των Δέρδου αδελφών άνωθεν στρατιά εσβληκότων», «ίππους δε προσμεταπεμψάμενοι από των άνω συμμάχων».

Ο Στράβων (7, C326) κατονομάζει τέσσερις περιοχές που ανήκαν στην Άνω Μακεδονία, στην οποία, οι Ρωμαίοι διατήρησαν καθεστώς «ελευθερίας» και αυτονομίας: «και δη και τα περί Λύγκον και Πελαγονίαν και Ορεστιάδα καί Ελίμειαν την Άνω Μακεδονίαν εκάλουν, οι δε ύστερον και ελευθέραν». Ο ίδιος (7, απόσπ.12), αναφερόμενος σε ποταμούς ως φυσικά γεωγραφικά όρια μεταξύ Θεσσαλίας, Ηπείρου και Μακεδονίας, τη συνδέει με τον Αλιάκμονα: «ότι Πηνειός ορίζει την Κάτω και προς τη θαλάττη Μακεδονίαν από Θετταλίας και Μαγνησίας, Αλιάκμων δ' την Άνω Μακεδονίαν».

Ο Λίβιος (45.29.9 και 45.30.6) αναφερόμενος στη διαίρεση της Μακεδονίας σε τέσσερις «μερίδες» μετά την ήττα του Περσέα στην Πύδνα το 168 π.Χ. από τους Ρωμαίους υπό τον Αιμίλιο Παύλο, ορίζει ως τέταρτη μερίδα την Άνω Μακεδονία «trans montem Boram», με έδρα την Πελαγονία και σύνορα την Ιλλυρία και την Ήπειρο. Αναφέρει σ' αυτήν, ως κατοίκους, τους Εορδούς, Λυγκηστές, Πελαγόνες και προσθέτει, ως περιοχές, την Ατιντανία, την Τυμφαία και την Ελιμιώτιδα.

Από τη σύγχρονη ιστορική έρευνα εντάσσονται σ' αυτήν η Ελιμιώτις, η Λυγκηστίς, η Ορεστίς, η Πελαγονία, η Εορδαία, η Τυμφαία, η Δερρίοπος, η Ατιντανία και η Δασσαρήτις. Ομοφωνία, ωστόσο, υπάρχει μόνο για τις πρώτες τέσσερις περιοχές, ενώ η Δερρίοπος εντάσσεται στην Πελαγονία. Οι ανένταχτες περιοχές στα δυτικά-βορειοδυτικά, κυρίως, της Άνω Μακεδονίας μπορούν να συμπεριληφθούν στα «άλλα έθνη επάνωθεν» του Θουκυδίδη (2.99), αν ήταν μακεδονικές. Οπωσδήποτε, ένα τμήμα της θεωρούμενης Δασσαρήτιδας, όπως και της Ατιντανίας, ανήκε στην Ήπειρο, ενώ η περιοχή γύρω από τη Λυχνίτιδα-Αχρίδα μπορεί να ενταχθεί στην Άνω Μακεδονία. Για τα νέα αυτά όρια της Άνω Μακεδονίας, τα οποία αποτυπώθηκαν πάνω σε χάρτη της Γ.Υ.Σ. (Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού), στηρίχθηκα αφενός στην ιστορική έρευνα, παλαιότερη και νεότερη, και αφετέρου στα πορίσματα της νεότερης αρχαιολογικής-ανασκαφικής έρευνας, η οποία έδωσε νέα διάσταση στην πολιτισμική φυσιογνωμία της Μακεδονίας.

Είναι γνωστό, λοιπόν, ότι η Άνω Μακεδονία αποτέλεσε την αφετηρία, το ορμητήριο των βορειοδυτικών ελληνικών φύλων, τα οποία στο βόρειο χώρο ονομάστηκαν μακεδονικά και στο νότιο δωρικά, κατά τον Ηρόδοτο. Σύμφωνα με τον Ησίοδο (8ος αι. π.Χ.) ο Μακεδών ήταν αδελφός του Μάγνητα, γιοί και οι δυο του Δία και της Θυίας, κόρης του Δευκαλίωνα και αδελφής του Έλληνα. Κατά τον Ελλάνικο, συγγραφέα του 5ου π.Χ. αι., ο Μακεδών ήταν γιος του Αιόλου και εγγονός του Έλληνα. Η σημασία των αρχαίων αυτών πηγών, που δεν εξαντλούνται στις παραπάνω, έγκειται στο ότι μας δείχνουν με ποιον τρόπο οι νότιοι Έλληνες αντιλαμβάνονταν, ήδη από τα ομηρικά χρόνια, την ενότητα του ελληνικού έθνους, στο οποίο ανήκαν και οι Μακεδόνες - ας μη ξεχνάμε άλλωστε ότι οι θεοί κατοικούσαν στον Όλυμπο.

Η Άνω Μακεδονία με τα βασίλεια της Ελίμειας, Ορεστίδας, Εορδαίας, Λυγκηστίδας και Πελαγονίας, δεν είχε αποδυναμωθεί και απομονωθεί πολιτισμικά και κοινωνικά, όπως δυστυχώς αρχικά, από έλλειψη αρχαιολογικών-ιστορικών δεδομένων, είχε γραφεί. Αυτό αποδεικνύεται από την υψηλή χρονολόγηση, τον πλούτο, την ποιότητα και το χαρακτήρα των αρχαιολογικών ευρημάτων, μετά τη συστηματική έρευνα στην Αιανή και αλλού, που επέβαλε την επανεξέταση, κάτω από νέο πρίσμα, παλαιότερων αρχαιολογικών ευρημάτων.

Η αποκάλυψη στην Αιανή οικοδομημάτων και μνημειακών τάφων με ανάλογα κινητά ευρήματα, που δηλώνουν αυτόματα ενιαίο ελληνικό πολιτισμό και χρονολογούνται στα αρχαϊκά και κλασικά χρόνια, οδηγεί αναγκαστικά στη διαπίστωση ότι υπήρχαν οργανωμένες πόλεις με λαμπρή αρχιτεκτονική πολύ πριν από την ενοποίηση όλης της Μακεδονίας από τον Φίλιππο Β' (359-336 π.Χ.), στον οποίο οι ιστορικοί απέδιδαν την ίδρυση των πρώτων πόλεων- αστικών κέντρων στην Άνω Μακεδονία. Παράλληλα, η αποκάλυψη αρχαϊκών και κλασικών επιγραφών, από τις πρωιμότερες του μακεδονικού χώρου, αποτελούν απτά τεκμήρια της εθνικής ταυτότητας των Μακεδόνων. Κατά τρόπο λογικό και αναγκαίο συμπεραίνουμε ότι, παράλληλα με τους Αργεάδες Μακεδόνες της Κάτω Μακεδονίας, τα «επάνωθεν», κατά το Θουκυδίδη, ελληνικά βασίλεια της Άνω Μακεδονίας, χαρακτηρίζει τον 6ο και 5ο π.Χ. αι. υψηλό βιοτικό και πολιτιστικό επίπεδο.

Οι σύγχρονοι νομοί Καστοριάς, Φλώρινας, Κοζάνης και Γρεβενών ανήκαν στην Άνω Μακεδονία, σύμφωνα με το διαχωρισμό της Μακεδονίας από τους αρχαίους συγγραφείς σε ορεινή Άνω - και πεδινή - Κάτω. Η Άνω Μακεδονία, λοιπόν, απαρτιζόταν από ιδιαίτερα βασίλεια που αποτελούσαν συγγενικές φυλετικές ομάδες - έθνη με κοινωνικό και πολιτικό σύστημα, το οποίο βασιζόταν κατά τους πρώτους αιώνες της εμφάνισής τους στις αρχές του αγροτοποιμενικού βίου. Μέσα στα γεωγραφικά όρια των παραπάνω νομών κατοικούσαν οι Ορέστες, Λυγκηστές, Εορδοί, Τυμφαίοι, Ελιμιώτες, οι οποίοι μέχρι την ύστερη αρχαιότητα, παρόλη την ενοποίηση του μακεδoνικού βασιλείου, την ανάπτυξη των πόλεων ως διοικητικών κέντρων και τη ρωμαϊκή κατάκτηση, διατήρησαν τη φυλετική τους οργάνωση, όπως φαίνεται και από τις αναφορές του εθνικού της περιοχής στον αυτοπροσδιορισμό των κατοίκων τους π.χ. Μακεδών Ελιμιώτης, Εορδαίος κτλ. Η οριστική ενοποίηση επιτεύχθηκε χάρη στην πολιτική και στρατιωτική ιδιοφυία του Φιλίππου Β', ο οποίος με συνεχείς νίκες και άριστες διπλωματικές μεθόδους πέτυχε την ενσωμάτωση των εθνών της Άνω Μακεδονίας, την κατάταξη των ευγενών στην τάξη των εταίρων, και συνεπώς την εξασθένηση και κατάργηση των ηγεμονικών οίκων. Η προσάρτηση της Ελίμειας, όπως και των άλλων «επάνωθεν» περιοχών, πραγματοποιήθηκε μάλλον ειρηνικά και εδραιώθηκε μετά την επιτυχή απώθηση και συντριβή των Ιλλυριών τόσο από τον Φίλιππο (358 π.Χ.) όσο και τον στρατηγό του Παρμενίωνα (356 π.Χ.), ο οποίος, όπως και πολλοί άλλοι στρατηγοί, καταγόταν από την Άνω Μακεδονία και συγκεκριμένα από την Πελαγονία, βορείως του Εριγώνα, σημερινού Cerna.

Είναι βέβαιο ότι η συμβολή των «επάνωθεν» στη νικηφόρα εκστρατεία ως τις Ινδίες, που έγινε με τη συμμετοχή όλων των Ελλήνων «πλην Λακεδαιμονίων», υπήρξε καθοριστική. Από τις έξι ταξιαρχίες του Μ. Αλεξάνδρου στα 330 π.Χ. τρεις προέρχονταν από την Άνω Μακεδονία, δηλαδή την Ελίμεια, την Ορεστίδα μαζί με τη Λυγκηστίδα και την Τυμφαία (Διόδωρος 17. 57. 2). Επιπλέον διοικούνταν για πολλά χρόνια από ταξίαρχους (ο Κοίνος Πολεμοκράτους, Ελημιώτης, ο Περδίκκας Ορόντου από την Ορεστίδα και ο Αμύντας Ανδρομένους και Πολυπέρχων Σιμμία αργότερα από την Τυμφαία), μέλη των βασιλικών οίκων της Άνω Μακεδονίας. Επιπλέον ταξίαρχοι, όπως ο Κρατερός και άλλοι, διοικούσαν ταξιαρχίες που προέρχονταν από άλλες περιοχές. Για τις τρεις μόνον από τις έξι ταξιαρχίες χρησιμοποιείται ο όρος ασθέταιροι. Το όνομα δόθηκε από τον Μ. Αλέξανδρο και συνδεόταν με ένα είδος πολεμικών τιμών για εξαιρετικές υπηρεσίες και αφορούσε δε τους Μακεδόνες από την Άνω Μακεδονία, οι οποίοι ξεχώριζαν για τις ικανότητές τους σε σκληρές δοκιμασίες.

Κατά το 2ο π.Χ. αι., και συγκεκριμένα μετά την ήττα του Περσέα στην Πύδνα το 168 π.Χ., σύμφωνα με το διακανονισμό του Αιμιλίου Παύλου στην Αμφίπολη η Άνω Μακεδονία αποτέλεσε, όπως ήδη αναφέραμε, την τέταρτη μερίδα. Το ίδιο καθεστώς διατηρήθηκε πιθανότατα και μετά την ήττα του σφετεριστή του μακεδονικού θρόνου Ανδρίσκου στα 148 π.Χ. από τα ρωμαϊκά στρατεύματα, που είχε ως συνέπεια και τη μεταβολή της Μακεδονίας σε ρωμαϊκή επαρχία (provincia Macedonia), με έδρα τη Θεσσαλονίκη.

Θυμήθηκαν ότι μας χρωστούν οι Γερμανοί

Η Welt παραδέχεται ότι μόνο το αναγκαστικό δάνειο της Τράπεζας της Ελλάδας στους ναζί με χαμηλούς τόκους σήμερα αντιστοιχεί σε 95 δισ. δολάρια.

Δημοσίευμα της γερμανικής Die Welt επαναφέρει στο προσκήνιο το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων που η Γερμανία κατά πολλούς οφείλει στην Ελλάδα και οι οποίες από μόνες τους θα μπορούσαν να αλλάξουν δραστικά την εικόνα για την δοκιμαζόμενη από την ύφεση και τα χρέη ελληνική οικονομία.

Κάποια από τα αιτήματα ή τις υποχρεώσεις αποζημίωσης "έχουν ικανοποιηθεί σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο" τα προηγούμενα χρόνια, σημειώνεται, αλλά είναι σαφές ότι η ζημιά που προκλήθηκε στην Ελλάδα ήταν ιδιαίτερα μεγάλη και δεν αποκαταστάθηκε. "Ανεξάρτητοι ιστορικοί καταλήγουν ότι τα δεινά που υπέστη η Ελλάδα λόγω της κατοχής όταν αποδίδονται με οικονομικούς όρους, σε απόλυτους αριθμούς και αναλογικά με τον πληθυσμό της χώρας, τοποθετούν την χώρα στην τέταρτη θέση μετά την Πολωνία, τη Σοβιετική Ένωση και τη Γιουγκοσλαβία".

Η Welt κάνει μία ιστορική αναδρομή στο γιατί η Δύση "επέβαλε" στην Ελλάδα να μην διεκδικήσει άμεσα και πλήρως την οικονομική της αποζημίωση, πέραν των υλικοτεχνικών αποζημιώσεων. Συνολικά, εκτιμά ότι καταβλήθηκαν από το τέλος του ελληνικού Εμφυλίου και μετά περίπου 41 δισ. δολάρια στη χώρα μας. Τελικά η ελληνική κυβέρνηση το 1990 συμφώνησε να μην διεκδικήσει περαιτέρω αποζημιώσεις.

Κάνει ωστόσο ιδιαίτερη αναφορά σε μία από τις γερμανικές "αρπαγές", δηλαδή το δάνειο που αναγκάστηκε να παραχωρήσει άτοκα στο Βερολίνο η Τράπεζα της Ελλάδος, το οποίο έφτανε τα 476 εκατ. μάρκα εκείνη την εποχή.

Το ποσό αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί "ζημιά", οπότε η Ελλάδα με τη συμφωνία του 1990 δεν μπορεί να διεκδικήσει κάτι παραπάνω. Μπορεί όμως να θεωρηθεί και δάνειο το οποίο δεν αποπληρώθηκε. Σε μία τέτοια περίπτωση, η Γερμανία χρωστάει στην Ελλάδα, αλλά πόσο; "Χωρίς τόκους, το ποσό σε σημερινές τιμές αντιστοιχεί σε 14 δισ. δολάρια. Με ετήσιο επιτόκιο 3% τα 66 χρόνια που μεσολάβησαν, η συνολική οφειλή φτάνει τουλάχιστον τα 95 δισ. δολάρια" παραδέχεται η Welt.

Η αναγνώριση μίας τέτοιας οφειλής θα συνιστούσε ένα προηγούμενο "που θα μπορούσε να οδηγήσει σε τεράστιες απαιτήσεις", παραδέχεται η εφημερίδα, χωρίς πάντως να αποκλείει το δίκαιο ή λογικό του αιτήματος.