ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΠΕΛΙΤΙ

Συμφωνία μ’ ένα δέντρο

Έχω φίλο μου πιστό

ένα δέντρο φουντωτό.

Συμφωνία του’ χω κάνει

με χαρτί και με μελάνι.

Να του δίνω εγώ νερό.

Να μου δίνει αυτό χορό.

Να παινεύω τα πουλιά του.

Να του λέω σ’ αγαπώ.

Να μου δίνει τον καρπό.

Ν’ αγκαλιάζω τον κορμό του.

Να με λέει κι αδερφό του.

Και να ζήσουμε μαζί

όσο ζω κι όσο θα ζει.

Γιώργης Κρόκος

www.peliti.gr

Καλώς ήλθατε στην ιστοσελίδα της Εναλλακτικής κοινότητας "Πελίτι"

"Από χέρι σε χέρι και από γενιά σε γενιά για να μην χάσουμε αύριο αυτά που έχουμε σήμερα"

Το Πελίτι ξεκίνησε από τον Παναγιώτη Σαϊνατούδη ως προσωπική του ανάγκη το 1995. Σήμερα αγκαλιάζει πολλούς και μάλιστα διαφορετικούς ανθρώπους από όλο τον κόσμο.

Το σήμα του "Πελίτι" είναι ένα δέντρο μια βελανιδιά. Πιασμένοι χέρι, χέρι χορεύουν σε κύκλο άντρες και γυναίκες. Είναι εμπνευσμένο από έναν Ινδιάνικο μύθο. Προτάθηκε από τον Παναγιώτη Σαϊνατούδη και σχεδιάστηκε από την Αγγελική Καϊσερογλού. Πελίτ στα ποντιακά σημαίνει βελανιδιά. Η επωνυμία "Πελίτι" είναι εμπνευσμένη από μια μεγάλη βελανιδιά που βρίσκεται στο Δασωτό Κ. Νευροκοπίου νομού Δράμας.

Οι βασικοί στόχοι του "Πελίτι" είναι:

η συλλογή, διατήρηση και διάδοση των ντόπιων ποικιλιών,

η ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών χωρίς τη μεσολάβηση του χρήματος,

η δημιουργία μιας εναλλακτικής κοινότητας με κύριο άξονα τη διατήρηση των ντόπιων ποικιλιών.

Φιλοσοφικό υπόβαθρο του "Πελίτι"

Ξεκινάμε από την άποψη ότι όλοι μας φέρουμε ευθύνη γι' αυτά που γίνονται σε προσωπικό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Εμείς οι ίδιοι οδηγούμε τα γεγονότα με τη στάση και τη σκέψη μας. Κατά συνέπεια ο καθένας μας κρατάει ένα μέρος από τη λύση των προβλημάτων σε προσωπικό και σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν είμαστε θύματα καταστάσεων ούτε φταίνε οι άλλοι γιa αυτά που ζούμε εμείς. Εστιάζουμε την προσοχή μας στα θετικά πράγματα που γίνονται και αυτά ως δια μαγείας αυξάνουν.

Δε γνωρίζουμε τι είναι το καλό και τι το κακό. Δε γνωρίζουμε γιατί γίνονται κάποια γεγονότα. Αν δούμε τα πράγματα μέσα στην πορεία του χρόνου, αυτό που σήμερα είναι πόνος αύριο θα είναι χαρά και μετά μπορεί να είναι πάλι πόνος και ούτω καθεξής. Δεν έχει σημασία η κοινωνική ή η οικονομική μας θέση. Η σκέψη μας είναι πολύ δυνατή και αρκετή για να κατευθύνει τα πράγματα. Όλοι μαζί έχουμε ακόμη πιο μεγάλη δύναμη. Το σημαντικό δεν είναι να βλέπουμε τι κάνουν οι άλλοι αλλά τι κάνουμε εμείς. Το πρόβλημα δεν είναι αν θα βγει στην αγορά ένα καινούριο προϊόν. Το ζήτημα είναι αν θα το στηρίξουμε ή όχι. Οι πολυεθνικές κάνουν τη δουλειά τους κι εμείς τη δική μας. Δεν καταναλώνουμε και δεν στηρίζουμε τα προϊόντα που καταστρέφουν το περιβάλλον. Δεν πολεμάμε με κανέναν έξω από μας, αυξάνουμε τη συνειδητότητά μας και αυτό είναι αρκετό για να φέρει τεράστιες αλλαγές.

Νομικό πρόσωπο του "Πελίτι"

Το "Πελίτι" είναι αστική μη κερδοσκοπική εταιρία, εγκεκριμένη από το πρωτοδικείο της Δράμας.

Συλλογή, διατήρηση και διάδοση των ντόπιων ποικιλιών

Το "Πελίτι" σήμερα είναι η σημαντικότερη οργάνωση στην Ελλάδα, στο θέμα της συλλογής, διάδοσης και διάσωσης των ντόπιων ποικιλιών. Επίσης ασχολείται και με την καταγραφή των αυτόχθονων αγροτικών ζώων.

Εξερευνητικές αποστολές

Σε όλη τη διάρκεια του χρόνου πραγματοποιούνται εξερευνητικές αποστολές στην ηπειρωτική και την νησιώτικη χώρα. Την πρώτη πενταετία που ξεκίνησε το Πελίτι 1995-2000 είχαν συγκεντρωθεί και διανεμηθεί πάνω από 1200 ποικιλίες λαχανικών, σιτηρών, κ. λ. π.,. Πάνω από 70.000 ερασιτέχνες και επαγγελματίες καλλιεργητές έχουν προμηθευτεί σπόρους ή φυτά από το Πελίτι από το 1995 ως σήμερα..

Η διατήρηση των ποικιλιών

Ένα μέρος από τις ποικιλίες που βρίσκουμε στις εξερευνητικές αποστολές το δίνουμε στην Τράπεζα Γενετικού Υλικού, που είναι ο εθνικός φορέας για το φυτικό γενετικό υλικό. Ένα άλλο μέρος το δίνουμε σε συνεργαζόμενους καλλιεργητές–διατηρητές, προκειμένου να αναλάβουν τη ζωντανή διατήρησή του και την αξιολόγησή του.

Αποστολές σπόρων

Το "Πελίτι" έχει την δυνατότητα να δίνει μικρές ποσότητες σπόρων σε καλλιεργητές. Οι σπόροι αυτοί είναι αβελτίωτες ποικιλίες και δίνονται δωρεάν από το Πελίτι.

Πανελλαδική Γιορτή Ανταλλαγής Ντόπιων Ποικιλιών

Το Μάρτιο του 1999, το "Πελίτι" οργάνωσε την 1η Πανελλαδική Γιορτή Ανταλλαγής Ντόπιων Ποικιλιών.

Το Σάββατο 10 Απριλίου του 2010 θα πραγματοποιηθεί η 11η Πανελλαδική Γιορτή Ανταλλαγής Ντόπιων Ποικιλιών στη γη του Πελίτι, στο Μεσοχώρι του Δήμου Παρανεστίου στο Ν. Δράμας. Από την 5η Πανελλαδική Γιορτή καθιερώθηκε ως χρόνος διεξαγωγής το Σάββατο μετά το Πάσχα.

Οι στόχοι της γιορτής είναι:
1. Να δοθούν σε όσο το δυνατόν περισσότερους καλλιεργητές παραδοσιακές ποικιλίες λαχανικών, σιτηρών κ α.

2. Να έρθουν σε επαφή μεταξύ τους οι καλλιεργητές ντόπιων ποικιλιών και να ανταλλάξουν ποικιλίες, πληροφορίες και εμπειρίες.

3. Να βρουν παραδοσιακές ποικιλίες οι καλλιεργητές που δεν έχουν παραδοσιακούς σπόρους.

4. Να γίνουν όλες οι ανταλλαγές ελεύθερα χωρίς τη μεσολάβηση του χρήματος.

Κατά τόπους αγροκτήματα

Το 2000 ξεκίνησαν τα Κατά τόπους αγροκτήματα για τη διαφύλαξη των ντόπιων ποικιλιών και των αυτόχθονων αγροτικών ζώων. Τα "κατά τόπους αγροκτήματα..." παρουσιάζει τις δράσεις του Πελίτι, αυτά που έγιναν και αυτά που είναι να γίνουν. Τα "κατά τόπους αγροκτήματα..." είναι ένας χάρτης που καταγράφει τους καλλιεργητές, την περιοχή τους και τις ποικιλίες που διατηρούν. Τα "κατά τόπους αγροκτήματα..." κυκλοφορούν κάθε Σεπτέμβριο μόνο σε έντυπη μορφή. Από το Σεπτέμβριο του 2010 κυκλοφορεί το 10ο τεύχος.

7η Απριλίου μέρα αφιερωμένη από το Πελίτι στις ντόπιες ποικιλίες

Το 2002 το "Πελίτι" πρότεινε και καθιέρωσε την 7η Απριλίου ως μέρα αφιερωμένη στις ντόπιες ποικιλίες. Η ιδέα ήρθε από μια ομάδα μαθητών που είχαν συνεργαστεί με το "Πελίτι", από το γυμνάσιο Λεχαίου Κορινθίας. Οι μαθητές αυτοί κάθε χρόνο κάνουν φυτά και τα μοιράζουν σε ανοιχτή γιορτή σε καλλιεργητές της περιοχής τους.

Το 2003 η κ. Σάρον Ρέμπελ από τον Καναδά μας έδωσε την ιδέα να καθιερωθεί ως παγκόσμια ήμερα για τις ντόπιες ποικιλίες. Έτσι αρχίσαμε να προτείνουμε σε οργανώσεις του εξωτερικού να συμμετέχουν στον εορτασμό μοιράζοντας δωρεάν σπόρους και φυτά σε καλλιεργητές. Τον Απρίλιο του 2003 η μέρα αυτή γιορτάστηκε στο Μπαγκλαντές το 2004 γιορτάστηκε στην Ινδία και το 2005 γιορτάστηκε στην Ινδία και στην Αγγλία. Στη γιορτή αυτή δεν πάμε να καταγγείλουμε τους «υπεύθυνους», αλλά πάμε να πάρουμε ένα μέρος από την ευθύνη μας για το θέμα των ντόπιων ποικιλιών.

Ενθαρρύνοντας τοπικές ομάδες

Το "Πελίτι" έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην ενθάρρυνση και δημιουργία τοπικών ομάδων για τη συλλογή και διάδοση των ντόπιων ποικιλιών. Ακόμη έχει εμπνεύσει και στηρίζει τις ενέργειες που γίνονται για τη διατήρηση τον ντόπιων ποικιλιών στην Κύπρο, την Τουρκία, τις Η.Π.Α. κ.α.

Εγχειρίδιο για τη συλλογή και τη διατήρηση των ντόπιων ποικιλιών

Το "εγχειρίδιο για την συλλογή και διατήρηση των ντόπιων ποικιλιών", είναι ένα βιβλιαράκι που αναφέρεται στο πώς να συλλέξετε σπόρους και πώς να τους συντηρήσετε. Εκδόθηκε με σκοπό να βοηθήσει τους συνεργαζόμενους καλλιεργητές.

Ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών χωρίς τη μεσολάβηση του χρήματος

Το 2002 ξεκίνησε το "Πανελλαδικό Δίκτυο Ανταλλαγής Αγαθών και Υπηρεσιών Χωρίς Χρήματα, του Πελίτι" με σκοπό: την επαφή και συνεργασία των ανθρώπων χωρίς τη μεσολάβηση του χρήματος. Κάθε χρόνο εκδίδεται το έντυπο "από χέρι σε χέρι και από καρδιά σε καρδιά" Από τον Σεπτέμβριο του 2010 κυκλοφορεί το 9ο τεύχος.

Τα Οικονομικά του "Πελίτι"

Όλοι όσοι συμμετέχουμε στις δράσεις του "Πελίτι" είμαστε εθελοντές. Σε σύνολο κάθε χρόνο προσφέρουν εργασία, γνώσεις, τεχνική υποστήριξη κ.λ.π. πάνω από 300 εθελοντές. Στον εορτασμό της 7ης Απριλίου συμμετέχουν κάθε χρόνο κοντά στους 300 με 400 μαθητές.

Τα έσοδα του "Πελίτι" είναι από:

α) τις προσφορές και δωρεές, των φίλων του

β) τις εκδόσεις του Πελίτι (βιβλία, καρτ ποσταλ, μπλουζάκια, πάνινες τσάντες κ.α).

γ) από τους οικονομικούς υποστηρικτές.

Αν επιθυμείς μπορείς να γίνεις οικονομικός υποστηρικτής του Πελίτι, Με την ελάχιστη συνδρομή των 20 ευρώ θα λαμβάνεις κάθε χρόνο την ετήσια έκδοση "Κατά τόπους αγροκτήματα..." ενημέρωση για εκδηλώσεις και δράσεις που θα γίνονται στην περιοχή σου, καθώς και για κάθε σοβαρό ζήτημα που αφορά τους σπόρους.

Για την οικονομική υποστήριξη του "Πελίτι" έχει ανοιχτεί τραπεζικός λογαριασμός στην Αγροτική τράπεζα της Ελλάδος.

Αριθμός λογαριασμού: 198 04 003033 49

IBAN:GR21 0430 2120 0019 8040 0303 349

BIC:ABGRGRAA

Δικαιούχος: Εναλλακτική Κοινότητα Πελίτι

είναι σημαντικό, να μας ενημερώσετε για την κατάθεση σας στο ή στο τηλέφωνο 2524022059 begin_of_the_skype_highlighting 2524022059 end_of_the_skype_highlighting (εννιά το πρωί με μία το μεσημέρι).

Δημιουργία μιας εναλλακτικής κοινότητας

Ένα αγρόκτημα για το μέλλον μια "κιβωτός" για το παρόν. Από το 2003 ξεκίνησε η "σπορά" για τη δημιουργία ενός αγροκτήματος - κοινότητας κιβωτού για τις ντόπιες ποικιλίες. Μια κοινότητα ειρήνης και αγάπης όπου η διατήρηση των ντόπιων ποικιλιών ή ανταλλαγή των αγαθών και η αρμονική συνύπαρξη, θα είναι μια φυσική στάση των ανθρώπων, που θα πηγάζει μέσα από την αγάπη τους για τη ζωή και την ποικιλομορφία της φύσης.

Όλα τα πράγματα που κατασκεύασε ο άνθρωπος πήραν μορφή πρώτα στη σκέψη του. Το 2009 το Πελίτι απόκτησε τη δική του γη μια έκταση 6 στρεμμάτων στο Μεσοχώρι Παρανεστίου του Νομού Δράμας. Το καλοκαίρι του 2010 ξεκίνησε η κατασκευή του κτηρίου όπου θα στεγάσει την κοινοτική τράπεζα των σπόρων του Πελίτι.

Για περισσότερες πληροφορίες
email: ή στο τηλέφωνο 2524022059 begin_of_the_skype_highlighting 2524022059 end_of_the_skype_highlighting ( εννιά το πρωί με μία το μεσημέρι)

Ταχ. διεύθυνση: Πελίτι, Μεσοχώρι Παρανεστίου, Τ. Κ. 66035 Παρανέστι

Έκθεση για το Μέγα Αλέξανδρο και την αρχαία Μακεδονία ετοιμάζει το Λούβρο

Από τον Οκτώβριο μέχρι τον επόμενο Ιανουάριο

H τετράμηνης διάρκειας έκθεση θα ξεκινήσει τον Οκτώβριο (Φωτογραφία: Associated Press

Copyright 2010

The Associated Press All Rights Reserved
Associated Press text, photo, graphic, audio and/or video material shall not be published, broadcast, rewritten for broadcast or publication or redistributed directly or indrectly in any medium. Neither these AP Materials nor any portion thereof may be stored in a computer except for personal and non-commercial use. The AP will not be held liable for any delays, inaccuracies, errors or omissions therefrom or in the transmission or delivery of all or any part thereof or for any damages arising from any of the foregoing.

)

Θεσσαλονίκη

Έκθεση με 668 εκθέματα από μουσεία της Θεσσαλονίκης θα διοργανώσει το Μουσείο του Λούβρου, η οποία θα ξεκινήσει τον Οκτώβριο και θα ολοκληρωθεί τον Ιανουάριο του 2012.

Η έκθεση, με τίτλο «Στο βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου - Η Αρχαία Μακεδονία» (Au Royanne de l'Alexandre le grand - La macédoine Antigue) θα γίνει στην κεντρική αίθουσα περιοδικών εκθέσεων του Μουσείου του Λούβρου, στο Παρίσι.

«Οι Γάλλοι, και πολλοί άλλοι Ευρωπαίοι, γνωρίζουν πως ο Μέγας Αλέξανδρος ξεκίνησε από την Ελλάδα, όχι όμως και τη Μακεδονία. Δεν γνωρίζουν ότι η Μακεδονία, γενέτειρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, είναι μέρος της Ελλάδας ανέκαθεν. Η έκθεση θα είναι μια καταπληκτική ευκαιρία να γνωρίσουν οι κάθε εθνικότητας επισκέπτες του Μουσείου του Λούβρου τον Μέγα Αλέξανδρο, την καταγωγή και τη διαχρονικότητα του μύθου του» ανέφερε την Πέμπτη από τη Θεσσαλονίκη, όπου βρίσκεται για πολλοστή φορά τους τελευταίους μήνες για την προετοιμασία της έκθεσης, η επιμελήτριά της και διευθύντρια του τμήματος Ελληνικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων του Μουσείου του Λούβρου, Σοφί Ντεσάμπ.

«Η ιστορία της αρχαίας Μακεδονίας, η ελληνική ιστορία αποτελεί μέρος και της ιστορίας της Γαλλίας» συμπλήρωσε η Σ.Ντεσάμπ, υπενθυμίζοντας τις πρώτες ανασκαφές που έγιναν στον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας από τον Γάλλο αρχαιολόγο, Λεόν Εζέ το 1861.

Ο Γάλλος αρχαιολόγος και οι συνεργάτες του μάλιστα αλλά και πολλοί Γάλλοι περιηγητές πήραν μαζί τους αρκετά από τα ευρήματα των ανασκαφών τους, τα οποία βρίσκονται σήμερα στο μουσείο του Λούβρου και θα αποτελέσουν -με αφορμή και ευκαιρία την έκθεση- τη βάση για την επανένωση των συνόλων των αρχαιολογικών ευρημάτων (τα μισά βρίσκονται στη Γαλλία και τα υπόλοιπα -πιθανόν και αταύτιστα στη Μακεδονία).

Τα 668 αρχαιολογικά αντικείμενα, που δανείζουν για τη μεγάλη έκθεση στο Λούβρο, 11 Εφορείες και Μουσεία της Μακεδονίας, επιλέγονται από την Σ.Ντεσάμπ αλλά και τους Έλληνες προϊσταμένους των Μουσείων και των Εφορειών.

Οι μακέτες και τα σχέδια του στησίματος της έκθεσης έχουν ήδη ολοκληρωθεί. Η έκθεση θα χωρίζεται στις εξής ενότητες:

• τα ευρήματα της πρώτης ανασκαφής που έγινε στη Βεργίνα από τον Γάλλο αρχαιολόγο Λεόν Εζέ και την ιστορία των ελληνικών ανασκαφών στο σύνολο της Μακεδονίας
• την ιστορία της Μακεδονίας από την εποχή του Χαλκού ως τον 4ο μΧ αιώνα
• την Κλασική εποχή (από τον Αλέξανδρο τον Α' ως τον Μέγα Αλέξανδρο)
• τη Μακεδονία μετά τον Μέγα Αλέξανδρο
• την κοινωνική και δημόσια ζωή στη Μακεδονία (οπλισμός, σάρισες, γυναικεία κοσμήματα, συμπόσια κά)
• την παραγωγή της τέχνης στην αρχαία Μακεδονία
• τη θρησκεία και τον θάνατο (ταφικά έθιμα, κτερίσματα κα)
• τη ρωμαϊκή Μακεδονία τον 4ο μ.Χ. αιώνα
• τέλος τον μύθο και την ακτινοβολία του Μεγάλου Αλεξάνδρου σ’ όλο τον κόσμο της αρχαιότητας

Με το πέρας της έκθεσης στο Λούβρο, τα 668 ευρήματα -εκθέματα των μουσείων της Μακεδονίας θα επιστρέψουν στην Ελλάδα, ενώ η Γαλλία ως αντίδωρο θα στείλει στην Ελλάδα και ειδικά στα πέντε μουσεία της Θεσσαλονίκης (που θα γιορτάζει το 2012 τα 100 χρόνια από την απελευθέρωσή της) σειρά ευρημάτων από ανασκαφές γαλλικών αποστολών στη Μακεδονία.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η αθέατη πλευρά: οι ασιατικές χώρες υποδοχής μεταναστών

10 Ιαν 11 - 19:17

Το θέαμα των εξαθλιωμένων συνανθρώπων μας που έχουν εγκαταλείψει την πατρίδα τους για να βρουν καλύτερη τύχη στη Δύση, είναι η νέα πραγματικότητα της εποχής μας και φαίνεται πως αυτοί που κινούν τη νήματα της παγκόσμιας οικονομίας έχουν τους λόγους τους να ενθαρρύνουν υπογείως αυτές τις μαζικές μεταναστεύσεις παρά τη δυσφορία των πολιτών που άλλοτε λυπούνται και άλλοτε ανησυχούν με την πλημμυρίδα των ξένων που έχουν κατακλύσει το δυτικό κόσμο.

Αυτό ωστόσο που δεν ξέρουμε οι περισσότεροι από μας είναι ότι το φαινόμενο της μαζικής μετανάστευσης και λαθρομετανάστευσης δεν πλήττει μόνο τις πλούσιες δυτικές χώρες αλλά τις χώρες όλου σχεδόν του κόσμου, διότι παντού στον κόσμο βασιλεύει η ανισότητα και πάντα υπάρχουν κάποιες χώρες που είναι πιο φτωχές από άλλες και των οποίων οι κάτοικοι εκπατρίζονται για να βρουν την τύχη τους σε κάποιες λιγότερο φτωχές.

Εξάλλου οι μετανάστες δεν είναι μόνο οικονομικοί. Είναι κι εκείνοι που φεύγουν από τη χώρα τους γιατί διώκονται πολιτικά. Αυτοί καταφεύγουν συνήθως στις γειτονικές χώρες για να ζητήσουν άσυλο. Οι γειτονικές χώρες συμβαίνει καμιά φορά να είναι τόσο φτωχές που δεν μπορούν να θρέψουν το λαό τους, πόσο μάλλον αυτούς τους αναπάντεχους επήλυδες.

Αυτό συμβαίνει στο Μπανγκλαντές που δέχεται κύματα πολιτικών προσφύγων από τη γειτονική Μιανμάρ, μια χώρα φτωχή αλλά όχι τόσο όσο το Μπανγκλαντές που ανήκει στις πιο φτωχές χώρες του κόσμου. Εδώ καταφεύγουν οι Rohingya, μια εθνική μειονότητα από τις πιο κυνηγημένες στον κόσμο. Η χούντα της Μιανμάρ τους αποδεκατίζει με σφαγές, με βομβαρδισμούς και με βιασμούς, ο δε λαός της χώρας τούς περιφρονεί, επειδή ανήκουν σε άλλη φυλή και επειδή επί βρετανικής κατοχής είχαν συνεργαστεί με τους Βρετανούς. Οι Rohingya περνούν κατά χιλιάδες τα σύνορα και μπαίνουν στο Μπανγκλαντές, αλλά εκεί συμβαίνει το εξής παράδοξο: οι πάμφτωχοι κάτοικοι της χώρας τους επιτίθενται και τους κακοποιούν, διότι οι Rohingya προσφέρονται να δουλέψουν με ακόμα λιγότερα χρήματα από αυτά που ζητούν οι ντόπιοι. Οι δε εφημερίδες της χώρας ενισχύουν αυτή την εχθρότητα των ντόπιων με τα κατάλληλα δημοσιεύματα. Η φιλοξενούσα χώρα τούς έχει πετάξει σε ένα στρατόπεδο και τους έχει ξεχάσει εκεί. Επί πλέον αρνείται να δεχτεί άλλους πολιτικούς πρόσφυγες, γιατί δεν ξέρει τι να τους κάνει. Οι Rohingya μπήκαν κάποια στιγμή σε ελαφρά πλεούμενα και πλησίασαν τις ακτές της Ταϊλάνδης . Η Ταϊλάνδη δεν τους δέχτηκε και πολλά πλοιάρια βυθίστηκαν και οι επιβαίνοντες πνίγηκαν.

http://www.liberation.fr/monde/0101602103-en-birmanie-refuges-interdits-pour-les-rohingyas

Πιο κοντά σε μας, συγκεκριμένα στο Μαρόκο, άλλα δράματα εκτυλίσσονται. Λαθρομετανάστες από την Υποσαχάρια Αφρική που είχαν μπει στη χώρα και ζούσαν υπό ελεεινές συνθήκες σε καταυλισμούς σε διάφορες πόλεις, δέχτηκαν την επίθεση της μαροκινής αστυνομίας, η οποία διέλυσε τους καταυλισμούς τους και τους οδήγησε στην έρημο, στα σύνορα με την Αλγερία. Εκεί έμειναν αυτοί χωρίς τροφή και νερό, τραυματισμένοι από τους μαροκινούς αστυνομικούς, άρρωστοι και αβοήθητοι κι αποκεί προσπάθησαν να μπουν στην Αλγερία ή να επιστρέψουν ξανά στο Μαρόκο. Εδώ παρατηρούμε άλλο παράδοξο φαινόμενο: να φεύγουν οι Μαροκινοί από τη χώρα τους για να βρουν καλύτερη τύχη σε άλλες χώρες και την ίδια στιγμή άλλοι ακόμα πιο εξαθλιωμένοι μετανάστες να αναζητούν την τύχη τους στο Μαρόκο.

http://www.elmundo.es/elmundo/2010/10/01/solidaridad/1285933617.html

Όμως οι πραγματικά μεγάλες μετακινήσεις μεταναστών παρατηρούνται στην Ασία. Εκεί κάποιες χώρες έχουν μια ταχεία οικονομική ανάπτυξη και χρειάζονται εργατικά χέρια, ενώ άλλες παραμένουν σε βαθιά ύφεση και ανακουφίζονται από την ανεργία στέλνοντας μετανάστες έξω από τα σύνορά τους. Εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης η Νότια Κορέα, η Ταϊλάνδη, η Ταϊβάν, η Μαλαισία, η Σιγκαπούρη, το Χονγκ Κονγκ που έχουν μπει στο χορό των οικονομικά ανεπτυγμένων, δέχονται μαζικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες ξένους εργάτες από τις πολύ φτωχές ασιατικές χώρες, πράγμα που έχει προκαλέσει μια πολιτική αστάθεια στα μέρη αυτά.

Το φαινόμενο δεν είναι ακριβώς καινούργιο.
Τη δεκαετία του 50, του 60 και του 70 λόγω της ιαπωνικής κατοχής και της πολιτιστικής επανάστασης πάνω ένα εκατομμύριο κινέζων εγκατέλειψε την Κίνα με προορισμό το Χονγκ Κονγκ. Στη δεκαετία του 70 δύο εκατομμύρια άνθρωποι έφυγαν από το Βιετνάμ, το Λάος και την Καμπότζη λόγω του πολέμου στο Βιετνάμ. Η σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν το 1979 προκάλεσε τη μαζική έξοδο των Αφγανών από τη χώρα: πάνω από το 1/3 ενός πληθυσμού 18 εκατομμυρίων αναγκάστηκε τότε να εγκαταλείψει την πατρίδα του. Σήμερα έχουμε μαζική έξοδο προσφύγων για πολιτικούς λόγους από τις Φιλιππίνες, τη Μιανμάρ, την Καμπότζη, τη Σρι Λάνκα, το Πακιστάν, ορισμένες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, καθώς και από το Ιράκ και το Αφγανιστάν λόγω του πολέμου που διεξάγεται εκεί.

Από την άλλη έχει αναπτυχθεί μια γιγαντιαία βιομηχανία μετανάστευσης που διακινεί εργάτες από τη μια ασιατική χώρα στην άλλη. Τοπικά ή διεθνή πρακτορεία και δίκτυα διακινούν τους μετανάστες και φυσικά διευκολύνουν όσους παράνομους μετανάστες θέλουν να περάσουν στις χώρες που ζητούν εργατικά χέρια. Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσα εκατομμύρια μετανάστες ζουν παράνομα στις ασιατικές χώρες υποδοχής. Οι πράκτορες ή οι εργοδότες τους κρατούν τα διαβατήριά τους και τους επιβάλλουν μια ζωή σκλαβιάς, χωρίς εκείνοι να μπορούν να διαμαρτυρηθούν.

Παράλληλα η μετανάστευση γυναικών έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια. Οι μετανάστριες εργάζονται ως νοσοκόμες και ως οικιακές βοηθοί ή διοχετεύονται στο χώρο της διασκέδασης. Στο Χονγκ Κονγκ για παράδειγμα οι εργοδότες και όσοι στρατολογούν γυναίκες και τις φέρνουν εδώ να εργαστούν ως οικιακές βοηθοί, έχουν αγαστή συνεργασία μεταξύ τους στις απάτες και τις πλαστογραφίες, κρατούν τα διαβατήριά των γυναικών αυτών, δεν τους δίνουν ποτέ ρεπό, παρακολουθούν την αλληλογραφία τους και τους απαγορεύουν να έχουν επαφές με συμπατριώτισσές τους. 300.000 οικιακές βοηθοί εργάζονται στο Χονγκ Κονγκ από τις Φιλιππίνες, την Ταϊλάνδη, την Ινδονησία, την Ινδία, το Νεπάλ, τη Σρι Λάνκα, το Πακιστάν, τη Μιανμάρ, το Μπανγκλαντές.

Η περιθωριοποίηση των μεταναστών, παράνομων και μη, είναι απόλυτη, καθώς το γένος, η φυλή και η θρησκεία καθορίζουν αποφασιστικά την κοινωνική τους θέση. Τα αυστηρά εθνικοθρησκευτικά συστήματα των ασιατικών κρατών δεν έχουν τις ανοχές και τις ευαισθησίες της Δύσης. Είναι απροκάλυπτα ρατσιστικά και επιβάλλουν τις διακρίσεις χωρίς καμιά αναστολή. Οι μετανάστες θεωρούνται βάρος και απειλή όχι μόνο στον οικονομικό τομέα αλλά και στον εθνικό-πολιτισμικό.

Στην Ιαπωνία, όπου επικρατεί η θέση «είμαστε ένα κράτος εθνικό», δεν μπορούν να αποχτήσουν ιαπωνική υπηκοότητα οι Κορεάτες της τρίτης και της τέταρτης γενιάς που έχουν εγκατασταθεί στη χώρα.
Στη Μαλαισία συμβαίνει ακριβώς το ίδιο για τους Κινέζους, τους Ταϊλανδούς, τους Βιρμανούς. Το 1996 το κράτος της Μαλαισίας έχτισε στα βόρεια σύνορά του με την Ταϊλάνδη ένα τείχος 500 χλμ για να εμποδίσει την είσοδο των παράνομων μεταναστών. Παρ’ όλα αυτά ούτε η Ιαπωνία ούτε η Μαλαισία μπόρεσαν να ανακόψουν το ρεύμα των παράνομων μεταναστών κυρίως από την Κίνα, το Μπανγκλαντές, τις Φιλιππίνες, την Ταϊλάνδη, το Ιράν, την Ινδονησία και από άλλες χώρες.

Οι ασιάτες μετανάστες είναι στόχος κοινωνικής και πολιτικής βίας στις ασιατικές χώρες που φιλοξενούνται. Είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης όχι μόνο από τους πράκτορες που τους στρατολογούν αλλά και από τις ίδιες τις χώρες τους που τους αντιμετωπίζουν ως εξαγώγιμο εθνικό προϊόν. Είναι εκείνοι που θα κάνουν τις εργασίες 3D: dirty, dangerous, difficult (βρώμικες, επικίνδυνες, δύσκολες). Και φυσικά να μην ξεχνάμε και το πολυπλόκαμο σεξ τράφικινγκ νεαρών και όμορφων γυναικών.

Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής έναντι των μεταναστών μπορούμε να εντάξουμε και τα κρούσματα απάνθρωπης μεταχείρισης οικιακών βοηθών που εργάζονται στις χώρες της Μέσης Ανατολής (Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ομάν, Μπαχρέιν, Λίβανος, Συρία, Ιορδανία). Οι οικιακές βοηθοί έρχονται από την Ινδία, το Πακιστάν, τη Σρι Λάνκα, την Ινδονησία, το Μπανγκλαντές, το Νεπάλ, τις Φιλιππίνες, την Κίνα, την Αιθιοπία, την Ερυθραία. Οι γυναίκες αυτές υφίστανται άγρια σωματική, ψυχολογική και σεξουαλική κακοποίηση που κανείς δεν αντιλαμβάνεται, καθώς είναι κλεισμένες μέσα στα σπίτια όπου εργάζονται. Οι δε εργοδότες τους απολαμβάνουν ένα καθεστώς ατιμωρησίας, επειδή η νομοθεσία στις χώρες αυτές παρουσιάζει μεγάλα κενά.

Η Σρι Λάνκα καταγγέλλει 330 θανάτους δικών της γυναικών στις χώρες της Μέσης Ανατολής. Η Ινδονησία καταγγέλλει τη Σαουδική Αραβία για το θάνατο μιας οικιακής βοηθού που βρέθηκε με σπασμένο λαιμό στα σκουπίδια και κακοποιημένη σεξουαλικά και για τη βάναυση κακοποίηση μιας άλλης που της έκαψαν το σώμα με πυρωμένο σίδερο και ψαλίδισαν τα χείλη της. Δεκαπέντε οικιακές βοηθοί από το Νεπάλ αυτοκτόνησαν στο Λίβανο εξαιτίας της κακομεταχείρισης που υφίσταντο και το Νεπάλ απαγόρευσε στις γυναίκες της χώρας να ταξιδεύουν εκεί για να εργαστούν. Κάθε χρόνο αυτοκτονούν περίπου δέκα αλλοδαπές οικιακές βοηθοί στην Ιορδανία. Στο Κουβέιτ οικιακές βοηθοί από την Ινδονησία, τις Φιλιππίνες και το Νεπάλ που δεν έχουν πληρωθεί για την εργασία τους αναγκάζονται να καταφύγουν στις πρεσβείες τους περιμένοντας να επιστρέψουν στις πατρίδες τους.

Η πολιτική των ασιατικών κρατών έναντι των μεταναστών από άλλες ασιατικές χώρες εστιάζεται αυστηρά σε τρία σημεία:
1) Στην απαγόρευση μόνιμης εγκατάστασης στη χώρα που τους φιλοξενεί.
2) Στην απαγόρευση απόκτησης ιθαγένειας εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις.
3) Στην απαρέγκλιτη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας και κουλτούρας και την απαγόρευση οποιασδήποτε παρέκκλισης από αυτό μοντέλο λόγω εξωτερικών επιρροών.

http://www.sedos.org/english/cruz_2.htm
ketivasilakou.blogspot.com

Το νησί των λεπρών

Εξερευνήστε την Κρήτη : Σπιναλόγκα

Εδώ κάποτε ζούσαν οι λεπροί στη Σπιναλόγκα
Φωτογραφία από Flora1972

Η Σπιναλόγκα παρά την μεγάλη και πολυτάραχη ιστορία της είναι κυρίως γνωστή σήμερα σαν το νησί των λεπρών.

Το 1903 στην Κρήτη ιδρύεται Λεπροκομείο στη Σπιναλόγκα για την απομόνωση όσων έπασχαν από τη νόσο του Χάνσεν από τον υγιή πληθυσμό.

Δεν είχε βρεθεί ακόμα το φάρμακο για τη λέπρα και η κολλητική νόσος ήταν ο φόβος και ο τρόμος των ανθρώπων. Οι χανσενικοί ήταν απομονωμένοι σε περιοχές (μεσκινιές) έξω από τις πόλεις περιμένοντας να ζήσουν από την φιλευσπλαχνία των διαβατών.

Στην Κρήτη διατηρούνται ακόμα τα τοπωνύμια Μεσκινιά, για παράδειγμα στο Ρέθυμνο και στο Ηράκλειο. Ειδικά στο Ηράκλειο πρόκειται για τη συνοικία Χρυσοπηγή που βρίσκεται νότια από τη Λεωφόρο Ικάρου, πριν τη συνοικία Πόρος.

Ηταν η εποχή που ο κόσμος πανικοβάλλονταν από τη λέπρα και οι λεπροί έπρεπε να φορούν κουδούνια για να προειδοποιούν τον κόσμο να απομακρύνεται έγκαιρα από κοντά τους. Τότε δεν γνώριζαν ότι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού έχει φυσική ανοσία στην ασθένεια αυτή και ότι ο κίνδυνος μόλυνσης ήταν πολύ μικρότερος από όσο νόμιζαν. Ποιος όμως θα ρίσκαρε να μολυνθεί από μια ανίατη, θανατηφόρο ασθένεια;

Έτσι ένα νησάκι ήταν ιδανική λύση για να απομακρυνθούν από τον υγιή πληθυσμό οι χανσενικοί και να αισθανθούν ασφαλείς οι υγιείς. Η Σπιναλόγκα ήταν ιδανική λύση γιατί πρόσφερε εύκολη επικοινωνία με τη στεριά για τη μεταφορά των ασθενών, τροφίμων και εφοδίων. Επίσης υπήρχαν πολλά άδεια σπίτια σ’ αυτή μετά την αποχώρηση των μουσουλμάνων κατοίκων της.

Στις 30 Μαίου του 1903 υπογράφηκε η απόφαση για να μετατραπεί η Σπιναλόγκα σε νησί των λεπρών και μεταφέρθηκαν 250 ασθενείς από διάφορα μέρη της Κρήτης. Μετά το 1913 η Κρήτη ενώθηκε με την Ελλάδα και άρχισαν να έρχονται ακόμα περισσότεροι άρρωστοι στη Σπιναλόγγα, ενώ αργότερα δέχτηκε ασθενείς ακόμα και από άλλες χώρες και χαρακτηρίστηκε σαν Διεθνές Λεπροκομείο.

Η λέπρα ή νόσος του Χάνσεν

Η νόσος του Χάνσεν εξακολουθεί να ταλαιπωρεί ακόμα και σήμερα τους ανθρώπους. Σε πολλές χώρες, όπως η Ελλάδα, η νόσος έχει εξαφανιστεί, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο στην Ινδία, στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική.

Το 2001 νόσησαν από λέπρα 763.000 άνθρωποι, κυρίως στη νοτιο-ανατολική Ασία (668.000), ενώ ο αριθμός νέων περιστατικών μειώθηκε σε 300.000 το 2005.

Η λέπρα οφείλεται στο Μυκοβακτηρίδιο της λέπρας (mycobacterium leprae), που είναι συγγενικό με το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης. Ο μικροοργανισμός αυτός ανακαλύφθηκε από τον γιατρό G.A.Hansen το 1873, γι αυτό και η λέπρα λέγεται επίσημα Νόσος του Χάνσεν.

Η νόσος είναι μεταδοτική όταν υπάρχει συχνή επαφή με ασθενή, αλλά το μεγαλύτερο μέρος (95%) του πληθυσμού έχει φυσική ανοσία.

Σήμερα υπάρχουν φάρμακα που θεραπεύουν τη λέπρα και όσοι κάνουν την κατάλληλη θεραπεία μπορούν να έχουν μια κανονική ζωή χωρίς να μεταδίδουν την ασθένεια. Ωστόσο η λέξη «λεπρός» εξακολουθεί να αποτελεί κοινωνικό στίγμα και είναι ένας από τους κύριους λόγους που κάποιοι ασθενείς δεν αναζητούν ιατρική βοήθεια στα πρώτα στάδια της ασθένειας.

Η καθημερινή ζωή των χανσενικών στην Σπιναλόγκα

Οι ασθενείς στην Σπιναλόγκα δικαιούνταν ένα μικρό επίδομα μηνιαίως, που συχνά δεν κάλυπτε τη διατροφή και τα φάρμακά τους. Ηταν μια περίοδος που το ελληνικό κράτος τυραννιόταν από διαδοχικούς πολέμους (Μακεδονικός, Βαλκανικοί, Α’ & Β’ Παγκόσμιοι, Εμφύλιος). Συνεπώς η Ελλάδα προσπαθούσε με δυσκολία να σταθεί οικονομικά στα πόδια της, γεγονός που δυσχέραινε τη θέση των χανσενικών στη Σπιναλόγκα. Οι συνθήκες ζωής των χανσενικών ήταν ιδιαίτερα δύσκολες. Αναφορές μάλιστα λεπρών μιλάνε για εξαθλίωση.

Η σημαντική αλλαγή ήρθε τη δεκαετία του 1930 όταν στην Σπιναλόγκα μεταφέρθηκε ο Επαμεινώνδας Ρεμουνδάκης. Ο Ρεμουνδάκης, που ήταν τριτοετής φοιτητής της Νομικής όταν αρρώστησε, φαίνεται πως ήταν ο άνθρωπος που περιμένανε οι υπόλοιποι μέχρι τότε για να διεκδικήσουν ανθρώπινες συνθήκες ζωής.

«Ήμασταν μαζί. Ήταν σπουδαίος άνθρωπος και η φοβερή αρρώστια τον είχε καταδικάσει σε τύφλωση και αποκοπή του χεριού...» Μανόλης Φουντουλάκης.

«Περπατώντας στον δρόμο της Σπιναλόγκας, σταμάτησε και κράτησε την αναπνοή σου. Από κάποιο χαμόσπιτο τριγύρω σου θα ακούσεις τον απόηχο από κάποιο μοιρολόγι μιας μάνας, μιας αδελφής ή τον αναστεναγμό ενός άνδρα. Αφησε δύο δάκρυα από τα μάτια σου και θα δεις να λαμπυρίζουν εκατομμύρια δάκρυα που πότισαν αυτόν τον δρόμο». Επ. Ρεμουνδάκης

Έτσι τα σπίτια στην Σπιναλόγκα ασβεστώθηκαν μετά από πολλά χρόνια, άνοιξε ο περιμετρικός δρόμος, συστάθηκε υπηρεσία καθαριότητας των εξωτερικών χώρων, έχτισαν θέατρο, κινηματογράφο και από τα μεγάφωνα του δρόμου ακουγόταν συνεχώς κλασική μουσική.

Ανθρωποι ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν στη Σπιναλόγκα. Εκαναν παιδιά, που μερικά από αυτά μεγάλωσαν μαζί τους χωρίς να αρρωστήσουν ποτέ.

Φρόντιζαν ο ένας τον άλλο, έκαναν όποια δουλειά μπορούσαν για να καλυτερέψουν τη ζωή τους, λειτουργούσαν δικό τους καφενείο και κουρείο, είχαν την εκκλησία τους τον Αγιο Παντελεήμονα, όπου λειτουργούσε ένας γενναίος ιερέας που χωρίς να είναι άρρωστος δέχτηκε εθελοντικά να μοιραστεί τη ζωή του με αυτή των εξόριστων λεπρών.

Η «Αδελφότητα Ασθενών Σπιναλόγκας» που ίδρυσε ο Ρεμουνδάκης έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης. Η ζωή στο νησί των λεπρών άρχισε να θυμίζει κάτι από αυτή που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν στα σπίτια τους για να μεταφερθούν στη Σπιναλόγκα.

Από το 1948 και μετά ο αριθμός των λεπρών στη Σπιναλόγκα άρχισε να μειώνεται γιατί τότε ανακαλύφθηκε το πρώτο φάρμακο κατά της φρικτής αυτής αρρώστιας.

Το Λεπροκομείο έμεινε ανοιχτό μέχρι το 1957, οπότε οι τελευταίοι 20 ασθενείς μεταφέρθηκαν σε λεπροκομείο στην Αθήνα. Στο μεταξύ πολλοί είχαν θεραπευτεί και επέστρεψαν στα σπίτια τους.

Από τότε και στο εξής η Σπιναλόγκα εγκαταλείπεται και λεηλατείται, ενώ πολλά αρχιτεκτονικά μέλη των οικοδομών της στολίζουν τα πολυτελή ξενοδοχεία της περιοχής της Ελούντας.

http://www.explorecrete.com/crete-east/GR-spinalonga-nisi-lepron.html

Η λέπρα: Τα βασικά σημεία που πρέπει να ξέρετε

Η λέπρα που αποκαλείται επίσης νόσος του Χάνσεν, προκαλείται από το μυκοβακτηρίδιο της λέπρας (Mycobacterium leprae).

Αντίθετα με το τι νομίζει ο περισσότερος κόσμος, η ασθένεια δεν έχει εξαφανιστεί. Κατά το 2005 καταγράφηκαν συνολικά 500.000 νέα περιστατικά, δηλαδή σε πέραν 1.400 ανθρώπων κάθε μέρα γινόταν η διάγνωση της λέπρας.

Πρόκειται για μια χρόνια βακτηριδιακή ασθένειας του δέρματος και των περιφερικών νεύρων που μπορεί να προχωρήσει και να προσβάλει εσωτερικά όργανα εάν δεν τύχει της κατάλληλης θεραπευτικής αντιμετώπισης.

Σε μερικές μορφές της λέπρας, μπορούν να προσβληθούν η μύτη, ο λαιμός, τα μάτια και οι όρχεις.

Η λέπρα είναι συχνότερη σε χώρες της Ασίας, Αφρικής και Λατινικής Αμερικής. Σε χώρες της Ευρώπης και στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου η νόσος είναι σπάνια, οι περισσότερες περιπτώσεις που καταγράφονται είναι σε μετανάστες, εργαζομένους ή πρόσφυγες που προέρχονται από χώρες στις οποίες υπάρχει η νόσος.

Η λέπρα μπορεί να προσβάλει άτομα οποιασδήποτε ηλικίας. Είναι όμως πολύ σπάνια σε παιδιά κάτω των 3 ετών.

Ο τρόπος με τον οποίο μεταδίδεται η λέπρα, παραμένει ακαθόριστος.

Είναι πιθανόν ότι η λέπρα μεταδίδεται λόγω στενής και συχνής επαφής με ανθρώπους που είναι ήδη μολυσμένοι με το μυκοβακτηρίδιο της λέπρας. Το βακτηρίδιο μπορεί να εισέλθει στο σώμα διαμέσου της μύτης ή δέρματος που παρουσιάζει βλάβες. Ο χρόνος επώασης της νόσου θεωρείται ότι μπορεί να κυμαίνεται από 9 μήνες έως 20 χρόνια.

Οι ασθενείς με λέπρα που δεν υποβάλλονται σε θεραπεία, έχουν εκατομμύρια μυκοβακτηρίδια στη μύτη τους που είναι σε θέση να μεταδίδουν τη νόσο.

Τα συμπτώματα της λέπρας περιλαμβάνουν: Το πρώτο σημείο της νόσου συχνά ξεκινά με μια κόκκινη κηλίδα στο δέρμα που έπειτα απλώνεται παντού. Μπορεί να αλλάζει τη χροιά δέρματος και των μαλλιών και τα κάνει πιο ξηρά. Δημιουργούνται βλάβες του δέρματος τις οποίες ο ασθενής δεν αισθάνεται, παρουσιάζουν αναισθησία, είναι ανώδυνες. Οι βλάβες οφείλονται σε προσβολή των αισθητικών νεύρων. Η αναισθησία που δημιουργείται καθιστά τα άκρα ευάλωτα σε τραυματισμούς ή εγκαύματα που μπορούν να οδηγούν σε απώλεια χεριών, ποδιών, των δακτύλων τους και ακρωτηριασμούς Αιμορραγία και συμφόρηση της μύτης Απώλεια τριχών στα φρύδια, στα βλέφαρα και αλλού στο σώμα Παραμορφώσεις στα χέρια και στα πόδια Βλάβες στα μάτια και τύφλωση λόγω προσβολής του οπτικού νεύρου

Η λέπρα μπορεί να αντιμετωπισθεί με αντιβίωση. Η θεραπεία που ανακαλύφθηκε πριν από 20 χρόνια, περιλαμβάνει διάφορα αντιβιοτικά που πρέπει να λαμβάνονται για τουλάχιστον 6 μήνες για μερικά χρόνια. Στις περισσότερες περιπτώσεις η δυνατότητα του ασθενή να μεταδίδει τη νόσο σε άλλους, χάνεται σε μερικές ημέρες έως μερικούς μήνες από την έναρξη της θεραπείας.

Η πρόληψη της λέπρας περιλαμβάνει την έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία που σταματούν την εξάπλωση της νόσου. Άνθρωποι που ζουν στο ίδιο σπίτι με το άτομο που πάσχει και οποιοσδήποτε έρχεται σε στενή επαφή με μολυσμένο άτομο, πρέπει να εξεταστούν από γιατρό και να εξετάζονται από γιατρό κάθε χρόνο για τουλάχιστον 5 χρόνια.

Για τους ασθενείς που παίρνουν θεραπεία δεν υπάρχουν περιορισμοί για να εργάζονται ή να πηγαίνουν σε σχολείο.

Η λέπρα είναι νόσημα που πρέπει να δηλώνεται από τους γιατρούς στις αρμόδιες αρχές.

Δεν υπάρχει εμβόλιο κατά της λέπρας. Όμως το εμβόλιο κατά της φυματίωσης (BCG), μπορεί να δίνει κάποια προστασία κατά της λέπρας διότι το μικρόβιο που προκαλεί τη λέπρα είναι συγγενικό του μικροβίου που προκαλεί τη φυματίωση.

To άρθρo αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του Medlook. Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την έγγραφη άδεια από το Μedlook. Copyright Medlook® All rights reserved.

Σάββατο, Μάϊος 08, 2010

21 ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΛΕΠΡΑ ΣΤΗ ΚΡΗΤΗ...

Σοκ έχει προκαλέσει στην Κρήτη η αποκάλυψη της καθηγήτριας Δερματολογίας του πανεπιστημίου του νησιού, Νίκης Τόσκα, ότι εν έτει 2010 21 άνθρωποι νοσούν από λέπρα! Με βάση, μάλιστα, τα λεγόμενα της καθηγήτριας, πολλοί εξ αυτών ζουν σε ένα μικρό χωριό του Νομού Λασιθίου και αρνούνται από ντροπή να μεταφερθούν στο νοσοκομείο, προκειμένου να υποβληθούν σε φαρμακευτική αγωγή. Σύμφωνα με την κ. Τόσκα, ασθενείς από το Λασίθι έχουν εμφανή πλέον τα συμπτώματα της νόσου. Ενας έχει τυφλωθεί, άλλος έχει ακρωτηριαστεί και παρ’ όλα αυτά αρνούνται να συνεργαστούν με τις αρμόδιες Αρχές και να νοσηλευτούν. «Εχω ενημερώσει τον νομάρχη και τον εισαγγελέα Λασιθίου. Είναι αδιανόητο στις μέρες μας να υπάρχουν ασθενείς με Χάνσεν και να μη θεραπεύονται».

Δεκατέσσερις ασθενείς, όπως ανέφερε η ίδια, έχουν καταγραφεί στον Νομό Λασιθίου, τρεις στο Ηράκλειο και τέσσερις στα Χανιά. «Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί περισσότεροι, αλλά ντρέπονται για την ασθένεια και κρύβονται, με αποτέλεσμα να μην ακολουθούν τη θεραπεία».
Ο νομάρχης Λασιθίου, Σήφης Αναστασάκης, μιλώντας στο «Εθνος», τόνισε ότι η Νομαρχία δεν έχει ενημερωθεί για έναν τόσο μεγάλο αριθμό ασθενών. «Αν ισχύουν τα όσα αναφέρει η καθηγήτρια, θα έπρεπε να έχουμε ενημερωθεί εδώ και καιρό. Αυτό είναι το ενδεδειγμένο. Εχω ήδη αποστείλει έγγραφο στη ΔΥΠΕ Κρήτης και πλέον ζητώ να καταγραφούν επίσημα όλα τα περιστατικά που υποστηρίζει η κ. Τόσκα».

Υπογράμμισε, επίσης, ότι η μοναδική περίπτωση που είναι σε γνώση της νομαρχίας και η οποία είναι καταγεγραμμένη από τις υγειονομικές υπηρεσίες είναι αυτή ενός ηλικιωμένου Χανσενικού που ζει σε χωριό του Λασιθίου. «Ο άνθρωπος αυτός νοσεί χρόνια. Ομως ακολουθεί φαρμακευτική αγωγή. Ζει μαζί με την κατάκοιτη αδελφή του. Και τους δύο φροντίζει η τρίτη αδελφή τους, η οποία είναι γιαγιά δύο μικρών εγγονιών. Τελευταία ο ηλικιωμένος δεν συνεργαζόταν και δεν έπαιρνε την αγωγή του. Για προληπτικούς λόγους ζητήσαμε από τη γυναίκα να εξεταστεί. Το ίδιο ζητήσαμε και για τα εγγονάκια της. Από το νοσοκομείο μάς ενημέρωσαν ότι η γιαγιά αποδείχθηκε θετική στη νόσο, ενώ τα αποτελέσματα ήταν αρνητικά για τα δύο παιδιά».
Σύμφωνα με τον κ. Αναστασάκη, η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση ήταν εκείνη που ενημέρωσε για την περίπτωση της συγκεκριμένης οικογένειας τόσο την Εισαγγελία Λασιθίου όσο και την καθηγήτρια Δερματολογίας. Είναι ενδεικτικό ότι η Εισαγγελία Λασιθίου ασχολείται με τη συγκεκριμένη υπόθεση από τον Οκτώβριο του 2009, προβαίνοντας σε όλες τις απαραίτητες διαδικασίες, ωστόσο ο ηλικιωμένος αρνούνταν κατηγορηματικά να φύγει από το σπίτι του. Μετά τη δημοσιοποίηση του θέματος, ο ηλικιωμένος θα μεταφερθεί στο νοσοκομείο με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ με τη συνδρομή της Αστυνομίας.

Ευαγγελία Καρεκλάκη

ΠΡΕΖΑ TV
8-5-2010

Ακούγοντας τη λέξη λέπρα πιθανότατα σου έρχονται στο μυαλό μια επικίνδυνη αρρώστια, παραμορφωμένα πρόσωπα και απομονωμένοι άνθρωποι. Υπάρχουν όμως και κάποια στοιχεία που πιθανότατα δεν γνωρίζεις.

1. Η ασθένεια πήρα τ’ όνομά της από το αρχαίο ελληνικό ρήμα λέπω που σημαίνει ξεφλουδίζω. Στην παγκόσμια ιατρική κοινότητα αναφέρεται ως «leprosy» μετά από μετάφραση της λέξης μέσω της λατινικής γλώσσας. Η πρώτη καταγραφή της λέξης «leprosy» εμφανίζεται σ’ ένα εγχειρίδιο για καλόγριες που κυκλοφόρησε τον 13ο αιώνα.

2. Το Mycobacterium leprae, υπεύθυνο για την ασθένεια, ανακαλύφθηκε από τον G. H. Armauer Hansen στην Νορβηγία, το 1873. Ήταν η πρώτη φορά που ανακαλύφθηκε βακτήριο το όποιο προκαλούσε βλάβες στον ανθρώπινο οργανισμό.

3. Στη δύση, η πιο παλιά γραπτή αναφορά της λέπρας είναι στο εγχειρίδιο του Άυλου Κορνέλιου Κέλσου, De Medicina. Ονομάζει την ασθένεια ελεφαντίαση και το ίδιο κάνει λίγα χρόνια αργότερα ο Πλινίος ο Πρεσβύτερος. Αν και πολλοί μετέφρασαν την ασθένεια sara't που ανέφερε ο Leviticus ως λέπρα, στην πραγματικότητα μιλούσε για μια ασθένεια που προσέβαλε σπίτια και ρουχισμό.

4. Αναφορές για την ασθένεια υπάρχουν ακόμη και στη Βίβλο. Στο βιβλίο Λευιτικών 13:2 γίνεται περιγραφή μιας ασθένειας του δέρματος που μοιάζει με την λέπρα και μάλιστα στην μετάφραση του βιβλίου αναφέρεται ως «plague of leprosy».

5. Η πρώτη καταγεγραμμένη αποικία λεπρών ήταν στο Harbledown. Οι κάτοικοι της αποικίας ζούσαν σύμφωνα με τις αρχές του μοναχισμού τόσο για τη δική τους υγεία αλλά στην ουσία ήταν ένας τρόπος να τους απομακρύνουν από τους υγιείς πληθυσμούς. Μάλιστα κάποιες μεσαιωνικές γραφές αναφέρουν την άποψη ότι όσοι έπασχαν από λέπρα περνούσαν από ένα επίγειο καθαρτήριο κι έτσι η ασθένειά τους θεωρούταν ιερή.

6. Οι πιο γνωστές αποικίες λεπρών ήταν το Culion Island, η Σπιναλόγκα στην Κρήτη, το Zoquiapan στο Μεξικό, το Losheng Sanatorium στην Ταιβάν, το νησί Sorokdo στην Κορέα κ.α. Το Culion Island μάλιστα ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη αποικία στον κόσμο και το μεγαλύτερο κέντρο ερευνών για την ασθένεια. Μάλιστα η αντίδραση του βακτηρίου στη δάφνη, το μοναδικό μέχρι τότε φάρμακο, ανακαλύφθηκε εκεί.

7. Η Ιαπωνία είναι το μόνο κράτος που ακόμα κρατά τους ασθενείς σε σανατόρια. Έχει κατά καιρούς ψηφίσει νόμους στο σύνταγμά της για την πρόληψη της εξάπλωσης της λέπρας. Ο τελευταίος νόμος ψηφίστηκε το 1953, και παρότι ακυρώθηκε το 1996, η Ιαπωνία έχει ακόμα 2717 πρώην ασθενείς έγκλειστους σε 13 δημόσια σανατόρια και 2 ιδιωτικά νοσοκομεία.

8. Το πρώτο γραπτό κείμενο που μιλά για την μεταδοτικότητα της ασθένειας χρονολογείται το 833. Προτρέπει όσους βλέπουν άτομα με συγκεκριμένα εμφανισιακά χαρακτηριστικά να μην κοιμούνται μαζί τους μιας και η ασθένεια είναι μεταδοτική.

9. Ο Dr. Gwen Robbins ανακάλυψε ένα σκελετό 4000 ετών στην περιοχή Balathal της Ινδίας που αποδεικνύεται ότι έπασχε από λέπρα. Πρόκειται για άντρα, περίπου 35 ετών όταν πέθανε και αποδεικνύει τη θεωρία των επιστημόνων για την εξάπλωση της ασθένειας. Υποστηρίζουν ότι η ασθένεια ξεκίνησε από την Ινδία ή την Αφρική και εξαπλώθηκε στο υπόλοιπο κόσμο μέσα από το στρατό του Μέγα Αλέξανδρου.

10. Μία άλλη άποψη για την εξάπλωση της ασθένειας υποστηρίζει ότι όλα ξεκίνησαν από την Αφρική και μέσω της αποικιοκρατίας και του δουλεμπορίου εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Είναι η πιο διαδεδομένη στην επιστημονική κοινότητα και αποδεικνύεται μέσα από αναλύσεις που έγιναν σε μόρια του βακτηρίου και στις μεταλλαγές που έχει υποστεί μέχρι τώρα.

11. Ο πιο γνωστός μύθος που κυκλοφορεί ακόμα για την ασθένεια είναι μεταδίδεται εύκολα. Σύμφωνα όμως με τις τελευταίες μελέτες η λέπρα κατατάσσετε στην τελευταία θέση των μεταδοτικών ασθενειών. Με την φαρμακευτική αγωγή ο ασθενής παύει πλέον να μεταδίδει την ασθένεια και μπορεί να ζήσει μια φυσιολογική ζωή.