Μελισσοκομικός Σύλλογος Νομού Πέλλας - Ο Μέγας Αλέξανδρος-ΠΕΝΤΑΠΛΑΤΑΝΟΣ ΤΘ 377,58100,ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ ΠΕΛΛΑΣ-Τηλ:6937275481 Πρόεδρος Κοντόπουλος Αλέξανδρος, 6977 027612 Γιαλαμπούκης Γιώργος- Επίτιμος Πρόεδρος E-mail: beeclubpellas@yahoo.gr,beeclubpellas@gmail.com - BEE CLUB PELLAS-THE GREAT ALEXANDER-YΙANNITSA PELLAS, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ-MACEDONIA- HELLAS-GREECE,- Ωράριο λειτουργίας (ΔΕΥΤΕΡΑ+ΤΕΤΑΡΤΗ 18.00μμ-20.00μμ)


Δε φτάνει ο ήλιος μονάχα, η γη σοδειά να δώσει, χρειάζονται κι άλλα πολλά, και προπαντός η γνώση… (Κωστής Παλαμάς)

Έλληνες, ο πραγματικός Έλληνας ηγέτης θα βρεθεί. Το πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή είναι να βρεθεί ο πραγματικός Έλληνας ΠΟΛΙΤΗΣ!"

"Προδότης δεν είναι μόνο αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδος στους εχθρούς, αλλά είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώση του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει..." - Θουκυδίδης (460-398 π.Χ.)

Λένε ότι οι πραγματικοί φίλοι μπορεί να περάσουν μεγάλα χρονικά διαστήματα χωρίς να μιλήσουν ή να ειδωθούν, χωρίς ποτέ να τεθεί σε αμφιβολία η φιλία τους. Όταν βλέπονται, ενημερώνονται σαν να είχαν μιλήσει την προηγούμενη ημέρα, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο χρόνος που πέρασε ή πόσο μακρυά ήταν!

“Γίνε εσύ η αλλαγή, αν θες να αλλάξεις τον κόσμο” Μ.Γκάντι

etm-mthoney-720p από cosmosdocumentaries



Μακεδονία ~ Ένας πολιτισμός αποκαλύπτεται ~ bbc... από KRASODAD





Καιρός ...απο το toukairou.com

ΤΟ BLOG ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΕ MOZILLA FIREFOX- YOU CAN SEE BETTER THIS BLOG WITH MOZILLA FIREFOX


Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

''Αυτο-λιπαινόμενα'' μελισσοκομικά φυτά της τάξης των Ψυχανθών (Leguminosae ή Fabaceae):μήπως είναι μέρος της λύσης της επιβεβλημένης αύξησης της μελισσοκομικής χλωρίδας στην χώρα μας?



Πάντα πίστευα ότι ο μελισσοκόμος πρέπει να είναι ΄΄ενεργός΄΄ στην σκηνή και όχι απλώς θεατής. Πρέπει να πάιρνει πρωτοβουλίες μόνος του ή συλλογικά.

Να φυτεύει κάθε χρόνο ένα αριθμό φυτών στον τομέα ευθύνης του, μικρό η μεγάλο.

Αθροιστικά με την πάροδο των χρόνων το αποτέλεσμα θα είναι εκπληκτικό.

Εδώ θα πρότεινα, την παρακάτω κατηγορία φυτών ,τα ψυχανθή και ειδικά την κατηγορία των δένδρων.



Τι είναι τα ψυχανθή:     
 Φυτά της οικογένειας των δικοτυλήδονων, της τάξης των χεδρωπών. Ονομάστηκαν "ψυχανθή", γιατί το άνθος τους μοιάζει με πεταλούδα ("ψυχή").


 Αποτελούνται από πάρα πολλά είδη, που φυτρώνουν σ' όλα σχεδόν τα μέρη του κόσμου.
Μπορούν να έχουν τη μορφή μικρών ποωδών θάμνων κι ακόμα και δέντρων.  
   
Στην Ελλάδα οι πιο συνηθισμένες ετήσιες καλλιέργειες που πραγματοποιούνται περιλαμβάνουν τα όσπρια (φακές, ρεβίθια, κουκιά, φάβα κ.α..), τα κτηνοτροφικά ψυχανθή (π.χ. βίκος, τριφύλλι, μηδική) . 

Όλα τα ψυχανθή (όσπρια και κτηνοτροφικά) εμπλουτίζουν το έδαφος με άζωτο, δεσμεύοντας το ατμοσφαιρικό άζωτο σε μορφές που μπορούν να απορροφηθούν από τα φυτά, εξαιτίας των συμβιωτικών αζωτοβακτήριων που φέρουν στις ρίζες τους.

Η σπορά με ψυχανθή αποτελεί μια παλιά μέθοδος φυσικής λίπανσης ενός αγρού με άζωτο.
Όπως είναι γνωστό από πιο παλιές μελέτες η μηδική (Medicago spp.) είναι δυνατόν να δεσμεύσει υπό ευνοϊκές συνθήκες μέχρι και 25 kg άζωτο/στρέμμα ετησίως, ενώ το λειμώνιο τριφύλλι (Trifolium pratense) μέχρι 15 kg. 

 Η ζωή τους κρατά από ένα χρόνο ως τρία. Τα άνθη τους είναι ερμαφρόδιτα, με πέντε πέταλα (τον πέτασο, τις πτέρυγες και την τρόπιδα), δέκα στήμονες.
Ο καρπός τους είναι δίλοβος, ξερός και περιέχει πολλά σπέρματα. Τα φύλλα τους είναι σύνθετα.

 Τα ψυχανθή είναι από τα πιο χρήσιμα στον άνθρωπο φυτά. Η χρησιμότητά τους είναι πολλαπλή. Πάνω από όλα είναι από τις πιο θρεπτικές τροφές και για τον ίδιο και για τα ζώα. Έχουν περισσότερο λεύκωμα από όσο τα σιτηρά και πιο πολλές θερμίδες (1 κ. όσπρια περίπου 2.660 θ.), περιέχουν σίδηρο, αλκαλικές βάσεις αναγκαίες για τον οργανισμό.

 Παράλληλα είναι και από τα πιο φτηνά, από οικονομική άποψη, προϊόντα γιατί η καλλιέργειά τους είναι εύκολη. Σαν ζωοτροφή, είναι εξίσου θρεπτική. Τα ζώα που τρέφονται με ψυχανθή, κάνουν καλύτερο γάλα και έξοχο κρέας, καθώς και λίπος. Η διατήρησή τους είναι το πιο απλό πράγμα, επειδή ζουν πολύ σε ξερή κατάσταση στις αποθήκες.
  Από τα ψυχανθή, που ο άνθρωπος καλλιεργεί για δική του τροφή, είναι: τα κουκιά, τα φασόλια, η φακή, τα ρεβιθιά, τα μπιζέλια, η σόγια, η φάβα (οι τροφές των φτωχών όπως λέγονται, γιατί είναι φτηνά).




Η Μηδική ανήκει στην οικογένεια Leguminosae της τάξης Rosales της κλάσης των δικοτυλήδονων.

 Η Μηδική είναι το πιο σπουδαίο καλλιεργούμενο είδος από τα γνωστά 60 περίπου είδη φυτών του γένους Medicago της οικογένειας των ψυχανθών.

Είναι φυτό ποώδες, πολυετές.

Φέρει φύλλα σύνθετα που αποτελούνται από τρία φυλλάρια.

 Τα άνθη είναι κίτρινα, σπανίως ιόχροα και φέρονται σε βραχείς βότρεις. Ο κάλυκας τους είναι κωδωνοειδής με πέντε σχεδόν ισομήκεις οδόντες. Η στεφάνη αποτελείται από τον πέτασο, που είναι ευθύς ή ελαφρώς κεκαμένος προς τα έξω, τις πτέρυγες που είναι χωρισμένες εμπρός και την τρόπιδα. Οι στήμονες είναι δέκα, από τους οποίους οι εννέα είναι ενωμένοι με τα νήματά τους και ο άλλος ελεύθερος.

Οι λοβοί έχουν σχήμα δρεπανοειδές και συνηθέστερα ελικοειδές.

Οι βλαστοί και τα φύλλα της Μηδικής αποτελούν το σπουδαιότερο μέρος του φυτού δεδομένου ότι είναι εκείνο που συγκομίζεται ή βοσκείται από τα ζώα.

Η Μηδική είναι ένα σχετικά ανθεκτικό στην ξηρασία φυτό εξ' αιτίας του εκτεταμένου ριζικού της συστήματος. Έτσι προσαρμόζεται ικανοποιητικά σε ξηρές συνθήκες .

 


Τοπική ονομασία: τριφύλλι. Περιγραφή: μονοετές, χνουδωτό φυτό ύψους 10 – 40 εκ.

Φύλλα τρίφυλλα.

Τα άνθη, πορφυρού χρώματος, αναπτύσσονται ανά 1 ή ανά δύο μαζί στην κορυφή των βλαστών.

Oι λοβοί που περιέχουν τους σπόρους είναι κυματοειδείς και χωρίς τριχίδια.

Συναντάται σε: καλλιεργημένους αγρούς, ελαιώνες, βραχώδεις ακτές



Προέλευση ονόματος: TRIFOLIUM: από το ελλ. τριφύλλι.
Επειδή τα φύλλα του παρουσιάζονται σε ομάδες των τριών. REPENS: (λατ.) = ξαφνικός. Επειδή τα άνθη του εμφανίζονται ξαφνικά, απροσδόκητα. Κοινή ονομασία: τριφύλλι. Τοπική ονομασία: τριφύλλι.
Περιγραφή: πολυετές φυτό υψ. 5-20 εκ., με τριχωτό βλαστό που διακλαδώνεται εύκολα και γρήγορα σχηματίζει μεγάλες συστάδες.
Τα φύλλα είναι τρίφυλλα με λευκές ή καστανές καρδιόσχημες ραβδώσεις.
Τα άνθη λευκά, κίτρινα ή ροζ, μυρίζουν όμορφα και έχουν μηκ. 8-13 χλσ.. Σχηματίζουν κεφάλια, πολλά μαζί.
Ανθίζει μεταξύ Απριλίου και Οκτωβρίου.
Συναντάται σε: ανοιχτά λιβάδια, κήπους και αγρούς.
 Παράδοση-χρήσεις: το τριφύλλι θεωρείται χαλαρωτικό και αποχρεμπτικό, χρήσιμο στη θεραπεία του βήχα, της βρογχίτιδας και του κοκίτη.
Χρησιμοποιείται ακόμη κατά δερματοπαθειών όπως το έκζεμα και η ψωρίαση και είναι ιδιαίτερα κατάλληλο για παιδιά που πάσχουν από εκζεματικό - ασθματικό σύνδρομο.

 

Όνομα : Κύαμος.
.
Κοινώς κουκιά. Ανήκει στην οικογένεια των Ψυχανθών.

Είναι τα καλλιεργούμενα που χρησιμοποιούνται ως τροφή των ανθρώπων και των ζώων. Περιέχουν νερό 14,00, αζωτούχες ουσίες 25,68, λίπος 1,68, υδατάνθρακες 47,29 στα εκατό.

Είναι όσπριο εξαιρετικά νόστιμο, θρεπτικό και τονωτικό.
Δημιουργεί όμως και αέρια, είναι δύσπεπτο και δυσόνειρο.

Είναι γνωστά από την αρχαιοτάτων χρόνων και θεωρούνταν ως αφροδισιακά και διεγερτικά. Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς τα θεωρούσε και στειρωτικά και ο Άγιος Ιερώνυμος αφροδισιακά.
Τα άνθη της κουκιάς ως βραστάρι ρίχνουν λιθάρια της χολοκυστίτιδας.



Τέλος τα ψυχανθή χρησιμοποιούνται και για διάφορες άλλες δουλειές. Στη φαρμακευτική, στις βιομηχανίες υφαντουργίας, χρωστικών ουσιών, στην ανθοκομία, στην ξυλουργική ακόμα και ως καλλωπιστικά διακοσμητικά φυτά.




 Και τώρα ΕΔΩ είναι κατά την άποψη μου το ζουμί!!! 


ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ...



Στην κατηγορία των δένδρων έχουμε τα παρακάτω:

·         Cercis Siliquastrum Κουτσουπιά





ΚΟΥΤΣΟΥΠΙΑ CERCIS SILIQUASTRUM Οικογένεια : LEGUMINOSAE Προέλευση ονόματος : από το ελληνικό κερκίς = ξύλινη ράβδος και το λατινικό siliqua = λουβί, λοβός οσπρίων.

Κοινή ονομασία : κουτσουπιά. Τοπική ονομασία : κοκκικιά.

Είναι δασικό δένδρο.

Το λένε και δέντρο του Ιούδα γιατί θεωρείται ότι μάλλον σε κουτσουπιά και όχι σε συκιά ο Ιούδας τίναξε τα ΄΄πέταλα΄΄.

Δέντρο ή θάμνος, φυλλοβόλο με ύψος από τα 2 μέτρα και φτάνει μέχρι τα 10.

Ενδημικό είδος της ανατολικής μεσογείου (το βρίσκουμε από Γαλλία μέχρι Ιορδανία και Ιράν).

Η κουτσουπιά είναι ένα δέντρο που σίγουρα έχεις δει πολλές φορές τόσο μέσα στην πόλη, όσο και σε πάρκα και κήπους και έλεγες "πώς το λένε, ξέρει κανείς;".

 Είναι ένα φυλλοβόλο δέντρο που ρίχνει τα φύλλα του το Νοέμβριο περίπου και μόλις έρθει η άνοιξη βγάζει λουλούδια.

Τα άνθη βγαίνουν σε μπουκέτα κατά μήκος των κλαδιών πριν βγουν τα φύλλα του δέντρου. Άνθη μπορεί να βγουν κατευθείαν ακόμη και από τον κορμό του δέντρου.

Είναι εκπληκτικής ομορφιάς δέντρο όταν βγάζει τα σκούρα ροζ άνθη του την άνοιξη. Τα λουλούδια του είναι λιλά-φουξ, μπόλικα μπόλικα σε κάθε τσαμπί.
και κρατούν για πάνω από ένα μήνα. 

Η περίοδος ανθοφορίας της είναι από τα τέλη Φεβρουαρίου και μπορεί να φτάσει μέχρι και τον Ιούνιο.

Τα καρδιόσχημα φύλλα στην αρχή είναι γυαλιστερά, όσο όμως μεγαλώνουν αποκτούν μια θαμπή απόχρωση. Το μήκος τους κυμαίνεται μεταξύ 7-12 εκ.. Τα άνθη, μήκους 0,2 εκ. αποτελούνται από τρία επάνω πέταλα και δύο στο κατώτερο τμήμα τους.  

Ο καρπός είναι ένας πλατύς λοβός μήκους 6-10 εκ. που γίνεται μαλακός και καστανός όταν ωριμάσει. Περιέχει πολλούς μικρούς σπόρους.

Αν τους μαζέψεις το καλοκαίρι, μπορείς να τους αποθηκεύσεις και να τους σπείρεις.

Αναπτύσσεται τόσο στην παραθαλάσσια όσο και στην ορεινή ζώνη.

 Είναι άριστο μελισσοκομικό φυτό (τα άνθη είναι ερμαφρόδιτα και γονιμοποιούνται από τις μέλισσες). Δίνει  πολύ γύρη και νέκταρ που φτιάχνει πολύ δυνατά μελίσσια.
 Ακόμη χρησιμοποιείτε συχνά και ως καλλωπιστικό φυτό.

Του αρέσει το φως, αντέχει στην ξηρασία και ανήκει στη σπουδαία οικογένεια των Leguminosae (ψυχανθή).
 Τα μέλη της οικογένειας αυτής –και ΜΟΝΟ αυτής- κατασκευάζουν μόνα τους λίπασμα (Ν, άζωτο).
Η αντοχή της στην ξηρασία και η ικανότητα της να παρασκευάζει μόνη της λίπασμα, είναι δυο πολύ σημαντικά χαρακτηριστικά που θα έπρεπε να λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν όσοι (σχετικοί και άσχετοι), ασχολούνται με τη δεντροφύτευση σε πάρκα και δρόμους και η κουτσουπιά θα έπρεπε να είναι η πρώτη προτίμηση (που ΔΕΝ είναι) και αυτό είναι ένα άλλο σύμπτωμα της νεοελληνικής ''ΕΞΥΠΝΆΔΑΣ '' μας.




Είναι ένα ψυχανθές Φυλλοβόλο δασοπονικό είδος, ταχυαυξές  δέντρο μέτριου μεγέθους , ύψους 20-35 μέτρων η φυσική γεωγραφική του εξάπλωση είναι στη Βόρειο Αμερική , στην Ευρώπη καλλιεργείτε από το 17ον αιώνα. Ήρθε στην Ελλάδα την εποχή του Όθωνα και είναι γνωστό και σαν ψευδοακακία.
Παρουσιάζει καλή προσαρμογή σε πολλούς τύπους εδαφών, αντέχει σε πολύ φτωχά και ξηρά εδάφη όμως για να έχει καλή και γρήγορη ανάπτυξη χρειάζεται βαθιά , χαλαρά, μέτρια νωπά εδάφη.
Έχει ευθύ κορμό και χαρακτηριστικά σύνθετα ανοιχτοπράσινα φύλλα, που εμφανίζονται αργά και πέφτουν γρήγορα αφήνοντας το δένδρο χωρίς βλάστηση για περίπου 6 μήνες.
Άνθη λευκά κατά την περίοδο Απρίλιο- Μάιο σχηματίζουν μπουμπούκια και είναι πολύ αρωματικά και μελιτοφόρα, προσελκύουν συχνά μέλισσες.
Ο καρπός ωριμάζει το Οκτώβριο--Νοέμβριο , ο βλαστός έχει συχνά αγκάθια. Έχει πολλές απαιτήσεις σε φως (φωτόφυλλο) ενώ η θερμοκρασία παίζει μικρότερο ρόλο στην εξάπλωση του είδους .
Τα τυπικά είδη πολλαπλασιάζονται με σπόρους και οι ποικιλίες με εμβόλια.
Συχνά εξαπλώνεται στο γύρο χώρο με ριζοβλαστήματα γεγονός που πολλούς τους ενοχλεί. Μετά από καταστροφή με φωτιά η αναγέννηση είναι άμεση (με ριζοβλαστήματα) γεγονός που το καθιστά κατάλληλο για περιοχές που καίγονται συχνά.
Αρνητικό στοιχείο είναι η ξενική του προέλευση γεγονός δημιουργεί υποψίες για τυχόν αρνητικές επιδράσεις σε παράγοντες των τοπικών οικοσυστημάτων. Δεν προσβάλλονται από ασθένειες.
Είναι το βασικό μελισσοκομικό φυτό των Ανατολικών ΗΠΑ, της Γαλλίας, Βουλγαρίας, Ουγγαρίας.
 Είναι ανεκτικό σε χαμηλές θερμοκρασίες κάτω των -20ºC.
Είναι πολύ ανθεκτικό στην ρύπανση.
Το ξύλο του έχει αντοχή σε επαφή με το έδαφος άνω των 100 ετών.
Οποιοδήποτε μέρος του φυτού και ειδικά ο φλοιός είναι τοξικός με μόνη εξαίρεση τα φύλλα και το μέλι(περιέχεται η πρωτεΐνη robine στον φλοιό, η robitin και το αλκαλοειδές robinine( φύλλα και σπόροι)).
Π.χ. τα άλογα που τρώνε μέρος από το φυτό παθαίνουν ανορεξία, διάρροια, κολικό, αδυναμία, καρδιακή αρρυθμία . Τα συμπτώματα κρατούν συνήθως 1 ώρα. Επίσκεψη σε κτηνίατρο επιβάλλεται.




ΧΑΡΟΥΠΙΑ Ceratonia siliqua L. Δέντρο (μέχρι 10 μ.) αειθαλές, με πυκνή, πλατιά κόμη και ισχυρό κορμό.
Εμφανίζεται συχνά ως πυκνόκλαδος θάμνος. Με πολλές ποικιλίες, από αυτές η πιο ενδιαφέρουσα αυτή της περιοχής Πύργου της Κύπρου που παράγει άριστους και άφθονους καρπούς.
Το ριζικό σύστημα βαθύ, πασαλώδες.
Πολλαπλασιάζεται με σπόρους και παραβλαστήματα.
Τα φύλλα με 2-5 ζεύγη μεγάλων, αποστρογγυλεμένων, δερματωδών γυαλιστερών φυλλαρίων.
Τα άνθη διγενή, ή αρσενικά, πράσινα, σε βότρεις, εμφανίζονται το φθινόπωρο.
Ο καρπός πολύ μεγάλος (μέχρι 20 εκ.) δερματώδης, καστανόχρωμος, γλυκός, τρώγεται.
Είδος της θερμότερης περιοχής των αειφύλλων πλατυφύλλων.
Προτιμά θερμά περιβάλλοντα (θερμοβιώτερο της ελιάς), αντέχει σε υψηλούς καύσωνες και μακρά ξηρασία.
Ολιγαρκές, προσαρμόζεται σε ξηρά και φτωχά εδάφη. Αποφεύγει τα αμμώδη και ελώδη εδάφη.
Συνιστάται για αξιοποίηση γυμνών, ξηρών, φτωχών εδαφών των θερμότερων περιοχών της χώρας. Παραμεσόγειο είδος.
Σε μας, στη νότια Ελλάδα, σε συνδυασμό με το γλαυκοπράσινο χρώμα της ελιάς δημιουργεί μια έντονη αντίθεση το καλοκαίρι στο ξηρό κεραμόχρωμο τοπίο.
Καλλιεργείται κυρίως για τους καρπούς-συχνά σε βαθμίδες-και ως καλλωπιστικό.


 






Φυλλοβόλο δέντρο της Β. Αμερικής που συχνά καλλιεργείται ως καλλωπιστικό στην Κ. και Ν. Ευρώπη. 
Χαρακτηρίζεται από τα αγκάθια σε δέσμες στον κορμό. 

Τα φύλλα πτεροειδή ή διπλά πτεροειδή με πολυάριθμα πριονωτά φυλλάρια. 

Τα άνθη εύοσμα σε βοτρυώδεις ταξιανθίες. 

Ο καρπός χέδρωπας μεγάλος (30-45 εκ.) με πλάτος 2-3 εκ.





Σοφόρα η ιαπωνική (sophora japonica). Pagoda Tree.
Το είδος αυτό, που κατάγεται από την Κίνα, την Κορέα και την Ιαπωνία, ήρθε στην Ευρώπη κατά τον 8ο αιώνα.
 Πρόκειται για δέντρο ύψους 6-12 μ. (μπορεί να φτάσει και τα 25 μ.) με πλατιά και πυκνή στρογγυλή «κόμη» (διαμέτρου 5-10 μ.).
 Ο κορμός του, κυλινδρικός και ευθύς, περιβάλλεται από φλοιό με αβαθείς, επιμήκεις ρωγμές. 
Τα φύλλα είναι περιττόληκτα φτερωτά και αποτελούνται από 9 ή 13 ωοειδή φυλλάρια, λεία και ζωηρά πράσινα στην επάνω επιφάνεια και στην κάτω γλαυκά και ελαφρώς χνουδωτά. 
Μοιάζουν πολύ με τα φύλλα της ροβινίας (ψευδακακίας) μόνο που δεν έχουν αγκάθια. 

Το καλοκαίρι( Ιούλιο-Αύγουστο) παρουσιάζει λευκά – υποκίτρινα λουλούδια, ενωμένα σε αραιές κρεμασμένες βοτρυοειδείς ταξιανθίες. 
Τα άνθη ψυχόμορφα με εμφανή πέταλα και 10 ελεύθερους στήμονες.
 Κατά το φθινόπωρο παράγει πράσινους σαρκώδεις λοβούς, που περιέχουν 1-5 νεφροειδείς σπόρους.
 Από το είδος αυτό έχουν δημιουργηθεί και ποικιλίες με κρεμάμενα προς τα κάτω κλαδιά (κλαίουσες) και ποικιλίες με φύλλα διάστικτα με λευκές κηλίδες.
Τεχνική της καλλιέργειας
Οι σοφόρες φυτεύονται κατά τον Μάρτιο – Απρίλιο σε καλά αποστραγγιζόμενα εδάφη και σε μέρη προσήλια και προφυλαγμένα.   
Το είδος Σοφόρα η ιαπωνική (S. japonica) που είναι και το πιο διαδομένο, ευδοκιμεί σε γόνιμα, βαθιά και ελαφρά ασβεστώδη εδάφη, αλλά όχι σε αργιλώδη.

Πολλαπλασιασμός:
Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με σπόρο κατά τον Μάρτιο – Απρίλιο σε κασόνια ή σε ψυχρό θερμοκήπιο. 
 Τα νεαρά φυτά μεταφυτεύονται ένα-ένα σε γλάστρες και στη συνέχεια σε φυτώρια, όπου και παραμένουν για 2-3 χρόνια πριν να φυτευθούν στην οριστική τους θέση.




Όνομα : Spartium Junceum L., σπάρτο το βουρλόμορφο.
Οικογένεια : Fabaceae (Papilionaceae), ψυχανθή.
Ιστορικό : Είναι φυτό γνωστό απ' την αρχαιότητα.
Πιθανόν να πρόκειται για το λινόσπαρτο του Θεόφραστου. Ο Διοσκουρίδης το περιγράφει ως «θάμνο με ράβδους, μακράς, αφύλλους», ενώ ο Πλίνιος αναφέρει ότι οι Ισπανοί, οι Ρωμαίοι και οι Καρθαγένιοι κατασκεύαζαν από τους βλαστούς του χονδροειδή ενδύματα.
Περιγραφή : Είναι μεγάλος θάμνος. Έχει βλαστό επιμήκη, κυλινδρικό πράσινο ή πρασινοκυανό, ύψους 2-5 μ., χωρίς φύλλα ή με λίγα φύλλα απλά λογχοειδή ή γραμμοειδή, άνθη κίτρινα, ευοσμότατα και σπέρματα μαύρα σε λοβούς.
Οικολογία : Αυτοφύεται σε δασώδη μέρη, σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, ενώ καλλιεργείται ως καλλωπιστικό στους κήπους και στα πρανή των δρόμων. Ευδοκιμεί σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας και σε χωράφια ασβεστούχα, φτωχά – πλούσια, ξηρικά ή ποτιστικά.
Πολλαπλασιασμός : Με σπόρο που σπέρνεται σε σπορείο και με παραφυάδες. Η μεταφύτευση γίνεται το φθινόπωρο ή την άνοιξη σε αποστάσεις 1-1,20 επί 1,20-1,50 μ.
Άνθηση : Μάιος – Σεπτέμβριος.
Συλλογή : Τα άνθη τις πρωινές ώρες.
Ιδιότητες : Είναι φυτό αρωματικό, φαρμακευτικό, μελισσοκομικό και κλωστικό.
Τα άνθη περιέχουν εκλεκτής ποιότητας αιθέριο έλαιο, κατάλληλο για την αρωματοποιία.
Οι βλαστοί έχουν καρδιοτονωτικές ιδιότητες, όμως η μεγάλη κατανάλωση τους από τα ζώα προκαλεί δηλητηριάσεις.
Επίσης θεωρούνται αντιδιαβητικοί, διουρητικοί, καθαρτικοί, εμμηναγωγοί και αντιλευκωματουρικοί.
Τα σπέρματα είναι δηλητηριώδη


Εύχομαι η ενημέρωση αυτή να είναι η αρχή για κάτι ελπιδοφόρο ....

άλλα μελισσοκομικα φυτά με ενδιαφέρον 

πηγές:
-προσωπικές παρατηρήσεις
-Διαδίκτυο

Δεν υπάρχουν σχόλια: