Από μικρός μελισσοκόμος εργοστασιάρχης με 2.500 κεφάτα μελίσσια

Με δικό του brand και νέα premium σειρά ο Παναγιώτης Μουρίκης πρεσβεύει τη σύγχρονη μελισσοκομική αντίληψη.

 

 

Τα τερτίπια των χονδρεµπόρων, που όλο κόβουν τη χαρά της δηµιουργικής ενασχόλησης µε τη µέλισσα, εν τέλει κούρασαν τον 34χρονο σήµερα Παναγιώτη Μουρίκη, ο οποίος έχει βάλει στόχο τα επόµενα χρόνια να διοχετεύει στην αγορά το µέλι από τα 2.500 παραγωγικά µελίσσια του αποκλειστικά µε την προσωπική του υπογραφή. «Με κουράζουν» αναφέρει ο νεαρός µελισσοκόµος µε ύφος αυθόρµητο και φυσικό στην Agrenda. «Είναι ψυχοφθόρο να παράγεις, να έχεις συγκεκριµένα κόστη και να µην ξέρεις στο τέλος τι και πότε θα πληρωθείς. Άλλη τιµή σου λένε στο ξεκίνηµα, άλλη σου δίνουν στο τέλος» συνεχίζει.

Όταν αυτή η αγανάκτηση πηγάζει από έναν άνθρωπο που κοιµάται 250 νύχτες το χρόνο σε ένα φορτηγό µεταφέροντας τα µελίσσια του από το ένα άκρο της Ελλάδας στο άλλο, αντιλαµβάνεται κανείς και το µέγεθος της υποβάθµισης του κόπου των παραγωγών από τους µεσάζοντες. Φυσικά είναι και η προστιθέµενη αξία στη µέση, η οποία χάνεται όταν ο µελισσοκόµος παραδίδει τους τενεκέδες χύµα στην αγορά. Βέβαια, τουλάχιστον µεσοπρόθεσµα το µόνο που µένει είναι η ικανοποίηση και το αίσθηµα πληρότητας που νιώθει κανείς όταν είναι σε θέση να διαθέσει ένα τελικό προϊόν το οποίο ξεχωρίζει από τον ανταγωνισµό γιατί περιέχει την ολοκληρωµένη αντίληψη του δηµιουργού του για αυτό.  Η αντίληψη που έχει ο Παναγιώτης Μουρίκης για το επάγγελµα στο οποίο µαθήτευσε από παιδί δίπλα στον πατέρα του, είναι µάλλον ρηξικέλευθη για τα ελληνικά µέτρα. ∆εν µπορεί καθόλου τη συναναστροφή µε τους χονδρεµπόρους, δεν του αρέσει η ευκολία του καλουπιού, δεν τον ενδιαφέρουν οι ποσότητες και δεν είναι σύµφωνος µε τα µείγµατα ελληνικού µελιού µε άλλα προϊόντα, όπως κακάο, αφού όπως λέει «οι κωδικοί που ανακατεύουν το µέλι, είναι επινοήσεις των εµπόρων. Οι παραγωγοί δεν πρέπει να χαλάµε την ταυτότητα της πρώτης ύλης».

Μέσα στη δεκαετία ό,τι έμενε στην άκρη πήγαινε σε επενδύσεις στα μελίσσια

Οι γονείς του µεγάλωσαν τέσσερα παιδιά µε 300 µελίσσια, ενώ η ενασχόληση της οικογένειας µε το µέλι ξεκινά το 1960, όταν ο Αναστάσιος Μουρίκης έπιασε δουλειά βοηθού σε έναν µεγάλο µελισσοκόµο της εποχής. Ο Παναγιώτης, ο συνοµιλητής µας, ανέλαβε τα ηνία της επιχείρησης το 2007 και αύξησε το µέγεθος του µελισσοσµήνους που τώρα κατανέµεται σε 2.500 κυψέλες. Καθώς η επιχείρηση µεγάλωνε, ο Παναγιώτης χρειάστηκε βοήθεια, την οποία και έλαβε από την µεγαλύτερη αδερφή του Μαρία, η οποία από το 2017 ανέλαβε τον συντονισµό στο επικοινωνιακό και εµπορικό κοµµάτι της επιχείρησης. Τα δύο αδέρφια έχουν αναλάβει να εκσυγχρονίσουν το προϊόν και το brand της οικογενειακής επιχείρησης στα πρότυπα των πιο δηµοφιλών µελιών του κόσµου. Στις αρχές της πανδηµίας έκαναν και το ντεµπούτο τους στις αγορές µε µια νέα premium σειρά ελληνικού µελιού καστανιάς, ερείκης, πεύκου, θυµαρίσιο και βελανιδιάς.

Ήδη έχουν γίνει οι πρώτες εξαγωγές σε Ρουµανία και Γερµανία. «Λέµε για το manuka της Νέας Ζηλανδίας. Το ελληνικό µέλι είναι ισάξιό του από άποψη ποιότητας και διατροφικής αξίας. Το δείχνουν και µελέτες» ισχυρίζεται ο συνοµιλητής µας. Όπως αναφέρει ο Παναγιώτης Μουρίκης, «µέσα στη δεκαετία ό,τι έβγαλα από αυτήν τη δουλειά, το έριξα ξανά στις µέλισσες. Όλες τις προσπάθειες τις χρηµατοδοτούµε µε ιδία κεφάλαια.».

Η ανάγκη για εκσυγχρονισµό της µελισσοκοµικής µονάδας, τόσο σε επίπεδο εξοπλισµού όσο και µέγιστης διασφάλισης ποιότητας, οδήγησε στη δηµιουργία µιας νέας, υπερ σύγχρονης, ιδιόκτητης µονάδας – συσκευαστηρίου στη Στεφάνη Βοιωτίας. «Μόνο οι αποθήκες στοίχησαν 100.000 ευρώ, βάλε τα αυτοκίνητα και τα φορτηγά, τα µηχανήµατα, τον εξοπλισµό» λέει ο Παναγιώτης. Στο µεταξύ, επειδή του αρέσει να δοκιµάζει την τεχνογνωσία του σε νέες προκλήσεις επιχειρεί σε αυτήν τη φάση να επεκτείνει τα µελίσσια του στην Κίµωλο, για την παραγωγή µελιού άγριας λεβάντας.

Agronews

13/03/2021

 

Πιστοποίηση για το ελληνικό μέλι στη λογική του manuka?

Πιστοποίηση και ταυτότητα στα πρότυπα που ακολουθεί το μέλι Manuka της Νέας Ζηλανδίας καλείται να αναζητήσει το ελληνικό μέλι, προκειμένου να δημιουργηθεί το απαραίτητο υπόβαθρο για ένα προϊόν με παγκόσμια φήμη

Nα δημιουργηθεί το υπόβαθρο για ένα προϊόν με παγκόσμια φήμη που θα μπορεί να διεκδικήσει τιμή ανάλογη μ’ αυτή που επιτυγχάνει σήμερα το Manuka και η οποία ξεκινάει από τα 100 ευρώ το κιλό και μπορεί να υπερβεί τα 10.000 ευρώ, αποτελεί το ζητούμενο για το ελληνικό μέλι, που ζητά θωράκιση έναντι της νοθείας και των απομιμήσεων που διατηρούν θέση στην εγχώρια αγορά. Ας σημειωθεί ότι η θέση της Ελλάδας στην κατάταξη των χωρών με σημαντική παραγωγή μελιού δεν είναι αμελητέα. Στη χώρα παράγονται περίπου 17.000 τόνοι μέλι ετησίως, με την Ελλάδα 19η στη διεθνή κατάταξη και τρίτη δύναμη στην Ευρώπη που καλύπτει το 13% της παγκόσμιας παραγωγής. Τα μεγέθη αυτά δεν είναι και απαγορευτικά για την πλαισίωση του ελληνικού μελιού με το στοιχείο της μοναδικότητας.

Και ακριβώς εδώ είναι που υπολείπεται το ελληνικό μέλι έναντι των άλλων premium προϊόντων μελιού. Στην πλαισίωση της αυθεντικότητας, της βιωσιμότητας και της μοναδικότητας του προϊόντος τόσο σε ερευνητικό όσο και σε προωθητικό επίπεδο. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι την τελευταία δεκαετία έχουν δημοσιευτεί γύρω στις 100 μελέτες για το ελληνικό μέλι και πλέον των 1.500 για το μέλι της Νέας Ζηλανδίας, Manuka.

 

O παράγοντας μοναδικότητας Manuka (UMF)

Πολλοί καταναλωτές ανά τον κόσμο παίρνουν όρκο στις ιαματικές ιδιότητες που έχει το μέλι της Νέας Ζηλανδίας που φτιάχνεται μέσα σε μερικές μόλις εβδομάδες από το νέκταρ του φυτού Manuka. Προτείνεται όχι μόνο για κατανάλωση, αφού η ήπιας έντασης γλυκάδα του σε συνδυασμό με τα γήινα αρώματα ξηρών καρπών και την πικρή επίγευση το κάνουν να ξεχωρίζει από τα συμβατικά μέλια, αλλά και για τη φροντίδα εξωτερικών πληγών, όπως έκαναν οι Maori, οι γηγενείς της Νέας Ζηλανδίας. Το παράδοξο είναι ότι δεν υπάρχουν κλινικές μελέτες που να αποδεικνύουν τις ιδιότητες αυτές. Υπάρχει όμως ο λεγόμενος «παράγοντας μοναδικότητας Manuka (UMF) που αφορά στην ουσία μεθυλογλυοξάλη, η οποία δεν εντοπίζεται σε άλλους τύπους μελιού.

Από το 1991 και έπειτα, οπότε και έγινε αυτή η «ανακάλυψη», τα βάζα με μέλι Manuka γίνονται ανάρπαστα. Μάλιστα, μέχρι πριν από μόλις τέσσερα χρόνια ενώ περίπου 1.700 τόνοι μελιού Manuka προερχόταν από μέλη της επίσημης Ένωσης Παραγωγών Μελιού Νέας Ζηλανδίας, στις διεθνείς αγορές πωλούνταν περί τους 10.000 τόνους. Το 2016 έρευνα της αρμόδιας υπηρεσίας του υπουργείου Πρωτογενούς Παραγωγής της Νέας Ζηλανδίας κατέγραψε ότι μόλις το 1/3 των συσκευασιών με μέλι Μanuka ήταν αυθεντικά. Η αντίδραση των θεσμών της χώρας ήταν άμεση και μέσα σε μόλις δύο χρόνια, το 2018, θεσπίστηκε ένα αυστηρό πλαίσιο πιστοποίησης της αυθεντικότητας του προϊόντος που περιλαμβάνει τέσσερις χημικές αναλύσεις και μια ανάλυση DNA. Αν το προϊόν αποτύχει έστω και σε μια από τις αναλύσεις, τότε σίγουρα δεν είναι μονοποικιλιακό από άνθη του φυτού Manuka και δοκιμάζεται προκειμένου να διαπιστωθεί αν είναι έστω πολυποικιλιακό. Αν και πάλι αποτύχει, τότε απλά δεν είναι Manuka και σε περίπτωση που έχει τυποποιηθεί ως τέτοιο, ξεκινά μια διαδικασία ελέγχων στην επιχείρηση και τον μελισσοκόμο που το διαθέτει.

Την ευθύνη διενέργειας των τεστ, αναλαμβάνει ανεξάρτητος φορέας πιστοποίησης, ενώ εφόσον το προϊόν περάσει με επιτυχία τον έλεγχο, φέρει ειδική σήμανση που δείχνει την περιεκτικότητά του σε μεθυλογλυοξάλη, ενώ μπορεί να φέρει και στην ετικέτα το χαρακτηρισμό Manuka. Παράλληλα με τις διαδικασίες πιστοποίησης, οι μελισσοκομικές επιχειρήσεις που έχουν επενδύσει στο προϊόν αυτό, δίνουν έμφαση και στην ιστορικότητα του προϊόντος, στον τρόπο με τον οποίο η φυλή των Maori, λάτρευε το μέλι αυτό το οποίο θεωρούσε θεόσταλτο, αλλά και την οργάνωση της πρωτόγονης φυλής που στόχευε στη διαφύλαξη του φυτού και των μελισσών ώστε να αρκέσει και για τις επόμενες γενιές.

 

Το βάζο των 230 γραμμαρίων στα 3.000 ευρώ

Με τη συνολική παραγωγή να χωράει μέσα σε μόλις 200 βάζα, το μέλι της εταιρείας The True Honey Co πωλείται στα βρετανικά Harrods σε τιμή 3.000 ευρώ περίπου ανά συσκευασία 230 γραμμαρίων. Το φθηνότερο προϊόν της συγκεκριμένης εταιρείας, φτάνει στον καταναλωτή σε τιμή 39 ευρώ για την συσκευασία των 250 γραμμαρίων, και αφορά σε μέλι Μanuka μονοποικιλιακό με δείκτη 300+ MGO/  (πιστοποίηση ποιότητας μελιού Manuka) έναντι 1900+ MGO/33+ UMF, που έχει το μέλι κορυφαίας ποιότητας, η συνολική αξία του οποίου φτάνει τα 600.000 ευρώ, όσο δηλαδή μια 12κιλη μπάρα χρυσού περίπου.

Agronews

03/03/2021

 

 

 

Αγροτιά και μουσική μπλέκονται αρμονικά στη μελισσοκομία

 

Με πολλή δουλειά, ίδια κεφάλαια και μελίσσια σε κάθε άγρια γωνιά της χώρας παράγει 12 ποικιλίες μελιού

 

Ο Πολωνός Φρεντερίκ Σοπέν και ο Ρώσος Νικολάι Ρίµσκι Κόρσακοφ είναι δύο από τους µεγάλους µουσικούς που γοήτευσαν µε συνθέσεις που πραγµατεύονται το πέταγµα της µέλισσας, αφού πρώτα οι ίδιοι γοητεύτηκαν από τις µέλισσες και τη φύση, όπως προέτασσε άλλωστε και το ρεύµα του Ροµαντισµού που εκπροσώπησαν. Ένας σύγχρονος συνάδελφος τους, ο ∆ηµήτρης Νικολάου, όχι λιγότερο ιδεολόγος από εκείνους, εµπνεύστηκε πριν από µερικά χρόνια, επίσης από τις µέλισσες, όταν ένα άγριο σµήνος επισκέφτηκε τα πατρικό του σπίτι πριν από 12 περίπου χρόνια.

Η έµπνευσή του, ωστόσο, ήταν περισσότερο επιχειρηµατική και σήµερα, έχοντας σκορπίσει τα µελίσσια του σε εκλεκτές γωνιές της χώρας, όπως είναι η Βόρεια Εύβοια και το Πωγώνι στην Ήπειρο, που φηµίζονται για την άγρια οµορφιά τους, καταφέρνει να παράγει περίπου δυο τόνους µέλι ετησίως, το οποίο τυποποιεί σε συσκευαστήριο στην Αθήνα.

«Η σοφία της φύσης που διέπει τον κόσµο της µέλισσας και η αρµονία της µουσικής, έδωσαν το όνοµα στο µέλι µας», εξηγεί ο αρχιµουσικός συνοµιλητής µας, ο οποίος εφαρµόζει βιολογικές πρακτικές στη διαχείριση των µελισσιών του. «Το µέλι είναι βιολογικό κι εγώ δεν ρισκάρω το όνοµά µου σαν παραγωγός. Άλλωστε το βιολογικό είναι θέµα αντίληψης, δεν γίνεται επειδή υπάρχουν νόµοι», συµπληρώνει ο ίδιος.

Το ξεκλείδωµα αγορών προστιθέµενης αξίας, αλλά και η επένδυση  στη δηµιουργία δικών του εγκαταστάσεων σε βάθος πενταετίας, είναι οι άµεσοι στόχοι του ∆ηµήτρη Νικολάου, ο οποίος αφιερώνει τη µεγαλύτερη ενέργειά του στα µελίσσια παρά στις υπόλοιπες αγροτικές δραστηριότητες της οικογένειάς του.

Το μελίσσι απαιτεί χρόνο και διάβασμα, το ίδιο και το μάρκετινγκ και οι εξαγωγές

«Το µελίσσι είναι εγωιστής. Σε θέλει ψυχή και σώµα εκεί, για τον εαυτό του, και όταν φοράς µάσκα κι ανάβεις το καπνιστήρι όλα φεύγουν από το µυαλό σου, που αδειάζει» εξηγεί ο ∆ηµήτρης Νικολάου, συνεχίζοντας: «Αυτό συµβαίνει διότι εκείνη την ώρα µετατρέπεσαι σε κτηνίατρο-γεωπόνο-ερευνητή ώστε να µπορέσεις να διαβάσεις τις ανάγκες του κάθε µελισσιού. Μία λανθασµένη εκτίµηση θα οδηγήσει σε κακό χειρισµό κι αυτό, ενίοτε, µπορεί να είναι εις βάρος της παραγωγής ή ακόµη και της επιβίωσης του συγκεκριµένου µελισσιού! Χρειάζεται να «διαβάσεις» τη φύση αν δίνει µέλι, αν έχει κάποια ασθένεια το µελίσσι κ.λπ».

Έχοντας πει αυτά, ο έµπειρος µουσικός κάνει έναν παραλληλισµό µε τη µουσική. Άλλωστε όπως υποστηρίζει και οι δυο δραστηριότητες απαιτούν πολλές ώρες µελέτης. «Το κοινό στοιχείο που διέπει τις δύο δουλειές και τις χαρακτηρίζει είναι η αρµονία. Η ισορροπία ηµών ανάµεσα στο όµορφο και το άσχηµο, το σωστό και το λάθος, το χαµόγελο και το κατσούφιασµα» θα πει ο αρχιµουσικός της Φιλαρµονικής του δήµου Μεσολογγίου.

Προς το παρόν το µεγαλύτερο µέρος της παραγωγής του το κατευθύνει στην εγχώρια αγορά. «Κάνουµε κάποια δειλά βήµατα για εξαγωγές προς τη Γερµανία, όµως δεν είναι  ένα µεγάλο τονάζ που θα έκοβε µεγάλο ποσοστό από την πίτα µας. Πάντως, από την αρχή η επιθυµία µας ήταν οι εξαγωγές, αφού εκεί το βιολογικό µέλι πιάνει καλύτερη τιµή».

Φυσικά στις προσπάθειές του δεν είναι µόνος, αφού στις πλάτες του έχει την πείρα της υπαίθρου µιας ολόκληρης αγροτικής οικογένειας και ειδικά του αδερφού του Χριστόφορου, ο οποίος συµµετείχε ενεργά στο εγχείρηµα από την πρώτη µέρα.

Ο Χριστόφορος Νικολάου µάλιστα, διαθέτει µια µονάδα µε αγελάδες για παραγωγή βιολογικού γάλακτος, ενώ µαζί δουλεύουν και τα χωράφια, επίσης βιολογικής καλλιέργειας, τα οποία άλλοτε σπέρνουν µε βαµβάκι, άλλοτε τριφύλλι και ζωοτροφές και άλλοτε µε ρύζι.

 

Agronews

12/08/2019

 

Στο Φωτολίβος με 12 στρέμματα πρώτη έρχεται η δουλειά στο χωράφι και μετά ξεκινά η δουλειά γραφείου

 

Ένας μελισσοκόμος και μια αγρότισσα ένωσαν τις ιδιότητές τους και έβγαλαν το πρώτο μέλι λεβάντας σε μορφή κρέμας στην ελληνική αγορά, ενώ μέσα σε μόλις ένα χρόνο πέτυχε την παρουσία του σε 20 περίπου καταστήματα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.

 

Έχοντας στο µυαλό τους την παραγωγή αιθέριου ελαίου από το φυτό της λεβάντας, η Κατερίνα Γεωργιάδου και ο Βασίλης Ζαβούνης, ξεκίνησαν το 2014 την καλλιέργεια στο χωριό Φωτολίβος στη Δράμα. Η παραγωγή µελιού από λεβάντα προέκυψε εντελώς τυχαία, όταν µια χρονιά µε πολλές βροχές, τοποθέτησαν µελίσσια στο χωράφι, 12 στρεµµάτων, εξ ου και η ονοµασία της επιχείρησης, µε τις λεβάντες και εξεπλάγησαν από τη γεύση του µελιού. Έτσι, τα σχέδια άλλαξαν στην πορεία, και τον Ιανουάριο του 2018 έβγαλαν για πρώτη φορά στην ελληνική αγορά µέλι λεβάντας, ένα προϊόν το οποίο είναι ιδιαίτερα δηµοφιλές στη Γαλλία.


Η αγρότισσα Κατερίνα Γεωργιάδου και ο μελισσοκόμος Βασίλης Ζαβούνης, πάντρεψαν τις δουλειές τους. 

«Είδαµε ότι η καλλιέργεια λεβάντας στην περιοχή µας δεν αξίζει τον κόπο, γιατί είµαστε αποµακρυσµένοι από τις περιοχές όπου καλλιεργείται οργανωµένα, εδώ να σκεφτείτε δεν είχε ούτε αποστακτήριο, ούτε µηχανές. ∆εν µας συνέφερε, η απόδοση ήταν ελάχιστη», αφηγείται στην Agrenda η Κατερίνα Γεωργιάδου. Η  νεαρή αγρότισσα προέρχεται από αγροτική οικογένεια, µε τον πατέρα της να καλλιεργεί ακόµα και σήµερα αρκετά στρέµµατα µε βαµβάκι και ηλίανθο. Από την άλλη, ο Βασίλης Ζαβούνης προέρχεται από οικογένεια µε εικοσαετή εµπειρία στη µελισσοκοµία. «Εγώ έχω τα χωράφια, ο σύζυγος τα µελίσσια, και όταν παντρευτήκαµε παντρέψαµε και τις δουλειές µας», αναφέρει αστειευόµενη η ίδια.

Η παραγωγή από τα 80 περίπου µελίσσια είναι αρκετή για την κάλυψη της ζήτησης σε επιλεγµένα καταστήµατα σε διάφορες τουριστικές πόλεις της Ελλάδας, αλλά και στην Κύπρο και τη Γερµανία, ενώ πέρα από το µέλι λεβάντας, η ετικέτα της επιχείρησης, «Voria Chora», περιλαµβάνει µέλι ανθέων µε κονιορτοποιηµένο φασκόµηλο ή εχινάκεια.



Το καλοκαίρι το νεαρό ζευγάρι ασχολείται κυρίως με τις δουλειές στο χωράφι, ενώ τον χειμώνα συνήθως ξεκινά η δουλειά γραφείου, που περιλαμβάνει την προώθηση των προϊόντων τους. 

Το πιο δύσκολο είναι να βρεις συνεργάτες και να προωθήσεις τα προϊόντα σου

«Καθηµερινά ασχολούµαστε µε κάτι διαφορετικό, που µπορεί να αφορά είτε το χωράφι, είτε τα µελίσσια. Το καλοκαίρι αφιερωνόµαστε περισσότερο στο χωράφι και τα µελίσσια», εξηγεί ο Βασίλης Ζαβούνης, αναφέροντας πως το κλάδεµα, η λίπανση και το ξεχορτάριασµα απασχολούν ως επί το πλείστον τα καλοκαίρια του ζευγαριού. Το χειµώνα από την άλλη, πέρα από τις προσπάθειες συντήρησης των κυψελών, που στις περιοχές της βόρειας Ελλάδας είναι ενίοτε µια διαδικασία πιο απαιτητική, ξεκινά η «δουλειά γραφείου».

«Έχει  δουλειά το να προωθήσεις τη δουλειά σου. Να βρεις συνεργάτες, να στείλεις δείγµατα του προϊόντος, να ψάξεις τρόπους να προβληθείς. Είναι κυρίως δουλειά γραφείου αυτό και ίσως να είναι πιο δύσκολο από τα υπόλοιπα», εξηγεί ο ίδιος. Πίσω από το εγχείρηµα τους αυτό βέβαια, κρύβονται δυο οικογένειες, αφού οι γονείς των δυο, βοηθούν ο καθένας στο τοµέα του για την εξασφάλιση της παραγωγής.


Οι δύο επιχειρηματίες επένδυσαν αρκετά στην συσκευασία του προϊόντος.

Οι µέλισσες λοιπόν τρυγούν στα 12 στρέµµατα, σπαρµένα µε λεβάντα. Τα µελίσσια προϋπήρχαν, το ίδιο και το χωράφι, οπότε το ζευγάρι δεν χρειάστηκε να απευθυνθεί σε κάποια τράπεζα για δανεισµό. «Επενδύσαµε όµως όλα τα χρήµατα του προγράµµατος των νέων αγροτών στο να φτιάξουµε κάτι  µοναδικό στην Ελλάδα. Κυρίως επενδύσαµε στη συσκευασία», συνεχίζει.

Λόγω της αυξημένης συγκέντρωσης σακχάρων και φρουκτόζης, το μέλι λεβάντας υπόκειται σε ελεγχόμενη κρυστάλλωση, με μια μέθοδο που λέγεται dyce. Οι απαλοί κρύσταλλοι αφήνουν μια βελούδινη αίσθηση όταν λιώνουν στο στόμα, ενώ η κρεμώδης υφή επιτρέπει στο μέλι να απλώνεται εύκολα.

 Οι καταναλωτές πάντως φαίνεται πως ανταποκρίνονται θετικά στο προϊόν αυτό. «Η πρώτη αντίδραση είναι ενθουσιασµός. Είναι κάτι διαφορετικό που εντυπωσιάζει, το µέλι µε τη µορφή κρέµας. Αυτό αρέσει σε αρκετό κόσµο», είπε, ενώ παρατήρησε πως «το προϊόν πετάει» σε καταστήµατα συνεργατών σε τουριστικές περιοχές, όπως είναι η Μύκονος.«Μελλοντικός στόχος ένα δικό µας συσκευαστήριο και να εξάγουµε σε περισσότερες χώρες. Να διευρυνθεί η αγορά µας» αναφέρει ο µελισσοκόµος, εξηγώντας πως «το να κάνουµε µια µεγάλη επένδυση, µας αποθαρρύνει, λόγω της κατάστασης στη χώρα. ∆εν υπάρχει ανάπτυξη και το προϊόν θα κυκλοφορήσει πιο δύσκολα εδώ. Στόχος οι διεθνείς αγορές».

Agronews

13/02/2019